In dit deel van de reis doen we maar liefst 10 plaatsen aan, teveel om op te noemen dus! We noemen alleen een paar highlights. Wat waren jouw hoogtepunten Georg?
Ik vond het blauwe smurfendorp heel bijzonder, ik was heel blij met 3 events rondom Gibraltar en de wandeling naar een oude cache uit 2002 was ook een avontuur. Dat was echt spannend en bovendien kwamen we daardoor in een heel leuk kaasstadje terecht.
Wat vond jij, GeoKars?
Het mega grote duin - dat leek de sahara wel, ons bezoek aan de grot en natuurlijk de rotswoningen. Daar beleefden we ook een processie.
We hebben heel veel leuke dingen meegemaakt. Dus heel veel plezier met deze nieuwe blog.
 |
| sunset in Setenil |
29-04 Almonte - Facinas
De route vandaag gaat naar Tarifa, het meest zuidelijke punt van het vaste land van Europa. Een flink stuk rijden, vooral omdat we om een natuurgebied heen moeten, daar zijn geen wegen doorheen.
We zijn een half uurtje onderweg als we de snelweg afgaan om te tanken en brood te halen. Dat lukt vlot en we vinden ook een mooie parkeerplek tussen de bloeiende oleander om even wat te eten. Die oleander zie je hier trouwens overal, de hele middenberm van de snelweg staat er vol mee.
Als we weer doorrijden neemt Georg het stuur over, zodat hij ook z’n rijroutine blijft houden en ik niet de lange rit in m’n eentje moet rijden. Het is een mooie, vlotte route door een groene, redelijke vlakke omgeving. Om ons heen zien we wel bergen en voor het eerst weer regelmatig koeien en ook op diverse plekken strobalen op het land. En hele paarse en roze weides, erg mooi.
Onderweg passen we ons plan aan. We komen te laat aan om Tarifa nog te bezoeken en de overnachtingsplaats daar is nogal winderig hebben we gehoord. En aangezien het hard waait en fris is (wel lekker zonnig), besluiten we ergens wat meer in de beschutting te overnachten. Ongeveer 20 km voor onze eindbestemming vinden we een kleine CP aan de rand van een wit dorpje dat tegen de berg geplakt is. Hier blijven we, dan kunnen we morgen op ons gemak Tarifa bekijken.
We hebben een rustige avond met restjes-eten. Dringend een supermarkt nodig!
 |
| zicht op wit bergdorp Facinas |
30-04 Facinas - Bolonia - Tarifa
Voor we hier echt vertrekken, rijden we even het dorpje in voor brood. Helaas niet gelukt.
Dan gaat het door naar onze volgende bestemming een paar kilometer verderop. Gelukkig vinden we daar wel een brood. En een parkeerplaats bij mensen in gele hesjes. Bijna trappen we erin dat het betaald is. Maar nee, dat zijn gewoon zwervers die zo een zakcentje proberen te verdienen. We zijn blij met ons kleine campertje, want er zijn hier overal hoogtebeperkingen. Eerst even een hapje eten voor we de omgeving hier gaan verkennen.
We blijken aan de verkeerde kant te staan van de ruïne van een Romeinse stad. Maar er loopt een vlonderpad langs en je hebt er eigenlijk een behoorlijk goed zicht op. Even denken/hopen we dat het vlonderpad er helemaal omheen gaat maar dat is niet zo, het loopt dood.
Even een kort overleg: genoeg gezien of om lopen naar de oorspronkelijke entree. Genoeg gezien. Even verderop ligt een gigantisch duin. Het is ruim 30 meter hoog en 200 meter breed. De top hiervan wordt ons doel. We stappen van het vlonder af en lopen via het bos naar het duin. Het is een prachtige wandeling en we kunnen vanaf hier heel mooi Afrika zien.
Het duin zelf is echt geweldig. Vanmiddag zagen we uit de verte tientallen mensen naar boven lopen. Nu zijn we vrijwel alleen. Het is echt schitterend, nauwelijks begroeiing, het is net of je in de woestijn loopt. Wij kwamen een beetje van een vreemde kant en daar waren ook helemaal geen voetstappen.
Daarna lopen we weer naar beneden, maar nu recht het duin af richting strand. Beneden aangekomen doen we onze schoenen en sokken uit en lopen lekker met onze blote voeten door het zeewater terug naar de camper.
Ik voel er wel voor om hier een plekje voor de nacht op te zoeken, maar Georg is zo slim eraan te denken dat het morgen een vrije dag is in Spanje. Waarschijnlijk zijn dan de winkels dicht en wij hebben nauwelijks nog voorraad.
Dus we rijden nu eindelijk echt door totaan Tarifa, waar we stoppen bij de Lidl voor boodschappen. Achter de Lidl is een grote P, waar vele camperaars staan. We hadden al van iemand onderweg gehoord dat het een prima plek is met een mooi uitzicht, maar wel winderig. Dat laatste klopt! Het weer is ook omgeslagen: wolken en een beetje regen. Of het uitzicht mooi is, gaan we morgen bekijken. Althans: dat hopen we. Als het niet regent want de voorspellingen zijn helaas niet zo goed. In Nederland wordt het beter dan hier!
 |
| mega duin bij Bolonia |
01-05 Tarifa
Heel blij dat we het dak vannacht voor het eerst in “winterstand” gezet hebben. Niet dicht, maar op een kier. Minder last van wind en geluid, maar wel frisse lucht. Het heeft prima gefunctioneerd.
En nodig was het. Veel regen en wind vannacht. We worden laat wakker en het ziet er echt slecht uit, ook voor de koelkast. Sinds we gisteren naar bed zijn gegaan, hebben we hem uitgezet. Dus we hebben heel hard zon nodig!!! In de krant lezen we dat het vandaag in NL 27 graden wordt.
Lange tijd zitten we binnen vanwege de regen. Helaas zonder verse broodjes, want de Lidl is inderdaad dicht. Gelukkig zijn er nog afbakbroodjes - laatste restje - voor Georg en ik eet kwark. We komen onze tijd door met werken aan de blog en vlog, administratie wegwerken en puzzelen.
Halverwege de middag wordt het droog. We besluiten nog even de stad in te gaan. Er staat een harde en gure wind en ik heb spijt dat ik alleen een trui aan heb. Eenmaal in de straatjes aangekomen is er minder wind en daar is het aangenaam want inmiddels schijnt ook de zon. Goed voor de koelkast die inmiddels weer aan is.
Er zijn vele toeristen en de terrassen zitten vol. Ik wijs Georg erop dat ze hier wel menu del dia hebben (menu van de dag), hetgeen we in Portugal erg weinig gezien hebben. Tot mijn verbazing stelt Georg voor een hapje te gaan eten, hij heeft honger. Meestal ben ik degene. Bovendien is het half vier, dus een rare tijd. Maar ik kan altijd eten dus stem graag in. We landen bij een soort Italiaan. Het menu kost 11 euro voor voor + hoofd + drankje. We nemen beiden spagetti bolognese en daarna een soort gehaktballetjes in rode saus met flinterdun gebakken aardappeltjes. Er wordt nog brood bij geserveerd, Parmezaanse kaas en olijven. Ja ik heb er eentje gegeten, zoals jullie weten wil ik ze leren eten deze reis maar het lukt nog niet erg, brrrrr…… Het eten is echt voortreffelijk. Zo lekker heb ik in Portugal nooit gegeten!
Daarna is het tijd om verder te lopen. We willen tenslotte Afrika (goed) zien. Al snel zien we dat die gigantische rots die we vanuit de camper zien dus echt in Afrika ligt. Lijkt echt zo dichtbij. Nou ja klopt ook, op z’n smalst is het hier geloof ik 15 kilometer om over te varen. Daarom is het hier zo druk. Ook bij ons op de P allemaal touringcars voor mensen die een dagje naar Afrika gaan. Wij gaan niet, je hebt er een paspoort voor nodig en wij reizen met ID. Maar even kijken willen we wel.
We lopen naar het zuidelijkste punt dat op een schiereiland ligt. We worden echt gezandstraald door de harde wind, echt niet leuk meer. Met de handen zoveel mogelijk voor de ogen loop ik snel door. Daar waar we naast de zee lopen kan ik eindelijk weer kijken. En dan zie ik honderden, misschien zelfs wel 1000 kitesurfers. Echt een gaaf gezicht met al die gekleurde zeilen tegen de schitterend blauwe zee. Eentje komt steeds vlak langs ons en springt echt meters hoog. Hij lijkt echt minutenlang in de lucht te hangen. Heel spectaculair.
We lopen weer verder en komen bij het punt aan waar de 2 bekende borden staan. Het punt waar de atlantische oceaan en de middellandse zee bij elkaar komen. Je ziet ook echt verschil. Aan de ene kant echt golven, aan de andere kant niet. We lopen weer door en stuiten dan op een hek. Wat een teleurstelling. Je moet kennelijk eerst bij het VVV een rondleiding boeken om Afrika te kunnen zien. Wat een pech.
Nou ja het is niet anders. We hebben de overkant wel gezien. En ook de gigantische zeeschepen die door de Straat van Gibraltar varen en nauwelijks vooruit lijken te komen.
Het was leuk hier geweest te zijn en we lopen op het gemak weer terug naar de camper.
 |
| Tarifa: zee en oceaan onmoeten elkaar |
02-05 Tarifa - Gibraltar
We zijn laat op want we hadden een rotnacht. Om 5 uur waren we allebei wakker. Plassen, mug en warm. Twee van de drie hebben we kunnen oplossen. Het dak kon omhoog voor frisse lucht want de wind was gaan liggen. Plassen was ook geen probleem maar die mug…. Lang wakker gelegen, uiteindelijk ingeslapen maar niet uitgerust wakker geworden. Georg haalt nog even brood en koffie bij de Lidl en dan maken we de camper klaar voor vertrek.
Onderweg maken we nog een korte stop ergens waar we een goed uitzicht hebben op Afrika voor we nog verder doorreizen.
Bij onze volgende stop hebben we wat parkeerproblemen. Dichtbij lukt niet en waar we kunnen parkeren willen we niet overnachten. De bedoeling was eigenlijk vanavond een event bezoeken en morgen de hele dag naar Gibraltar met nog 2 events. Dat gaat niet lukken, dus we gooien het plan om. Vandaag even kort naar Gibraltar zodat we er in elk geval even kort geweest zijn en voor Geocaching de UK op de kaart zetten en het souvenier van Gibraltar.
Het is ongeveer 2 km lopen tot de grens. Er staat een rij maar het gaat vlot. Grappig om te voet de grens te passeren en de EU eventjes te verlaten. Lukt hier overigens wel met een ID. Nog grappiger is het om daarna te voet de landingsbaan over te steken om in de stad te komen.
Het stadje zelf valt ons een beetje tegen. We hadden verwacht dat het echt heel Engels is, maar het is gewoon een drukke winkelstraat met wat Engelse details. De fish en chips waar we wel zin in hadden vinden we belachelijk duur, dus daar doen we niet aan mee. Voor de apenrots hebben we helaas geen tijd, dus die blijft voor een volgende keer liggen.
Omdat alles hier naast die grote rots ligt is alles heel lang gerekt en ligt ver uit elkaar. Het is daarna weer een flinke tippel totaan de grens. En daarna nog een lange saaie wandeling tot de camper. Wel WiFi gevonden bij de MacDo, dus Polarsteps is weer up to date. Het is echt veel later dan gepland als we bij de camper aankomen.
We willen nog 2 pogingen doen hier een slaapplek te vinden, zodat we nog naar de events kunnen. Het is nu einde van de middag en Gibraltar stroomt leeg. En zowaar: bij de eerste mogelijkheid vinden we een slaapplek met zicht op de rots.
We maken gauw een snelle hap klaar en dan kunnen we toch nog naar het event. Aangezien ik echt heel moe ben, besluiten we de fietsen van de drager te halen en erheen te fietsen. Heerlijk! We zijn er in no time en we zijn de eerste. Al vlot komen de organiserende geocachers ook aan. Het is een groep van ik geloof 8 Tsjechische geocachers die op vakantie zijn (een rondreis, half uur geleden geland op Malaga). Ze spreken een beetje Engels. En er sluiten zich nog 2 Nederlanders aan die uit Rotterdam komen en hier ook met de camper zijn (JJDutchRabbits). Het is een gezellig event en de tijd vliegt voorbij.
Daarna fietsen we terug naar de camper en duiken niet veel later ons mandje in. Het was een leuke maar vermoeiende dag.
 |
| zicht op de rots van Gibraltar |
03-05 Gibraltar - Benahavis
Wat een rot plek om te slapen. Mooi zicht op Gibraltar dat wel, maar de hele nacht erg druk. Heel veel verkeer en al heel vroeg in de ochtend komen de parkeerders hier aan.
Onze wekker gaat bijtijds, zodat we op tijd bij het event kunnen zijn. We drinken vlot een bakkie, halen de fietsen van de drager en fietsen naar Gibraltar, een heel klein stukje deze keer. Grappig om nu de grens en de landingsbaan over te fietsen. We vinden de event locatie vlot en al snel komen de Tsjechen ook aan. We worden als oude vrienden begroet. Gelukkig is er deze keer ook een locale geocacher. We wisselen verhalen uit met elkaar en het half uur is snel voorbij. Tijd om naar het Cito te gaan.
En nu zijn we echt blij met de locale cacher. De locatie is ergens halverwege de rots (niet aan de apen-kant) maar het is behoorlijk moeilijk er te komen en de wegen op de kaart kloppen niet echt. Maar onze gids weet de weg perfect. We komen langs (en door) de voormalige verdedigingswerken (tegen de Spanjaarden) van Gibraltar. We eindigen bij een uitzichtspunt boven het vliegveld. Leuk om vanaf hier een vliegtuig op te zien stijgen.
Daarna lopen we met onze vuilniszakken dezelfde weg terug en nemen alle rotzooi mee die we onderweg tegenkomen. Het valt mee, heel veel ligt hier niet. Kort voor we weer beneden bij het dorp zijn dumpen we de vuilniszakken in een vuilnisbak en nemen afscheid van de Tsjechen. Zij gaan proberen aan de andere kant naar boven te komen - volgens de local gaat dat vanaf hier niet lukken en wij lopen terug naar onze fietsen. Daar nemen we ook afscheid van deze Gibraltarees en fietsen terug naar de grens.
We staan deze keer voor een dicht hek bij het vliegveld: er komt een vliegtuig aan. Leuk, zien we dat ook een keer van dichtbij. Daarna steken we over en rijden naar de paspoortcontrole. Valt nog niet mee de weg daarheen te vinden, we rijden nog een keer verkeerd en komen zo bijna via de tunnel weer bij de rots aan. Terug de grens over valt ook niet mee. We worden eruit gevist omdat we geen helmen op hebben. Volgens ons hoeft dat alleen maar buiten de bebouwde kom. Maar hij zegt ons ergens opzij te gaan staan en gaat door met z’n werk. We staan daar enige tijd te wachten. Shit wat nu. Wil hij z’n gezag even laten gelden en ons hier laten staan?!? Maar enige tijd later kijkt hij om en wijst ons in een andere richting. Geen idee wat de bedoeling is maar wij zien hier ook een uitgang en verdwijnen snel de stad in op zoek naar brood.
We komen puur toevallig in een klein marktstraatje uit en halen naast brood ook nog sinaasappels. Dan fietsen we terug naar de camper en zetten de fietsen op de drager. Eerst wat eten en ons plan bepalen. Een ding is zeker: ik heb rust en natuur nodig. Niet meer de herrie van de stad. We trekken het binnenland in.
Onze route loopt tot Marbella langs de kust en daarna naar het noorden. Daarna gaan we een plekje zoeken. Maar het valt behoorlijk tegen hoe lang we erover doen. We hebben 2 x flinke file en het is uiteindelijk bijna 6 uur als we een plekje vinden dat min of meer OK is. Geen puf om nog langer te rijden of zoeken, maar rustig is het hier helaas ook niet bepaald. Veel verkeer over deze bergweg naar Ronda. En er stoppen echt heel veel auto’s om van her uitzicht te genieten, sommigen met zeer veel herrie (muziek of uitlaat). Maar wel een schitterende plek met een fantastisch uitzicht op de bergen en helemaal beneden op de zee. Eerst hier maar eens een beetje bijkomen en morgen nog meer de rust opzoeken.
 |
| CITO op Gibraltar |
04-05 Benahavis - Júzcar - Pujerra
Redelijk geslapen. Tot in de late avond en vanaf de vroege ochtend echt veel verkeer, maar in de nacht gelukkig wel stil.
Redelijk vroeg rijden we weer door. Kort daarop stoppen we bij een bron waar we water kunnen halen en waar tevens 2 caches liggen. Met een fantastisch uitzicht!
Dan rijden we weer door. Het is echt een fantastisch mooie route door de bergen. Al gauw zijn we op ruim 1000 meter hoogte (we sliepen op 790). Rond 12 uur stoppen we ergens om wat te eten. We moeten het doen met verpakt brood en rijstwafels maar als je honger hebt, smaakt alles lekker. En bovendien maakt het lekkere beleg (kaas en vleeswaren) veel goed.
En de reis gaat weer verder. Kort voor Ronda slaan we linksaf en rijden naar het veel minder bekende Jùzcar, oftewel het smurfendorp. Van oudsher is dit ook zo’n wit dorpje in de bergen, zoals je ze in Spanje vaker ziet. Maar in 2011 is dit dorp blauw geverfd. Sony had destijds als marketingstunt een blauw smurfendorp nodig en had hun oog op dit stadje laten vallen. Eerst wilde de bevolking niet maar nadat het contract (lees prijs) aangepast was, gingen ze overstag. Met als voorwaarde dat Sony het na het contract weer wit zou verven. Het contract eindigde in 2012 maar toen Sony het dorp wit kwam verven, wilde de bevolking dat niet meer. De economie was goed vooruit gegaan, van enkele honderden toeristen, kwamen er nu tienduizenden. En zo is het smurfendorp nog steeds een toeristische attractie.
En het is echt heel leuk om een keertje te zien. Echt het hele dorp is blauw en er zijn vele muurschilderingen. En overal zijn natuurlijk Smurfen te ontdekken. Het is echt met liefde gemaakt, dat zie je eraan af. Het was een leuk uitstapje!
We kijken even of we hier kunnen blijven slapen. Kan wel, maar een andere camper is ons net voor bij een mooi plekje. Dus we rijden verder, we hebben er nog 2 op het oog.
De eerste bereiken we binnen 10 minuten. Het is een prima plekje, waarschijnlijk wel eens gebruikt als picknickplaats vlakbij het riviertje hier. We komen mooi op tijd aan, rond 15 uur. Fijn, kan ik lekker even bijkomen. Heb ik even nodig, de batterij een beetje opladen. We hebben veel gedaan de laatste dagen.
Het is heerlijk weer en we zetten de stoelen lekker buiten in de schaduw. Niet veel later stopt er een auto uit Litouwen. Er komt een gezin uit met 2 kleine kinderen. Ze leggen een picknickkleed neer en steken de BBQ aan. Wat een gezelligheid, zelfs de marshmallows komen tevoorschijn. Een uurtje later vertrekken ze weer en hebben wij de plek weer voor onszelf.
We zitten nog tot een uurtje of 8 buiten. Daarna komen er teveel insecten en verkassen we naar binnen om daar samen 2 minuten stilte te houden vanwege dodenherdenking. Wat is het toch fijn dat we dat samen kunnen doen!
 |
| smurfendorp Júzcar |
05-05 Pujerra
We staan op een heerlijke plek ergens in the middle of nowhere en we besluiten er een rust- en luier dag van te maken. Over de weg hier iets verderop komt een enkele auto of fietser, maar verder niets - op een enkele local na die hier even langs komt - geen idee waarom, er is hier niets te beleven. Behalve dan dat Georg gestoord wordt in zijn scheerbeurt. Dat doet hij altijd buiten en de ramen van de camper zijn de spiegel.
Het is heerlijk weer en we zitten een deel van de dag buiten. We eten ook weer een keertje buiten. Kortom: relaxen en genieten.
Een beetje activiteit is er wel hoor! We monteren een flink stuk van de volgende video en er staat een blog bijna klaar. En de hor van de achterklep is weer gerepareerd. Fijn, want het is zo warm dat we in tropenstand staan overdag.
Morgen gaan we er weer vandoor en reizen we af naar Ronda.
 |
| lekker buiten eten |
06-05 Pujerra - Ronda - Benaoján
We hebben het heerlijke plekje weer verlaten en zijn naar Ronda gereden. Wat een prachtige route door de bergen was dat, echt adembenemend.
We vinden vlot een parkeerplaats op iets meer dan een kilometer van de bekende brug Puente Nuevo, goed te doen. Ik was al een keertje in Ronda en het leuke is dat we nu de brug vanaf de andere kant zien. Het blijft fascinerend om te zien. De kloof waar hij overheen gaat - de Tajokloof - is ruim 100 meter diep.
We genieten van het gezellige sfeertje in de stad en uiteraard ook van de mooie uitzichten. Ook de grote stier voor de stierenvechtersarena gaat op de foto. De arena zelf is de grootste van de wereld.
Teruggekomen bij de camper blijkt er om de hoek een buurtsuper te zitten. Dat komt mooi uit, want we hebben een paar dingetjes nodig. We gaan steeds meer het binnenland in en vanochtend lukte het al niet om brood te vinden. Dus een beetje voorraad is wel handig. En het voelt wel goed de locals te sponsoren waar we geparkeerd hebben en onze vuilnis achter gelaten hebben (ja natuurlijk, in een vuilnisbak). Aan de andere kant van Ronda zijn namelijk ook grote supermarkten als Mercadona en Aldi.
We reizen door naar onze activiteit voor morgen. De vooraf uitgezochte P lijkt inderdaad een prima overnachtingsplaats. Kost 1 euro, maar dan kun je er onbeperkt lang blijven staan. We brengen er de nacht door met 2 andere campers.
 |
| de Puente Nuevo in Ronda |
07-05 Benaoján
Wat een ijskoude nacht was het weer. Dat is zo raar hier. Soms is het bloedheet en soms ijskoud in de nacht en we zien het totaal niet aankomen. Maar er lag een deken klaar, dus die is er halverwege de nacht op gegaan.
Vandaag eerst ontbijt en dan gaan we op pad. We lopen allereerst naar de Kattengrot. Hij heet zo, omdat de ingang de vorm van een kat heeft. Zien jullie de kat? Ik had al wat twijfels of je erin mocht, maar helaas niet. Desondanks is het erg mooi met die waterval die eruit komt en eindigt in een mooi blauw meertje.
Daarna lopen we stroomafwaarts langs de rivier om een rondje te geocachen. Het is een mooie wandeling, maar er zijn erg veel insecten en het stinkt behoorlijk naar schapen- of geitenpoep. We moeten ook oppassen dat we er niet in trappen, want het ligt er vol mee, kakelvers. Er is hier vast kortgeleden een kudde langs gekomen. Maar wat een bloemen weer hier!
Even verderop steken we de rivier over via een dam en dan is het gedaan met de wandeling. Het wordt een pittige klim! Met prachtige uitzichten op de ruige rotsen en de rivier met wat watervalletjes beneden. Het is echt bloedheet en we zijn blij dat we boven aangekomen ons water kunnen bijvullen. En Georg maakt van de gelegenheid gebruik zijn kop onder de kraan te steken en heeft weer frisse haren.
We lopen met een boog weer naar beneden en moeten gedeeltelijk dezelfde weg terug. Zonder caches, dus dat gaat een stuk vlotter. Alleen dat laatste stuk….. Dan moeten we nog omhoog naar de camper. Pfffftttt…. wat is het warm en wat gaat het hier weer omhoog!
Dan rest ons nog 1 cache: die bij de camper. Laten we die nou niet vinden! Ik ga op een gegeven moment alvast naar de camper. Hefdak en ramen open zetten voor wat frisse lucht. Georg zoekt nog even door, maar dat mag niet baten. Als hij weer terug is, eten en drinken we wat. Het is inmiddels 3 uur en we hebben flink trek.
En dan is er nog heerlijk wat luiertijd over. De camper staat in tropenstand en het is binnen lekkerder dan buiten met dat windje. Heerlijk genieten. Morgen is het was- en boodschappendag; dat gaan we in Ronda regelen. We hebben nog voor een weekje schone was, maar gaan verder het binnenland in en weten niet of dat daar ook gemakkelijk gaat.
Laat in de avond zien we de geitenkudde nog lopen aan de andere kant van de berg bij de grot. Er is een herder en een hond bij.
 |
| de "kattengrot" bij Benaoján |
08-05 Benaoján - Ronda - Montejaque
Plan gewijzigd! Geen was en boodschappen vandaag. We gaan nog een grot bezoeken, de Cueva del Hundidero. Het is eigenlijk niet nog een grot, maar daar waar de kattengrot begint. Aan de andere kant van de berg, in vogelvlucht nog geen 3 kilometer maar omdat we om de berg heen moeten, is het ineens 8 kilometer. We rijden er dus heen met de camper.
Hooooo stop!!!!! Morgen is het Hemelvaartsdag dus dan zijn de winkels misschien dicht. Weer plan gewijzigd dus en vandaag een klein stukje terug naar Ronda om de was te doen. De wasserette die we uitgezocht hadden ziet er prima uit dus we vullen de grootste machine. Maar liefst 20 kg, dus ook het beddengoed wordt gedaan.
Terwijl we wachten, lopen we de supermarkt in. We denken even een bouwmarkt in de lopen. Hele hoge schappen vol met kratten en dozen. Maar het is toch echt een supermarkt. Veel zaken naar wens hebben ze niet of alleen in grootverpakking. Maar we hebben weer genoeg voor een paar dagen. Daarna zien we wel weer.
De was gaat in de droger en wij lunchen op de P met vers stokbrood. Goeie timing want tegen de tijd dat wij uitgegeten zijn, is de was droog. We besluiten het onopgevouwen mee te nemen en eerst naar onze geplande slaapplek te rijden. Het is namelijk niet helemaal zeker of we daar mogen overnachten.
Maar het ziet er prima uit en er staan geen verbodsborden, dus we kiezen een mooi plekje uit met de rug in de wind. Het is mooi weer maar het waait flink. Er komen regelmatig auto’s aan met mensen die hier even stoppen om naar het uitzichtspunt te lopen. Of ze ook doorlopen totaan de grot is ons niet duidelijk. Ook is hier een via ferrata, dus er komen ook enkele klimmers met helmen.
Uiteindelijk zijn alle auto’s vertrokken op een na, maar daar schijnt iemand in te blijven slapen. We blijven over met die auto en nog 2 andere campers. En echt heel toevallig: een van die 2 hadden we bij dat hoge duin ook al ontmoet en een kletsje mee gemaakt. Wat is de wereld dan weer klein.
 |
| overnachten bij Montejaque |
09-05 Montejaque
Wat een heerlijke plek hier. Echt doodstil in de nacht en veel sterren. Wel komt er als we net in bed liggen nog een camper aan. Blijkt later net zo’n campertje als wij te zijn met maar liefst 3 kinderen. In de auto ernaast slaapt een vrouw met 3 honden. Waar die mensen zin in hebben….
Ik loop een klein rondje om wat foto’s te maken. Vooraan de weg staat een “you are here” bord. Daarop blijkt een heel klein plaatje te staan: met de tent overnachten verboden. Nou ja, wij hebben geen tent tenslotte, wij parkeren een camper. Die mensen met die kinderen zijn zeker in overtreding want die zitten buiten met stoelen en een tafel.
Dan gaan we op zoek naar de grot. Het wandelpad begint hier direct bij de P en is breed en goed te belopen. Wel gaat het flink naar beneden. Boven ons zweven tientallen roofvogels hoog in de lucht. Tot er ineens eentje niet meer zo hoog boven ons zit. Hij hangt maar enkele meters boven ons, we zien z’n gevaarlijke snavel en hij kijkt ons echt recht in de ogen. Het lijkt wel of hij elk moment een duikvlucht kan nemen. Ik vind het gewoon een beetje griezelig want hij is echt gigantisch groot. Later hoor ik van Georg dat ook hij het een beetje eng vond. In Bedburg, waar hij woonde, schijnen roofvogels wel eens trimmers aan de vallen. Later lezen we op het bord dat het een vale gier is.
Op ongeveer een derde van de route zien we de dam en het stuwmeer. Nou ja…stuwmeer… We hadden al gehoord dat er weinig water in stond maar het is echt nog niet eens een plasje. De dam zelf is wel indrukwekkend en je kunt er ook op lopen. Aan de andere kant van de dam is een Via Ferrata en er zijn 3 klimmers bezig, leuk om te zien.
Dan lopen we weer verder naar beneden. Het gaat nu via een trap met soms hele hoge tredes. Het is echt een gigantisch diepe kloof naar beneden gaan. En dan ineens….zien we de grot. En tegelijkertijd voelen we de grot: de kou uit de grot reikt echt ver. De ingang is gigantisch hoog. We lopen een heel eind de grot in (blij met onze hoofd lamp) en zijn er vrijwel alleen. Geen idee hoe ver je kunt, maar op een gegeven moment vonden we het genoeg en zijn terug gegaan. We bleken net op tijd geweest, want we waren nog niet buiten of er kwam een schoolklas gillende kinderen aan. Ik wil echt niet weten hoe hard dat gegil in de grot had geklonken. Hier buiten was het al vreselijk.
De weg terug naar boven was pittig kan ik je vertellen. Maar uiteindelijk gaat het dan toch nog best snel. En daarna smaakt het ontbijt extra lekker. We waren rond half 2 terug en hadden alleen een banaan en noten op beneden in de grot.
De rest van de middag en avond is bestemd voor luieren en het afmonteren van video 9. Die is nu geheel klaar en wacht op WiFi. En mocht je hier mee lezen en nog niet geabonneerd zijn op ons YouTube kanaal, dan zou je ons heel blij maken met een abonnement daar. Het kost je niets, je moet alleen even een account aanmaken.
Inmiddels is het 21 uur. Er staat hier nog 1 auto en verder zijn alle auto’s en campers verdwenen. Zouden we vannacht heerlijk op onszelf zijn?
 |
| in de grot bij Montejaque |
10-05 Montejaque - Villaluenga del Rosario
We zijn eindelijk weer een keertje vroeg wakker. Het begint nog maar net licht te worden en er hangt een schitterende oranje paarse lucht boven de bergen. De auto heeft hier ook overnacht, maar er zit niemand in. Merkwaardig….
Voor de 2e keer komt hier nu een vrouw langs lopen die haar honden uitlaat. Gisteren zwaaide ze al zo vriendelijk; nu weer. Ik schuif de deur open en zeg “ola”. Ze antwoord met hello en blijkt een paar woorden Engels te spreken. Ze woont in een huis hier vlakbij en de eenzame auto is van haar. Raadsel ook weer opgelost.
We rijden eerst richting een dorpje verderop om water te halen. Onderweg stoppen we voor een stokbrood. Het kraantje waar we water halen is dezelfde als waar Georg laatst z’n kop onder gehouden had. Nu wassen we er beiden onze haren. Gelukkig is het water niet zo koud. En we vullen de jerrycans - dat duurt wel even want het water stroomt erg langzaam. En Georg probeert de afvoerslang onder het fonteintje weer aan de gang te krijgen. Die loopt nauwelijks nog en dat is erg vervelend. Hij vreest dat het niet gelukt is, dus we gaan het zien. Voor nood hebben we nog een andere slang, maar dan moet de hele boel gedemonteerd dus duimen. Eten doen we hier niet want het waait hier echt vreselijk. Het water waaide af en toe naast de jerrycan en het zand stuift meters hoog op. Wel snel de haren droog zo.
We moeten helaas een stuk van dezelfde weg terug om op onze bestemming te komen. Dus we stoppen op onze bekende overnachtingsplaats om even lekker wat te eten.
Daarna rijden we door naar onze bestemming van vandaag. We gaan weer een oude geocache zoeken. Eentje uit februari 2002. En deze ligt ver van de gebaande paden, hoog op een berg en is in december 2023 voor het laatst gevonden. Een grote uitdaging dus waarschijnlijk.
Parkeren lukt vlot - we kunnen daar ook blijven slapen. Dan lopen we het dorp in richting de stierenvechtersarena, want dat is de eerste aanwijzing om bij de cache te komen. En dat gaat al flink omhoog! Het hele - witte - dorpje is tegen een berg aangebouwd. Georg gluurt door een kiertje bij de deur de arena in om te kijken hoe hij eruit ziet. Een paar oude mannetjes zien dat en roepen en wijzen. Kennelijk is de ingang wat verderop. En zowaar, we kunnen er zelfs gewoon naar binnen lopen en komen op de tribunes uit. We kijken wat verder rond en kunnen dan zelfs in de ring rondlopen. Is dat even gaaf!
Maar daarna gaan we toch echt door. We hebben nog een flink eind te gaan. Vlakbij de arena moet een pad omhoog lopen. Nou ja, pad, je ziet wel duidelijk waar het loopt maar het is meer voor geiten met al die rotsen en stenen. Maar we wagen het er toch op - alhoewel ik me wel een klein beetje zorgen maak over de terugweg, want naar beneden over stenen vind ik nog lastiger dan omhoog.
De volgende aanwijzing vinden we ook, een pad naar rechts, iets beter begaanbaar, maar het blijft geitenwerk. Dan door tot de grot. Ook die bereiken we vlot. De vijgenboom, ja ook die is er. Ja het verloopt allemaal vlot en klinkt makkelijk, maar vergeet niet dat we heel snel stijgen. In no time staan we mega hoog, zien het stadje diep beneden met de arena en ook onze camper als een stipje.
Dan staan we ineens voor een hek met prikkeldraad. Shit! Maar nee, dit is zo’n hek dat je open kunt maken en zelf weer sluiten, bedoeld voor wandelaars. En dan begint het echte werk. Een en al stenen waar je overheen moet en rechts … een flinke afgrond. Je weet alleen maar dat er een pad is doordat er aarde van vorige wandelaars op de stenen zit. We lopen verder en ik begin hem toch wel een beetje te knijpen. Hoe vinden we deze route ooit terug? Zelfs met de waypoints die we zo nu en dan aangemaakt hebben. Af en toe zie ik nergens meer aarde en dan moet ik maar gokken welke kant op. Totdat we ineens de opgestapelde stenen ontdekken. Als je niet meer weet waar je heen moet, kijk je om je heen en zie je - tussen de duizenden andere stenen en rotsen hier - een of meer stenen op een rots. Dat is dus de route. Gemakkelijk is het niet, maar het is iets. En langzamerhand naderen we toch steeds meer de cache totdat … slechts 30 meter nog maar recht omhoog en dat lukt hier echt niet. De moed zakt ons in de schoenen totdat we erachter komen dat we van het “pad” af zijn. Even een stukje terug naar beneden en dan meer links omhoog. En ja….we naderen GZ. Minder dan 10 meter nog! Maar alleen maar stenen hier, hoe vinden we ooit de cache?!?
Lang zoeken kunnen we niet, want er lijkt slecht weer aan te komen. Daardoor willen we niet overvallen worden hier in the middle of nowhere. Maar het geluk is met ons - of de ervaring van Georg - want daar is hij: deze oldie gevonden. Zoooo blij mee! Wat was dat een gaaf avontuur.
Nou ja was, we moeten nog naar beneden en wel voor het slechte weer. Ook dat is nog een uitdaging, maar lukt eigenlijk vlotter en makkelijker dan verwacht. Zonder pauze zijn we naar boven en weer naar beneden gelopen. Best wel een beetje trots op eerlijk gezegd. Aan de video zul je wel zien hoe uitdagend het was! Uitdagend maar schitterend. Wat een uitzichten en wat een bloemen.
Bij de camper aangekomen ploffen we neer en genieten na van dit avontuur. En af en toe kijken we even naar boven. Zijn we daar echt geweest?
De P hebben we min of meer voor ons alleen. Hij is immens groot. Oh nee, niet alleen. Daar komt een hele kudde schapen aan, begeleid door 1 man. Ze weten kennelijk waar ze heen moeten, want de man loopt in het midden en de schapen gaan bij de rotonde linksaf. En ze laten een spoor van poep achter op de P.
Later op de avond komen er nog 3 campers. Niet alleen dus vannacht.
 |
| oude geocache uit 02-2002 |
11-05 Villaluenga del Rosario
We zijn net wakker als we de schaapjes horen. Die komen weer langs met de man, kennelijk op weg naar hun begrazingsgebied.
Kort daarna vertrekken we te voet om het dorpje te bekijken. Het hangt echt tegen de berg geplakt en heeft smalle straatjes met witte huizen. Overal gaat het steil omhoog of omlaag. Als eerst komen we bij een uitzichtspunt. Weer klimmen dus, ik voel de klim van gisteren nog in mijn benen. Het uitzicht is mooi, maar haalt het bij lange na niet bij dat van gisteren. We lopen de trap weer af naar beneden en komen dan onderaan een kerk. Daar had ik wat over gelezen, dus we besluiten weer naar boven te lopen. Geen spijt van gehad! De kerk dateert uit 1722 en is nu een ruïne. En daarvan hebben ze een begraafplaats gemaakt. De dorpelingen liggen als het ware in de kerk begraven, meestal alleen voorbestemd voor hoogwaardigheidsbekleders. Het ziet er echt bijzonder uit. Dan lopen we weer naar beneden en zoeken het pad naar boven naar de kapel. Na weer een klim - pfffttt is dit mijn rustdag- komen we daar aan en vinden de cache vlot. En weer een mooi uitzicht.
Dan is het tijd om terug te gaan, maar wel via de kaaswinkeltjes. Dit dorp is bekend om z’n geitenkaas Payoyo, gemaakt van melk van geiten van dat ras. We kopen in 2 verschillende winkeltjes een kaasje. En een lekker vers stokbrood erbij. Tijd om naar de camper te gaan en lekker te genieten van het verse brood en de kaas. We hadden een “rol” kaas en een stuk. De rol bewaren we voor later. Het stuk wordt aangebroken. Het voelt heel erg zacht aan en er zit veel vocht in de gesealde verpakking dus we zijn bang voor een heel jong kaasje. Wij houden allebei van wat meer pit. Maar of de kaas jong is geen idee. Pit heeft hij in elk geval. Hij is echt super lekker.
Maar Georg is er nog niet klaar mee voor vandaag. Op de andere berg ligt ook nog een cache, die wil hij ook graag nog loggen. Ik heb nog wel zin, maar besluit naar m’n lichaam te luisteren. Even pas op de plaats, genoeg gedaan vandaag. Dus hij gaat nog even alleen op pad en ik trek het bed uit voor een dutje en boek lezen. Na een uurtje ben ik er klaar mee en zet de bank weer rechtop. En precies op dat moment komt Georg ook terug, wat een timing.
En dan moeten we er toch echt aan geloven. De gootsteen loopt echt nog nauwelijks leeg, dus daar moet iets aan gebeuren. We proberen het eerst met baking soda en azijn. Het bruist flink en er komt een hoop rotzooi los, maar beter leeglopen doet het nauwelijks. Dus dan wat grover geweld. De la eruit en de slang demonteren. Dat lukt behoorlijk vlot en Georg gaat met de slang naar een kraan hier in het dorp. Daar hadden we ons vanochtend al een beetje op voorbereid. Hij vertelt later dat er echt heel veel troep uitkwam en dat hij er alle hoop op heeft dat het probleem hiermee verholpen is. Hij monteert de boel en jawel! De gootsteen loopt weer leeg, wat heerlijk!
Dan is het toch echt tijd om te eten en hebben we verder een rustige avond. Morgen nieuw avontuur.
 |
| begraven in de kerk |
12-05 Villaluenga del Rosario - Setenil de las Bodegas
Voor we doorreizen lopen we nog even het dorp in voor brood maar daarna gaan we toch echt op stap. Het is een klein uurtje rijden, dus we eten daar wel. Het is echt weer een fantastisch mooie route door de bergen - ik val in herhaling. De route ook, want de helft van de tijd rijden we terug richting Ronda. Maar dan begint toch echt nieuw avontuur.
En avontuur wordt het! De P die we uitgezocht hadden, blijkt vol. Stond er al bij in P4N: voor 10 uur aankomen. Wij zijn dus wat later. Maar we hadden al een bord naar links gezien: parkeren centrum, dus we draaien ergens, rijden terug en volgen de borden. Het staat prima aangegeven en het gaat helemaal bergaf tot we weer bijna bij het stadje zijn, maar dan beneden. Daar moeten we nog 1x scherp naar rechts. Er staan wat verbodsborden, dus we stoppen even (kon daar makkelijk) om te kijken of we er wel in mogen. Het is een stadje met smalle straatjes weten we. Verboden voor vrachtwagens langer dan 6 meter en verboden voor meer dan 5,5 ton op de as. Geldt niet voor ons dus we rijden door. Het wordt smaller en steiler. Tot we er bijna zijn. Rechts rood bord: eenrichtingsverkeer, links de diepte in, dus dat doen we. Ik rij een paar meter en dan zien we ineens dat het beneden een parkeergarage induikt. Oh nee, dat kan niet! Ik sta echt op een hele steile helling waar achteruit geen optie lijkt. Maar draaien ook nauwelijks. Georg stelt voor toch te draaien, dus hij stapt uit om even te kijken. En zowaar het lukt. Het is zo steil dat de remmen gigantisch stinken en mijn motor slaat ook 2x af bij het weer proberen gang naar boven te krijgen maar we zijn weer boven. Pfoeh…..dat was het een na stressvolste moment van de reis.
Dan begint de zoektocht naar een P opnieuw. We rijden weer terug naar boven en dan helemaal naar de andere kant van het dorp. Richting de eerste P daar staat een dikke file. We gokken het er niet op en rijden het dorp uit en slaan bij de eerstvolgende mogelijkheid links. Daar zijn echt gigantisch veel parkeerplekken. Zoveel dat we het niet helemaal vertrouwen dus we checken eerst hoe ver we bij het stadje vandaan staan. Dat valt alles mee. En vervolgens dubbelchecken we of we hier wel mogen staan. Ook dat lijkt gewoon te mogen. Geen idee waarom niemand hier staat.
Maar eerst even wat eten! Het is al later dan gepland en we hebben trek. Vervolgens gaan we op pad. Natuurlijk is het weer pittig, bergop, bergaf. En het is een van de warmste dagen vandaag, richting 30 graden en geen zuchtje wind in de stad. Spectaculair is het wel al die huizen en restaurantjes zo half in de rotsen gebouwd. En de rotsen geven een beetje koelte, ook lekker. We lopen ook even een winkeltje in, want ook binnen is er geen muur maar gewoon rots. En druk dat het is, niet normaal. Zondag is natuurlijk niet zo’n handige dag hierheen te gaan, maar dat kwam toevallig zo uit. Een beetje mooie foto’s kun je zo niet maken. Echt jammer dat we niet een dag eerder waren, want gisteren was hier een processie door de stad.
We gaan helemaal naar boven naar de kerk en hebben vanaf daar een fantastisch uitzicht over de stad. En via de andere kant van de rivier lopen we weer terug richting camper. Nu zien we de half in de rotsen gebouwde restaurants van boven. Ook leuk om te zien. Het is echt een bijzonder stadje en het was de parkeerellende wel waard. We hebben een nog betere plek gezien om te parkeren, die zullen we op onze website zetten. Vlak voor we terug zijn bij de camper zien we een paar mensen aan bomen schudden en wat oprapen. Het blijken een soort vruchtjes te zijn die je kunt eten, zowel de witte als de rode versie. Ze smaken echt heel lekker zoet, een beetje naar aardbeien.
Dan rijden we een stukje verder. Overnachten had hier best gekund, maar we hadden al een plekje in de natuur gezien waar we liever staan en dat is niet ver van hier.
We komen op een prachtige plek uit me zicht over het dal. En aan de andere kant is een olijfboomgaard waarin schapen met lammetjes lopen. We zetten de camper in tropenstand want het is bloedheet. Maar hierboven staat een lekker windje, dus dat is heerlijk. Het is een smal grindweggetje waar we aan staan, dus we verwachtten hier niet veel. Maar al snel komt er een koets en een paar ruiters en weer een koets. Het ene na het andere paard komt hier langs. Allemaal met Spaanse zadels en sommigen echt in Spaanse kledij. En een muilezel en een houten kar met een paard erin (is dat één paardentrailer?!?) en een huifkar met lekke band (met een trekker ervoor) en een ruiter met een dame achterop de kont van het paard alsof ze op een fiets zit. Haha het is weer een soort TV kijken hier.
We begrijpen van een Spanjaard die hier z’n auto parkeert dat er later een processie hierlangs komt richting een feest in de stad. We hoeven niet lang geduld te hebben want een minuut of 10 later komt er een groep mensen aan begeleid door een trommel en fluit. Ze stoppen. Een vrouw komt op me af. Ze zegt wat. Geen idee wat ze wil. Staat onze camper in de weg en willen ze richting het veld? De vrouw loopt naar achteren, achter onze camper en … trekt haar broek naar beneden en gaat zitten plassen. Hahaha wat een giller, de hele processie staat daar op het grindpad op haar te wachten. Ze is klaar, zegt nog thank you en de processie gaat verder. Ze zal later niet de enige blijken, er verdwijnen hier gedurende de avond tientallen dames en heren in de bosjes voor een plasje, maar zij was gelukkig de enige die dat direct achter onze camper deed. Niet gek ook met al dat bier, maar nu loop ik op de zaken vooruit.
Na deze stoet met mensen komen er 2 schitterende ossenwagens, allebei voortgetrokken door 2 runderen (ik zag ook een uier dus echte ossen waren het niet, maar gaaf was het wel). En zo gaat het de hele avond door. Vele mensen te voet, maar ook veel trekkers die een versierde aanhangwagen trekken. In die wagens muziek, bier, eten en mensen. Of ze lopen en dansen mee met de stoet, veel in klederdracht. En allemaal roepen ze foto, foto! Ja jongens maak je geen zorgen, jullie komen zelfs op video. We zagen ook enkele paarden maar niet zoveel als hier eerder op de dag al langs kwamen. Ze zijn ook weer allemaal zo vriendelijk en gastvrij. We worden ten dans gevraagd, ik mag mee op de ossenwagen (maar durf dat niet aan want geen idee waar ze heen gaan), we krijgen diverse biertje en heerlijke Iberico ham. Die Spanjaarden hebben wel mijn hart gestolen hoor!
In het beetje Engels dat ze spreken vertelt er eentje dat de stoet voor Maria is. Een ander zegt ter ere van God, maar het heeft dus in elk geval iets met het geloof te maken. Maar of God bedacht heeft dat daar zoveel alcohol aan te pas komt, vraag ik me af. We krijgen op een gegeven moment een fles jägermeister aangeboden. De man doet voor hoe dat werkt: je giet het gewoon vanuit de fles in je keel. Nee laat maar bedankt.
Aan al het mooie komt een einde. Zo ook aan deze avond. De laatste wagen trakteert ons nog op een dans en “Viva España” en dan vertrekken ze naar beneden naar het dorp. We horen nog lang de muziek en later het vuurwerk.
Wij genieten nog even een tijdje van de rust hierbuiten en later de sterren. Voor ons geen noorderlicht hier zoals op diverse plekken in diverse andere landen, maar wel een schitterende zonsondergang. Wat een dag!
Genoten van de processie gisteravond, maar dat hebben we wel geweten vannacht. De hele nacht lang kwam er steeds een auto hier langs op het grindpad, waarschijnlijk terug naar huis vanaf het feest. Niet best geslapen dus op deze eigenlijk zo heerlijke plek.
 |
| rotswoningen Setenil |
TO BE CONTINUED...
Onze avonturen leggen wij ook vast in vlogs op YouTube. Hier dus het uitgebreide verhaal; in onze vlogs (veel) meer beeld. Wij hopen natuurlijk dat jullie ook op YouTube van de partij zullen zijn!
Al onze overnachtingsplaatsen met omschrijving en foto's vinden jullie op de pagina Overnachtingen met de camper. De camperroutes die wij al eerder maakten, vind je hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Wil je op de hoogte blijven van nieuwe reacties? Zet dan hierboven het vinkje bij "Melding sturen" aan.