In de regio van Faro maken we twee schitterende fietstochten door natuurgebied Ria Formosa. We zien daar hoe zout gewonnen wordt en spotten flamingo’s. Tevens beleven we de viering van het feest van 25 april. Daarna reizen we door naar Almonte in Spanje, waar we een paar dagen in een hippy community verblijven. We eindigen deze video in El Rocìo, een western stadje waar de Spanjaarden ons verrassen met hun enorme gastvrijheid.
 |
| gele combi in Olhão |
22-04 Alte - Olhão
Onze eindbestemming voor vandaag is Olhão. De P die we uitgezocht hadden ziet er prima uit. Plek genoeg en er staan zeker al 30 campers. Mooi, dat geeft een veilig gevoel, want de reviews op P4N in dit dorpje waren echt zeer wisselend. We staan naast een paar Nederlanders uit Groningen, waar we later nog een gezellig kletsje mee hebben. Zij zijn ook een paar maanden onderweg en doen Portugal heen en weer.
Nadat we een bakkie gedronken hebben, gaan we nog even op pad. Wat Adventure Labs doen - daar stikt het hier echt van - en even verkennen waar we morgen gaan fietsen want dat is het plan hier. We staan echt prima, want in 2 minuten zijn we al bij de jachthaven. We lopen langs de boulevard en kijken onze ogen uit. Wat is het hier toeristisch! Restaurantje na restaurantje en heel veel toeristen. We zien hier helaas ook dat we met de fiets geen aansluiting hebben naar de natuurgebieden waar we graag heen willen. Fietsen op zich kan wel, want het is allemaal vlak hier. Terug lopen via de smalle steegjes van het oude centrum. Het is hier heel wisselend: prachtig geschilderde mooie huisjes naast lost places. We dienen nog even als fotomodel. Een Engelsman wil ons graag op de foto met onze gele t-shirts voor een geel huis. Dat kan, maar dan willen wij ook een foto.
We gaan terug naar de camper, want mijn hoofdpijn wordt steeds erger. Ik vrees te weinig vocht. Nadat we wat gedronken hebben, zakt het. Na het eten - restjessalade - is het gelukkig helemaal weg. We monteren nog een flink stuk van de video van het Algarve-deel en duiken moe maar voldaan ons bed in. Het was alweer een prima dag!
 |
| Adventure Labs in Olhão |
23-04 Olhão - Fuseta - Olhão
Ondanks dat we in een drukke stad staan echt prima geslapen. Wel vroeg wakker. Georg kan ook niet meer slapen dus het is nog geen 7 uur als we opstaan.
Als eerste gaan we naar de markthallen hier bij de haven. Even kijken en wat inkopen doen. Een hal is helemaal vol met vis. De andere heeft groente en fruit, vlees, kaas en dingen zoals noten/honing/dadels. Wij kopen groenten, fruit, eieren en amandelen. Daarmee kunnen we het net redden tot vrijdag als donderdag (feestdag) de winkels dicht blijken te zijn. Onderweg terug naar huis zien we nog een mini mercado, waar we nog een pak melk halen. Baquette was helaas nergens te krijgen. Voor vertrekken eten we eerst even een hapje.
Daarna rijden we met de camper naar een volgend dorp waar we willen gaan fietsen. We vinden vlot een parkeerplek en laden de fietsen af. We staan hier naast het natuurpark Ria Formosa, dat ruim 10.000 hectare groot is. Het is ook een gebied waar zout wordt gewonnen en waar - als je geluk hebt - flamingo’s zijn. We fietsen het gebied in en rijden direct tussen de zoutbedden (heet dat zo…?). En dat niet alleen: gelijk ook een grote groep flamingo’s. Wat gaaf! Mijn dag kan niet meer stuk.
Het leuke is dat je hier zoutbedden vol water ziet, maar ook opgedroogde. Daar zie je duidelijk het wit van het zout. Even verderop komen we ook langs een gigantische berg zout met een kraan ernaast. Op de terugweg is de kraan bezig zout in een vrachtwagen te laden.
Het is echt een prachtige fietstocht met nauwelijks verkeer. Het is ook stralend weer zonder al te warm te zijn. We zien bootjes in het slik liggen (en mannen uit hun bootjes komen, hun broeken zijn nat tot het kruis). En in de verte een soort duinenrij die deze lagune beschermen tegen de zee. Heel veel caches liggen hier niet, maar gelukkig wel een paar. Eind van de middag zijn we weer terug bij de camper en laden de fietsen weer op.
Hier kunnen we helaas nergens overnachten, dus we rijden een klein half uurtje terug naar waar we vanochtend vandaan gekomen zijn. Wat hebben we weer een heerlijke dag gehad. Morgen nog een keer fietsen!
 |
| zoutwinning Ria Formosa Faro |
24-04 Olhão - Faro
Vanochtend al vroeg wakker. Om 7 uur staan we op. En dat blijkt goed uit te komen, want Georg ziet dat er vandaag - ter ere van de feestdag morgen - een soort parade is in Faro. Om 11 uur, dus dat moeten we wel halen. Inpakken en wegwezen.
In de stad vinden we vlot een parkeerplek, maar we letten daarbij niet goed op. We staan in de schaduw. Gevolg is dat onze batterij niet goed opgeladen is en we in de avond onze koelkast moeten uitschakelen. Shit!
We zijn nog vroeg, het is half 10, dus wat doen we. Ik heb nog geen trek, Georg eet liever een boterham uit de hand, dus we vertrekken direct naar de plek waar we zijn moeten. Eerst maar eens even poolshoogte nemen. Daar aangekomen blijkt er al veel politie te staan en een heleboel jongelui in “protest” outfit. Velen met geweren, maar nog meer met rode anjers. We vragen na bij de politie. De parade blijkt te gaan om deze scholieren, we schatten in dat ze tussen de 10 en 15 jaar oud zijn. En: het begint al over 10 minuten. Wij blij dat we niet eerst ontbeten hebben!
We filmen de start en volgen de stoet tot het einde. Benieuwd waarheen ze gaan en wat er gaat gebeuren. De scholieren roepen alle auto’s op te toeteren. Velen geven daar gehoor aan en dan stijgt er een luid gejuich op. Er worden ook liederen gezongen en kreten geroepen. Het is allemaal heel vreedzaam, de politie lacht ook als de auto’s toeteren, rode anjers worden uitgedeeld, Georg krijgt er ook 2. Die geweren vinden we niet bij het geheel passen. Later komen we aan de praat met een student die goed Duits spreekt. En aan mij direct hoort dat ik uit Nederland kom als ik Duits met hem praat. Hij blijkt ook Nederlands te praten. De parade is ter ere van de revolutie 50 jaar geleden. Het verhaal gaat dat een serveerster de soldaten op die dag een rode anjer in de loop van hun geweer stak en dat staat nu symbool voor vrijheid.
De stoet eindigt op een plein, waar later toespraken gehouden worden en muziek wordt gemaakt. Het is er erg gezellig. Ook wij worden door toeristen aangesproken omdat we inmiddels allebei met een anjer lopen.
Op een gegeven moment zijn we er klaar mee. De toespraken verstaan we niet en de muziek is niet helemaal onze smaak. We hebben nog een banaan en noten en ons waterfilter kunnen we hier bij diverse kraantjes bijvullen. Dus we besluiten de stad te bekijken en wat caches te doen. Het is er gezellig en druk en er zijn heel veel scholieren met een soort spel door de hele stad bezig. Er is live muziek, we zien ooievaarsnesten, pauwen en bananenbomen. We loggen diverse caches, waaronder 2 virtuals en dan begint de honger toch wat te knagen. Terug naar de camper of….. We pakken een terrasje. Ik wil toch wel 1x vis eten voor we Portugal verlaten! Georg kiest voor schnitzel; ik voor sardines. Die laatste blijken er niet te zijn, dus ik neem iets wat de ober mij aanraadt, geen idee wat. Het ziet er heerlijk uit! En het smaakt …. laten we zeggen niet zoals verwacht… Iets met andere cultuur, dat de ogen er nog inzitten mwah…..maar ook alle ingewanden en wat al niet meer. Zal wel zo horen maar ik begin er niet aan en eet er omheen. Zo blijft er niet veel over en ik moet ook erg veel graten vissen. En Georg, had jij een ongepaneerde schnitzel verwacht? Nee dus!
Daarna lopen we terug naar de camper en rijden nog even langs de Lidl hier vlakbij voor brood voor vanavond. Er blijken hier ook 5 vakken voor campers te zijn. De reviews zijn niet fantastisch, dus we checken eerst even of de mensen naast ons (Italianen) ook blijven voor de nacht. Ja zij blijven, dus wij gooien alweer ons plan om en blijven hier vannacht. Spaart ons een ritje heen en weer naar Olhão, want die fietstocht hier staat nu morgen op het programma.
Wij duiken ons bed in en hopen dat het gauw rustig wordt, want op dit moment horen we muziek van een feest en zijn er nog treinen en vliegtuigen (ja die vliegen hier echt heel laag, want ze landen even verderop). Slaap lekker.
 |
| viering 25 april in Faro |
25-04 Faro - Olhão
Geen last gehad van vliegtuigen of treinen. Maar van heel veel andere dingen! Muggen, wat een drama. Ze bleven om ons heen zoemen; ik heb op een gegeven moment een stuk hor over m’n hoofd gelegd. Maar het hielp allemaal niets. Inmiddels hebben we er een stuk of 10 gedood, maar of ze dat allemaal zijn….? En dan de hitte. Je zweette echt je bed uit (en durfde geen deken weg te leggen vanwege …. juist: de muggen). Toen kwamen er midden in de nacht een stel dronkelappen langs met veel herrie. En last but not least: rond 5 uur kwamen er een paar vrachtauto’s met werklui die de Lidl gingen slopen. Echt niet normaal wat een herrie met brekend glas en wat al niet meer. Tot mijn verbazing stond het gebouw er vanochtend nog. Nee, ik heb het niet gedroomd, Georg heeft het ook gehoord en we hebben echt geen idee wat het geweest is.
Je begrijpt wel dat wij behoorlijk gebroken wakker werden en er niet vroeg uit waren. Ook daarna zijn we even rustig opgestart met een bakkie. Bovendien bleek de Lidl toch open, dus we hebben vers brood gehaald en eerst ontbeten. Na de camper gedraaid te hebben, zodat hij beter in de zon stond en de koelkast weer aan kon.
Daarna zijn we naar de andere kant van Faro gereden, hebben een parkeerplek opgezocht en de fietsen van de drager gehaald. We gaan nu aan deze kant fietsen in het natuurgebied Ria Formosa. We rijden eerst door een schitterende bosomgeving met veel dennenbomen. Daarna plotseling gigantische palmbomen. Vervolgens komen we weer in een zoutwinningsgebied uit. We zien weer een grote groep flamingo’s en komen nu echt vlak langs 2 zoutbergen. En ineens staan we bij het vlonderpad dat zich hier kilometers lang over het moerasgebied parallel aan zee uitstrekt. We staan een tijdje te genieten van de vele krabben die hier naast het vlonder hun spel spelen. Vechten met elkaar, zwaaien met hun ene schaar (geen idee waarom) en weer helemaal in hun holletje kruipen. Er zijn er wel honderden. We volgen het vlonderpad een hele tijd en het is echt een schitterende fietstocht. Tot het tijd is om om te draaien en weer naar de camper te fietsen. Terug fietsen we helemaal door tot het vliegveld en slaan dan af richting de camper. Wat komen die dingen hier laag over zeg!
Vlot zijn we weer bij de camper met de wind in de rug. We laden de fietsen op en besluiten niet hier te blijven staan maar terug te rijden naar het ons bekende Olhão. Met als enige reden dat de accu dan nog een beetje extra oplaadt.
Het is al etenstijd als we daar aankomen. We zijn moe, maar eerst even water bijvullen, anders zitten we daar later mee. Vanavond eten we simpel: kant en klare aardappel salade. Georg is zo lief nog een paprika en ui klein te snijden om het geheel wat aan te kleden als ik nog zit bij te komen met een bakkie thee. Wat een heerlijke dag en wat een mooie afsluiting van ons Portugal-avontuur. Morgen rijden we naar Spanje.
 |
| vlonderpaden Ria Formosa |
26-04 Olhão - Almonte
Vandaag gaan we de regio verlaten. Wat zeg ik, de regio? We gaan zelfs Portugal verlaten. Eindelijk gaan we naar Spanje!
En we gaan iets bijzonders doen. We hebben weer wat geboekt via VanSite en dit keer bij een ecologische community. Echt heel benieuwd hoe het daar is!
Onderweg stoppen we op een rustig plekje om ons heerlijk verse stokbrood op te eten. Ik zit nog aan m’n thee als Georg naar buiten gaat. Gebeurt wel vaker, gaat hij foto’s maken ofzo. Maar ik hoor opeens een scheerapparaat….. Kennelijk was hij de wat langere baard zat en die moest er ineens weer af. Haha ja als je je huis bij je hebt, kun je je ook onderweg scheren
Onze eindbestemming is ergens in the middle of nowhere, een afgebakend stuk en er staat van alles. Diverse campers, van klein tot groot, een tunneltentje, tipi’s, huisjes, schuurtjes. Er zijn warme douches - als de zon schijnt en er is zelfs een zwembad(je). Tegen een kleine vergoeding kan je je inschrijven voor ontbijt, lunch of diner en er zijn ook nog activiteiten zoals bijvoorbeeld yoga. Wij hadden onderweg al besloten dat we vanavond mee eten, dat community gevoel willen we een keer echt beleven.
Als de koebellen gaan worden we aan tafel verwacht. Er staan borden met eten klaar en je gaat gewoon ergens zitten. Het eten is vegetarisch en alles is zelf verbouwd. We nemen plaats achter een soort prutje met rijst en er staat een salade naast. Het smaakt echt verrassend lekker. We hebben echt geen idee wat we eten, maar als je zou zeggen dat er vlees in zit, geloof ik het ook. Ook de salade was heel smaakvol.
Het gezelschap is heel internationaal. Ik sprak met een Italiaan die in Portugal woont en met een Nederlandse, Georg zat naast een Belg en tegenover ons zat een Duitse. De meeste zijn al heel lang onderweg of wonen in hun camper. Diverse mensen komen als gast en blijven hangen als vrijwilliger. Leuk om een ieders verhaal te horen. Ons logo en de naam DNF werd ook zeer leuk ontvangen. De meesten hadden wel eens van geocaching gehoord; anderen niet.
We zijn nu terug in de camper maar gaan straks nog even naar het kampvuur, waar inmiddels al velen zich verzameld hebben.
Wat een heerlijke avond werd het nog. Wel jammer dat net nu we op deze locatie staan het weer omgeslagen is. Er staat een gure wind en we zitten in trui en bodywarmer bij het kampvuur. Er worden reisverhalen uitgewisseld in allerlei talen, een klein kindje valt bij moeders op schoot in slaap, katten en honden houden ons gezelschap. Kortom: het is een echte community! Wat ontzettend leuk om mee te maken.
 |
| hippie community Global Tribe |
27-04 Almonte
Wat heb ik heerlijk geslapen. Wel een keertje eruit geweest om naar het composttoilet te gaan. Tussen de buien door, want het heeft aardig geregend. We komen laat ons bed uit - maar ja we lagen er dan ook laat in. Het druppelt nog wat, maar al gauw is de lucht strak blauw. Wel is het lange broeken en truien weer. Jammer van onze oranje t-shirts die we speciaal voor Koningsdag aan hebben. Fijne Koningsdag allemaal!
Verder is er over deze dag eigenlijk weinig te melden. We hebben heerlijk een luier dagje gehouden en wat administratie weggewerkt. Heel klein minpuntje hier is dat je alleen bij de receptie WiFi hebt en het nogal koud en winderig was. Niet even lekker een avondje filmpjes kijken dus. Maakt in dit geval niet zo heel veel uit, want eigenlijk hopen we vanavond weer op kampvuur. Dat zal vast wel lukken, want het brandt al (voor de kinderen).
We hebben net weer een keertje gedouched. Het water wordt hier opgewarmd door de zon en het schijnt niet altijd even warm te zijn. Dus ik heb Georg eerst even laten testen, haha! Maar hij kwam enthousiast terug, dus ik ben ook gegaan. Ik heb wel de binnen douche genomen. Hij was buiten geweest en dat was door de wind een beetje fris geweest. Maar eerlijk is eerlijk: de douche was hier nog lekkerder dan op de vorige locatie.
Het goede van deze ecologische community vind ik dat ze je overal bewust van maken. Er hangen overal bordjes in de trant van wees zuinig met water, afval scheiden etc. Vind ik goed en past hier echt. Vanavond eten we weer mee met de community (7 euro per maaltijd). Benieuwd wat de pot schaft.
Het heeft weer heerlijk gesmaakt! Pannenkoeken gevuld met een soort “prutje” van wittebonen, houmous en een salade. Was weer zeer smaakvol. We zaten toevallig in een Nederlands groepje, dus konden onze eigen moedertaal spreken - pardon ….. de mijne dan, lekker makkelijk. Erg leuk om ieders reisverhalen te horen. De meeste mensen zijn echt al heel lang op pad.
Van de (buiten)tafels van het restaurant lopen we direct door naar het kampvuur waar al velen zich verzameld hebben. Het is weer super gezellig. We blijven minder lang dan gisteren, want waar wij zaten, zat je erg in de rook. Op een gegeven moment zijn we verplaatst met tranende ogen, maar daardoor zaten we tweederangs. De binnenrij was vol. Dan kun je minder goed aan het gesprek deelnemen en bovendien zaten we daar veel kouder. Dus op een gegeven moment hebben we het voor gezien gehouden.
Maar al met al was het weer een super leuke dag en we zijn blij als we onder de warme dekens liggen. Eentje extra, want het is echt koud. Slaap lekker!
 |
| kampvuur in de community |
28-04 Almonte - El Rocio - Almonte
We hebben de community weer verlaten en zijn naar het nabijgelegen El Rocio gereden. Het hele jaar een slaperig dorpje, maar eens per jaar (Pinksteren) een bedevaartsoord waar meer dan een miljoen bezoekers heenkomen. Maar het bijzondere hier is dat het hele stadje onverhard is en dat hier geen auto’s maar paarden gebruikt worden. Is het verhaal dat wij gehoord hebben…
Als we aankomen gaat de weg inderdaad direct over in zand. We parkeren de camper op een rustig plekje bij een picknickveld. Internet vertelt ons dat de supermarkt helemaal aan de andere kant van het dorp is en bovendien is het zondag. Geen probleem want we hebben nog afbakbroodjes. We zitten nog niet om te eten of het eerste paard (met ruiter) komt al langs. Niet veel later een koets. Dat belooft wat!
We lopen het dorp in en zien direct een grote P vol met touringcars. Uh…..slaperig dorpje?!? Het stikt van de toeristen en daar wordt ook goed op ingespeeld. De terrassen zitten vol en overal staan koetsjes met paarden of muilezels ervoor waarmee je een ritje kunt maken. En voor de kids pony’s om een rondje te rijden.
We lopen naar de kerk waar het allemaal om draait. Er komt net een koor naar buiten in flamenco-kleding. Jammer dat we hen niet gehoord hebben. We bekijken de kerk. Ook weer zo prachtig met al dat goud. En daarna door het dorp in. Inderdaad zijn alle wegen van zand (voor de paardenhoeven) en voor de huizen staan een soort railingen om je paard aan te binden. Er rijden vele koetsjes rond en we zien ook diverse paarden met hun ruiter of amazone.
Dan denk ik muziek te horen. Ja het wordt luider. Er speelt een man gitaarmuziek. Hij zingt wat mee. Steeds meer mensen haken aan en zingen mee. Er komen meer muziekinstrumenten naar buiten, o.a. castagnettes. Het schijnen bekende liedjes te zijn want iedereen zingt luidkeels mee. Dan komen de biertjes naar buiten. Wij krijgen er ook eentje aangeboden maar slaan af. Het wordt steeds gezelliger en ze vinden het leuk dat we filmen. Twee dames gaan dansen. Er komt weer bier langs. Het wordt langzamerhand onbeleefd af te slaan, dus we nemen hem aan. Gelukkig 0.0, want Georg moet de mijne ook drinken, ik krijg dat echt niet weg. En dan komen er 2 borden eten naar buiten speciaal voor ons. Iets met aardappels, rundvlees en groenten en super vers stokbrood. Echt overheerlijk.
Daarna is het feest buiten kennelijk over en gaat iedereen naar binnen. Maar geen denken aan dat wij niet mee gaan! Natuurlijk moeten we ook komen. Binnen blijkt de groep nog veel groter. We krijgen 2 stoelen aangeboden en algauw nog meer eten. Heerlijke grote scampi’s, aardappelsalade, gefrituurde kip. Nog meer bier als we willen. Er komt een oud vrouwtje naar ons toe. Ik versta haar niet helemaal maar volgens mij zegt ze dat ze zo blij is dat we er zijn. Ze pakt me vast en bedankt me.
Er komt iemand met ons praten die een klein beetje Engels spreekt. Ze komen uit een dorp een half uurtje verderop en komen hier 1 x per jaar naar de kerk om te bidden en daarna de hele dag te feesten en eten. Volgens hun cultuur of geloof delen ze alles met iedereen. Nou dat hebben wij wel gemerkt. We verstaan er bijna geen woord van, maar die hartelijkheid is overweldigend. Waar wij vandaan komen. Oh ja, Den Haag kent hij, hij roept direct ADO!
Dan wordt het echt tijd om te gaan. Zij willen dat echt nog niet maar wij zijn al later dan gepland en hebben eigenlijk nog flink wat kilometers voor de boeg.
Voor we weggaan willen ze graag nog een foto van ons maken. Voor hun logo of vaandel of wat het ook is. Veel mensen staan op om een foto te maken. We willen weggaan en zwaaien als afscheid. Begint de hele zaal te applaudisseren alsof we popsterren zijn. Ze schudden ons handen, omarmen ons, zoenen ons. Breed lachend staan wij even later buiten. Wat een onvergetelijke ervaring.
Eenmaal terug bij de camper besluiten we ons plan om de gooien. Het is echt nog te laat om ver te reizen. We besluiten terug te rijden naar de community om te vragen of we daar nog een nachtje mogen staan. En anders zoeken we een plekje in het bos, we hebben genoeg mogelijkheden gezien. Maar in de community worden we hartelijk verwelkomd, alsof we niet weggeweest zijn.
Onze buikjes zijn al vol dus we hoeven niet meer te eten. Dus we besteden de rest van de tijd aan het online zetten van vlog 8. In de loop van de avond zal hij online zijn. Veel kijkplezier!
De avond bleek nog niet voorbij. Het kampvuur ging aan en ook wij zijn er weer bij gaan zitten. Het werd de gezelligste avond hier tot nu toe! Iedereen sprak Engels waardoor de hele groep zich goed mengde. Naast Georg zat een Duitsers en ook zij spraken Engels met elkaar. Werkt toch beter in zo’n internationale community anders krijg je groepjes. De avond vloog voorbij en het was al na middernacht toen we weer in ons campertje waren. We zijn er gauw onder de wol gedoken want het was ijskoud.
 |
| wat een gastvrijheid in El Rocío |
29-04 Almonte
Ik had gedacht direct in slaap te vallen maar dat viel tegen. Ik bleef ijskoud. Op een gegeven moment ben ik er uit gegaan om meer kleren aan te trekken en nog wat lagen op het bed te gooien (extra laken, handdoek, trui, meer dekens hebben we niet) en toen ging het beter. Tegen de tijd dat we wakker worden (veel te vroeg….) doet de zon al hard z’n best de boel op te warmen. Heeft nog wel wat tijd nodig, want ik zit hier nog met trui en bodywarmer aan. En dan is het (weer) tijd dit fijne plekje te verlaten.
TO BE CONTINUED...
Onze avonturen leggen wij ook vast in vlogs op YouTube. Hier dus het uitgebreide verhaal; in onze vlogs (veel) meer beeld. Wij hopen natuurlijk dat jullie ook op YouTube van de partij zullen zijn!
Al onze overnachtingsplaatsen met omschrijving en foto's vinden jullie op de pagina Overnachtingen met de camper. De camperroutes die wij al eerder maakten, vind je hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Wil je op de hoogte blijven van nieuwe reacties? Zet dan hierboven het vinkje bij "Melding sturen" aan.