Camper- en geocache-avonturen van DNF: DODE WATEREN (blog 24)

In de vorige blog eindigden we in het verrassend leuke Saint-Rémy-de-Provence en sloten daar af met een schitterende maar zeer zware wandeling.

Ook deze blog begint weer met een klim, nu in Les Baux-de-Provence. We beschrijven het dorp, maken nog een mooie wandeling en reizen dan door naar de Camargue. Ondanks het slechte weer daar, tikken we toch alle hoogtepunten af die we wilden zien. We eindigen in Aigues Mortes, oftewel: dode wateren. 

We wensen jullie heel veel leesplezier.

Aigues-Mortes - dode wateren

23-10 Saint-Rémy-de-Provence - Les Baux-de-Provence

Een eindje buiten Les Baux vinden we een goede plek om de camper neer te zetten. Beetje scheef maar ken net… Eerst maar even lunch. Ik zit aan m’n kwark en Georg aan een knapperig stokbrood. Zie ik ineens iets op z’n wang ter grootte van een flinke spin. Ik maak een grap: er zit een spin in je baard met de gedachte dat het een flinke kruimel stokbrood zou zijn. Georg grijpt het, nee echt een beest. Hij kijkt, ieks, nog nooit zo’n grote teek gezien! Gauw naar buiten met dat ding.

Dan gaan we op pad. Er staat een fris windje, dus lange broek en trui mee. Foute beslissing, het bleek bloedheet en gutsend van het zweet komen we eind van de middag weer bij de camper aan.

Maar nu sla ik een hele middag over. Eerst maar eens naar de overkant van de weg, waar we een fantastisch uitzicht op Les Baux hebben. Wij staan op de ene berg, Les Baux hangt tegen de rotsen geplakt op de volgende berg. Helaas staat de zon verkeerd, dus geen mooie foto’s. Dan gaan we echt op pad. Mijn spieren zijn duidelijk nog moe van gisteren en protesteren direct. Dat gaat nog wat worden met al dat geklim hier.

Al snel komen we bij een voormalige kalksteengroeve aan. Leuk om te zien hoe alles hier in vierkante blokken uit de berg is gehaald. Ook bauxiet komt hier vandaan voor de winning van aluminium. We hebben wel een blok zien liggen; de groeve zelf niet.

Dan het stadje zelf. Het is echt schitterend maar de schoonheid gaat een beetje verloren door het toeristische gebeuren, zelfs nu op een doordeweekse dag eind oktober. Hoe zal dat in het hoogseizoen zijn? Er komen per jaar zo’n 1,5 miljoen toeristen naar dit kleine stadje en er wonen nog geen 300 mensen. Meer kunnen er ook niet wonen, want in vrijwel elk huis is een restaurantje, toeristenwinkel, snoepwinkel, noem maar op. We kunnen weer van alles proeven. Ik proef voor het eerst een stukje calisson en zeg - in het Nederlands - tegen Georg dat het naar marsepein smaakt. Nou, dat verstond ze dus en vond ze helemaal niet leuk. Nee is geen marsepein. Haha nee, veel duurder!

We slenteren door de smalle, steile steegjes, gaan trap op trap af, lopen boven naar de kasteelruïne en genieten er van het uitzicht. De AL’s met bonus en een virtual tonen de hoogtepunten. En niet te vergeten 3 earthcaches!

Dan vind ik het genoeg. Ik ben echt nog moe van gisteren. We lopen nog wel via een andere weg met nog een tradi terug, maar laten ook nog vele caches bij uitzichtspunten liggen. Voor nu even genoeg geklommen, we moeten ook nog omhoog terug naar de camper.

De P staat vrijwel helemaal vol, maar het wordt rustiger en rustiger. Tegen de tijd dat het donker wordt staan wij hier samen met een andere camper. Verkeer is er ook nog nauwelijks. Dat belooft een heerlijk rustige nacht te worden.

Les Baux

24-10 Les Baux -Saintes-Maries-de-la-Mer

Super lekker geslapen! Het was echt doodstil hier vannacht. Helaas niet echt uitgerust. De pittige bergwandelingen zitten nog in m’n lijf en benen. We besluiten een dagje rust te nemen. Wel maken we nog een kort rondje met wat caches om de stijvigheid er wat uit te lopen. Vlak boven de P waar wij staan begint een klein trailtje. Het blijkt een goede keuze, want het gaat redelijk horizontaal over een bergkam en hebt bovendien op sommige plekken een fantastisch uitzicht, soms links op Les Baux, soms rechts op het dorp beneden. Georg doet nog 1 extra cache; ik blijf ergens op een steen zitten en geniet van de aardbeien die daar aan de boom groeien. Rond 12 uur zijn we terug bij de camper en reizen door.

We rijden naar de Camargue, echt een super mooie route, eerst over en langs de Rhône en later links en rechts het water van de Camargue. Echt een totaal andere omgeving dan de bergen waar we uit komen. Al voor we het gebied echt in rijden zien we de eerste stieren, kort daarop flamingo’s en later paarden. Echt grandioos.

We vinden een fantastische plek met overal water om ons heen en honderden flamingo’s, soms op 20 meter van de camper. Ooit aan een stokbroodje gezeten met deze prachtige roze vogels zo vlak voor je neus? Genieten!

Jammer dat het weer niet fantastisch meer is. We hadden onderweg al buien en hier is alles ook nat en blubberig. De camper ziet er echt niet uit! Mede door de hobbelweg hierheen vol kuilen en modder. Het is wel weer droog maar het waait echt flink. Misschien maar goed, want er schijnen hier duizenden muggen te zitten. Morgen willen we eigenlijk fietsen, dus dan mag er wel een beetje minder wind staan. Afwachten…

geocache gevonden

25-10 Saintes-Maries-de-la-Mer - Salin-de-Giraud

Wat een weer vannacht! Storm, slagregens en onweer. De camper stond te schudden niet normaal meer. Ik vond het wel gezellig met het getik op het dak, maar af en toe was het zo hard dat je er wakker van werd. Zelfs Georg lag regelmatig wakker.

Als we ons bed uit komen, is het een beetje beter. Af en toe blauwe lucht, maar ook regelmatig buien. En nog steeds veel wind. Geen weer om te fietsen helaas. Heel erg jammer, vooral voor Georg want hier ligt echt een hele grote trail met geocaches. We stonden min of meer bovenop eentje geparkeerd, maar dat werd helaas een DNF. We besluiten met de camper de omgeving te bekijken en hem klaar voor vertrek. Bye, bye, flamingo’s! Ze staan echt weer voor de deur.

Allereerst willen we naar Salin-de-Giraud. We hebben weer dezelfde weg vol gaten en kuilen terug, nu met nóg meer water er in. Oh, oh, die camper ziet er echt niet uit, hoe krijgen we dat ooit weer schoon…. We stoppen ergens bij een cache van het trailtje: hebbes! Dan zien we ergens een bordje naar links wijzen dat naar de rijstvelden gaat. Die willen we ook heel graag zien. Maar helaas, we rijden tot de volgende kruising en kunnen geen rijst ontdekken. Of het is er niet of het is al geoogst en wij herkennen het niet. Dan maar door naar SdG.

Op de CP in het dorp is nog plek zat. Een beetje vervallen ziet het er wel uit en de douches waar mijn oog ineens op viel zijn ook dicht. Of de rest van de functionaliteiten werken, geen idee, maar wij hebben eigenlijk niets nodig.

Wel zagen we een klein marktje in het dorp. Gauw erheen, want die zal om 12 uur wel voorbij zijn (het is nu half 12). Terwijl we er rondlopen vliegt ineens een van de marktkramen de lucht in door de wind. De overkapping met 4 metalen palen eronder komt recht op ons af, ik schrik me echt dood. Gelukkig weten een aantal mensen de palen te pakken en de kraam weer naar beneden te trekken. Pfffffttttt….. gevaarlijke rotwind. Om van de schrik te bekomen tracteren we onszelf op een stuk Morbier (kaas met een blauwe schimmelader erdoor) en een stuk paté en croûte (paté met een “deegjasje”). Bij de bakker halen we nog even een vers stokbrood en croissantjes en dan lopen we terug naar de camper. Eerst lunch/brunch.

Het is een beetje open getrokken, dus we gaan er nog even op uit. We starten met een geocache bij een Griekse kerk. De cache vinden we niet; de locatie is echt bijzonder. Dan lopen we door naar het zoutwinningsgebied. We verkijken ons op de afstand en het is een lange saaie wandeling erheen. Maar het bezoek zelf is echt de moeite waard! Ten eerste kijken we - van boven - op gigantische bergen zout. Maar die zoutmeren zelf zijn echt spectaculair met hun roze kleur. Hoe langer we er staan, hoe meer roze het wordt. Door de earthcache hier leren we dat dat komt door algen die hier in het water zitten. Een leuk weetje.

Het zonnetje schijnt inmiddels maar de wind hierboven is echt niet normaal. We hebben moeite onze telefoons vast te houden om foto’s en video’s te maken. Er zal wel een hoop beeld bewogen zijn vrees ik…. Dan lopen we de lange, saaie weg terug naar de camper, nu gelukkig met de wind in de rug. Was slimmer geweest om de fietsen te nemen, maar ja dat is altijd makkelijk te zeggen zo achteraf. Met meer kilometers in de benen dan de bedoeling was komen we bij de camper aan. Maar heel blij dat we dit gezien hebben, het was bijzonder. De weersvoorspellingen waren niet best, maar we hebben echt geluk gehad. In het zonnetje gewandeld en terug bij de camper komt de bewolking weer opzetten.

zoutwinning in de Camargue

26-10 Salin-de-Giraud

Vandaag plannen we een rustdagje in. De voorspellingen zijn bar en boos en we hebben hier een prima plekje waar weinig kan gebeuren als het weer echt slecht gaat worden. En ik vind het wel lekker even een dagje luieren.

In de ochtend ben ik nog even actief met wat oefeningen met mijn elastiek voor de camper. In de middag doe ik een dutje en gaat Georg even het dorp in om te waymarken. Qua regen valt het tot nu toe mee; er staat alleen een stormachtige wind. Maar Georg is echt nog geen halve minuut weer binnen als de sluizen open gaan. Het komt echt met bakken uit de hemel, hij heeft geluk gehad. Meer avontuur hebben we niet beleefd vandaag. Morgen gaat het weer verder.

camperplaats in Salin-de-Giraud

27-10 Salin-de-Giraud

Vanochtend al vroeg op pad. Bij de bakker had ik een aanplakbiljet gezien dat er vandaag een endurance wedstrijd met paarden is. Laten we maar eens kijken of daar nog wat te beleven valt, het is bij de arena, die zien we op de kaart en is vlakbij. Voor de zekerheid regenjassen mee en op pad.

Als we de arena op 50 meter genaderd zijn, zien we nog helemaal niets. Maar dan slaan we de laatste hoek om en daar staan de eerste trailers met paarden eraan en erbij. Dus toch. Deze wedstrijd gaat over 10, 20, 40, 60, 80 en 100 kilometer. Ik kan me daar echt geen voorstelling bij hebben hoe ver dat is die 100 km. Voor het paard natuurlijk, maar hoeveel pijn in je kont zal je als ruiter krijgen?

We volgen een stukje van het parcours. Ze beginnen in het bos, maar gaan al gauw de straat op en even verderop een natuurgebied in. We zien ook ruiters terug komen, vaak met z’n 2-en maar soms ook 1 of 3. Later zien we een groep van wel 30 paarden terugkomen. We lopen nog wat tussen de trailers door. Overal staan het voer, hooi en water al klaar voor als ze terugkomen. De meeste paarden zijn weg. Enkele worden nog gezadeld en moeten nog starten.

We staan ook een tijdje bij de veterinaire check. De paarden worden om de zoveel kilometer gechecked of ze nog fit zijn, goed lopen, niet uitgedroogd en geen wondjes hebben. Heel goed. Ik sta bij eentje die heeft 80 km achter de kiezen en moet er nog 20. Ziet er topfit en totaal niet vermoeid uit, ademt niet eens zwaarder.

Eind van de ochtend hebben we alles zo’n beetje gezien. Behalve de hoefsmid, die is net klaar met een paard als we willen gaan kijken. Maar het begint te regenen en flink ook, dus wij willen terug. De app voorspelt alleen maar ellende en het komt echt met bakken naar beneden. We schuilen even in de arena terwijl we onze regenjassen aantrekken. Dan moeten we toch echt door de bui heen. Met de broeken en schoenen helemaal doorweekt komen we 10 minuten later bij de camper terug. Wat een ellende, vooral voor de paarden en ruiters, wij zijn weer binnen. Het gaat vreselijk tekeer en er komt ook nog onweer bij. Onze plek valt mee, maar die 2e en 3e naast ons staan totaal onder water. Blij dat we op asfalt staan!

De rest van de middag praten we nog wat na over de ochtend en vermaken we ons in de camper met video monteren, lezen en puzzelen. Wat ons echt opviel is dat iedereen ons vandaag bedankte als we een foto van hen maakten.

Later op de dag besluiten we ons niet veel van de wintertijd aan te trekken die vannacht begonnen is. We koken min of meer op de oude tijd, dan is het nog licht. En duiken ook vroeg ons bed in, zodat we morgen met zonlicht er weer uit kunnen.

paarden wedstrijd

28-10 Salin-de-Giraud - Albaron

Ik lag gisteravond nog geen minuut en zzzzzzzz….. Nee ik sliep niet, gezoem van een mug in m’n oor. En we konden dat kreng maar niet te pakken krijgen. Op een gegeven moment toch maar proberen te slapen, hetgeen Georg kort lukte, maar mij niet. Dus er uit en de klamboe opgehangen. Dat ligt niet prettig want er is hier erg weinig ruimte voor dat ding. Er ligt altijd wel een arm, been of hoofd tegen het net en dan hebben ze je altijd direct te pakken, dwars door het net heen. Bovendien hoor je nog steeds het gezoem om je hoofd, niet prettig. Uiteindelijk toch in de klamboe in slaap gevallen tot 6 uur. Ik denk een mug te horen en ook Georg ligt te draaien. Ja hoor, een mug ín de klamboe, hoe krijgtie het voor elkaar. En ook die kregen we niet te pakken. Georg is er uit gegaan. Ik heb nog een uurtje gelegen totdat ik de volgende steek in m’n hand te pakken had. Tijdens het ontbijt hebben we maar liefst 6 muggen gedood.

Dat was het slechte nieuws. Het goede nieuws is veel belangrijker: de zon schijnt! We maken de camper klaar, lossen vuil water en toilet en vertrekken.

We rijden de weg langs de zoutwinning en verder door de natuur in. Links en rechts water en overal waar je kijkt flamingo’s en andere vogels. We rijden door tot de weg stopt en genieten hier van het uitzicht. Uitstappen doen we niet, want de muggen zitten met tientallen op onze ramen, aan de buitenkant en dat willen we graag zou houden. Er komt ook een aantal trailers en veewagens en al gauw staan er een stuk of 20 Camargue paarden buiten klaar om gezadeld te worden. Brrrrr….moet er niet aan denken met al die muggen.

Wij rijden weer door, via dezelfde weg terug en daarna een mooie route om het meer (Étang de Vaccarès) heen naar de andere kant, toch nog 40 minuten rijden. En onderweg komen we eindelijk een rijstveld tegen, ook daarom is de Camargue bekend, vooral rode rijst. De meeste rijst lijkt al geoogst maar hier hebben we geluk.

De plek die we eigenlijk als overnachtingsplaats uitgezocht hebben, vinden we niks. Je schijnt hier wel te mogen overnachten maar er staat van niet en bovendien gaat het hek eind van de dag dicht. Nee liever niet. Wel maken we nog een lekkere, maar erg blubberige wandeling door het moerasachtige gebied hier. We zien vele zwarte stieren en jonge paarden. We lopen nog even een rondje over het erf, waar net een paar kinderen op mini pony’s een rondje gaan wandelen aan de hand van paps of mams. Er staan ook wel 20-25 paarden al dan niet gezadeld met hun hoofden aan de muur gebonden zij aan zij te wachten. Op wat? Geen idee. Zouden die elke dag zo staan in de hoop dat er een toerist een ritje komt maken? Ik hoop het niet! Het is hier uitgestorven.

We zoeken een andere slaapplek en komen bij Maison du Riz terecht, het rijsthuis. In het seizoen kun je hier - tegen betaling - een rondleiding krijgen, nu alleen op afspraak. We vragen het even na, maar overnachten mogen we er. Als dank kopen we een potje Camargue honing. Onze honing (uit Wenum-Wiesel tijdens een fietstocht) is bijna op. We lopen nog een klein rondje en zien dat hier de rijst al geoogst is.

Wat een heerlijk rustige plek is dit. Er komen nog wel wat bezoekers voor de winkel, maar verder is er geen verkeer. We krijgen nog wel gezelschap. Eerst een camper, later een klein autootje omgebouwd tot “iets” en als laatste 2 fietsers met een klein kindje en een tent. Ook de dame in het autootje maakt er echt een camping van. Tafel, stoel en gaspitje buiten. Leuk dat de eigenaren van de boerderij dit toelaten.

rijstteelt

29-10 Albaron - Aigues-Mortes

Geen muggen en het was hier echt doodstil. Eindelijk weer lekker geslapen. Dan voel je je toch echt een stuk beter.

We maken nog even een wandeling hier in de omgeving en leren weer wat meer over de rijstteelt hier. 8.000 hectare hier in de Camargue, echt veel hè? Dan verlaten we dit lekkere stekkie; echt veel te beleven valt hier niet.

In Aigues-Mortes hebben we het laatste plekje van de kleine gratis CP die net buiten het oude centrum is. Geen romantische plek, maar op slechts 5 minuten loopafstand. In de middag bekijken we aan de hand van de diverse caches die hier liggen het stadje. We lopen door de poort van het volledig ommuurde centrum binnen en komen direct in een toeristenmassa uit met treintje, draaimolen, toeristenwinkels en terrasjes. Het is echt schitterend om te zien hoe deze stadsmuur nog zo mooi volledig in takt is, je kunt er helemaal rondom overheen lopen (deden wij niet).

Aan de andere kant lopen we er door een poort weer uit en zijn bij de zoutmeren. Deze zouden ook mooi roze moeten zijn. Zien we helaas niet, waarschijnlijk door de laagstaande zon waar we precies tegenin kijken. Natuurlijk slenteren we ook nog even door de toeristische straatjes. Kijk, allemaal sardines en mosselen. Ze lijken nét echt, maar zijn van chocolade. En die winkels met echt duizenden koekjes in bakken, hoe kunnen ze daar hun geld mee verdienen.

Eind van de middag zijn we weer terug bij de camper. Echt een bijzonder en gezellig stadje. We blijven nog tot morgen, want net buiten de stadsmuur (aan onze kant) is dan markt.

vestingstad Aigues-Mortes

30-10 Aigues-Morte

Over vannacht zeg ik niets behalve muggen, klamboe, verkeersherrie, dan weten jullie genoeg toch? Ik word erg moe wakker en Georg ligt al fris en monter een boek te lezen. Het gas is op is het eerste dat hij zegt. Geen probleem, we hebben nog een tweede fles, die moeten we alleen even open draaien. Daarvoor moet de camper een stukje naar voren, zodat we er achter bij kunnen. Klaar is Kees.

Maar…..de koelkast gaat niet meer aan. We hebben wel gas in de keuken. Koelkast maar even uitzetten en weer aan, dat hielp vorige keer ook. Nu helaas niet! We proberen van alles en speuren wat op internet maar zien daar eigenlijk alleen maar dingen als vervang gasklep. Wel lees ik iets over koelkast van 12V afhalen, dus niet alleen uitschakelen. Maar ja, hoe moet dat. Georg stelt voor een stuk te gaan rijden, dan gaat de koelkast op 12V en hopelijk daarna automatisch naar gas. Maar dan zijn we wel ons plekje hier kwijt! Dan komt Georg met het lumineuze idee de 12V schakelaar van de hele camper uit te zetten. Hebben we ook geen licht meer, maar het begint al een beetje minder donker te worden buiten. Zo gezegd zo gedaan. We zetten even koffie en thee en geven het de tijd. Dan de 12V weer aan en zowaar: de koelkast gaat ook weer aan op gas. Wat een opluchting.

Met een gerust hart lopen we kort daarop richting de markt, nog geen 5 minuten van hier. Een redelijk grote markt met echt van alles en nog wat, maar de gezelligheid ontbreekt een beetje. Nergens een restaurantje of barretje waar mensen een kopje koffie kunnen drinken. Wel de gebruikelijke paella en gebraden kip. Wij kopen paté en worstjes met stierenvlees, dat hier veel gegeten wordt. Veel fruit en weinig groente gekocht. Er is hier echt weinig groente of het is schreeuwend duur. Geen komkommer gevonden en de sperziebonen waren bijna 9 euro de kilo, dus maar laten liggen. En natuurlijk een baquette ingeslagen. Het was een leuk rondje, maar we waren veel sneller klaar dan verwacht. We waren natuurlijk heel erg verwend met de schitterende markt in Apt.

In de middag maken we een plan voor de komende dagen. Morgen nog een dagje fietsen hier en daarna reizen we op het gemakje langs de kust een beetje richting Spanje.

vandaag is marktdag

31-10 Aigues-Morte

Heerlijk geslapen! En alweer mooi weer. Wat zijn wij toch een geluksvogels. We krijgen al weer regelmatig berichtjes: waar zitten jullie? Toch niet in Spanje bij dat noodweer? Nee ons gaat het prima.

Vandaag gaan we lekker met de fietsen op pad. Er ligt hier een klein trailtje, maar ik zag ook dat de CO van 2 caches die wij eergisteren niet konden vinden onderhoud heeft gedaan, dus daar gaan we eerst maar eens kijken. En jawel, allebei gevonden. Ik wilde er ook nog een keertje heen omdat we van de week het meer niet echt roze gezien hebben. Dat was vandaag iets beter maar niet spectaculair.

We hebben verder een heerlijke fietsdag. We beginnen met trui (althans ik), maar die gaat al gauw uit en een korte broek was ook welkom geweest. We fietsen veel langs het water - hoe kan het ook anders hier in de regio -, maar desondanks niet overmatig veel last van muggen. Op eentje na vinden we alle caches. We zijn overigens niet de enige fietsers onderweg, vooral het laatste deel (waar het een mooi asfaltpad is en geen keien of blubber) is echt druk. Wat een heerlijk dagje weer!

Voor het avondeten doen we nog even wat administratie. Eindelijk bericht gekregen dat we voor de camper terug gaan naar het kwarttarief wegenbelasting (voor zolang het duurt….). Dat heeft echt schandalig lang geduurd, sinds eind juli hebben ze het volledige bedrag afgeschreven. Maar gelukkig eindelijk opgelost.

Als avondeten hebben we vanavond stokbrood, dat we onderweg bij de Lidl hebben gehaald. Voor tijdens onze fietstocht hadden we daar een lekker picknick gehaald met paté en croute, koude pizza en salade. Was een beetje improviseren met die salade want bestek hadden we niet, maar is gelukt en smaakt overheerlijk. Daarom vanavond een simpele maaltijd.

En daarna filmavond met chips. Laatste dag van mijn bundel en die was nog lang niet op, dus we kijken gezellig 3 afleveringen van De Vloggende Bestemming. Een mooie afsluiting van onze tijd hier, want morgen reizen we weer door.

een dagje fietsen

01-11 Aigues-Morte - ...

Met al weer schitterend weer gaan we vandaag al vroeg rijden. We willen een stukje langs de kust rijden en Sète gaan bekijken. Maar eerst even proviand inslaan.

Na de inkopen zetten we de navigatie aan en het is maar 40 minuutjes rijden.

een korte rit naar de volgende bestemming

TO BE CONTINUED...

Onze avonturen leggen wij ook vast in vlogs op YouTube. Hier dus het uitgebreide verhaal; in onze vlogs (veel) meer beeld. Wij hopen natuurlijk dat jullie ook op YouTube van de partij zullen zijn!

Al onze overnachtingsplaatsen met omschrijving en foto's vinden jullie op de pagina Overnachtingen met de camper. De camperroutes die wij al eerder maakten, vind je hier.

Camper- en geocache-avonturen van DNF

zaterdag 30 november 2024

DODE WATEREN (blog 24)