Vorige keer hebben we jullie laten weten dat we juist zo genieten van de afwisseling in hetgeen we doen: stadjes, natuur, fietsen, wandelen, etcetera.
Deze keer beleven we zoveel verschillende dingen dat we niet weten hoe we dat moeten samenvatten. Dus deze keer zullen jullie gewoon moeten gaan lezen!
We zijn ook heel benieuwd wat jullie het leukste vinden. Ga gauw genieten en laat het ons vooral weten onder de blog!
 |
| een bijzonder brood |
01-11 Aigues-Morte - Vias
... Maar al gauw rijden we tegen een wegomleiding aan. Nou ja, kan gebeuren. Maar die route gaat echt mega ver naar het noorden, tot in Montpellier. Echt een gigantisch end om. En dus helaas niet de mooie route langs de kust, maar eentje met erg veel verkeer, dus het is echt opletten geblazen.
Uiteindelijk buigen we weer af naar de kust richting Sète. Onderweg stoppen we nog even om wat te eten, daar is het inmiddels tijd voor. Helaas vinden we in Sète geen parkeerplek die voor ons goed aanvoelt; we proberen er twee, maar besluiten door te rijden. Geen Sète dus voor ons.
De weg daarna met links en rechts water valt ook tegen. Van het water zie je niets door dijk of hoog riet. En stoppen kunnen je nergens, vanwege de hoogtebegrenzers. Geen echt welkom voor de camperaars hier.
We komen uiteindelijk terecht op een kleine wandel P aan het Canal du Midi bij Vias. Echt een prima plek waar we misschien nog wel een tweede nachtje blijven. Grappig dat we uitgerekend in Vias terecht komen. We hadden weer wat via VanSite geboekt, maar na een heel hartelijk van harte welkom berichtje werd dat zomaar zonder verdere reden gecancelled. En aangezien ook de adresgegevens verwijderd waren, kunnen we ook niet vragen waarom. Beetje lullig. Dat nieuwe platform van VanSite is niet zo’n groot succes en ik denk niet dat we het abonnement gaan verlengen. Maar dat was dus ook in Vias.
We vertrokken vanochtend om 9 uur en het is nu inmiddels 3 uur. Wat een reisdag voor die paar kilometers die we oorspronkelijk in gedachten hadden. Ik ben gaar en moe en heb een beetje hoofdpijn. Het is aanlokkelijk lekker te relaxen in de camper maar ik besluit toch m’n elastieken even te pakken om buiten wat te trainen. En daar ben ik achteraf heel blij om, ik voel me lekker!
Wat we morgen gaan doen, zien we nog wel. Eerst gaan we even koken en eten. En wat doen jullie vanavond? Onze nieuwe video kijken? Die is om 5 uur online gekomen. Veel kijkplezier. Wij gaan vanavond nog even verder met de montage van de volgende.
 |
| de camper moet gewassen worden |
02-11 Vias (kanaal - VanSite)
Brrrrr…. wat is het koud. Vannacht kreeg ik het al niet warm met dat ene dekentje, maar Georg was m’n redding. Vanochtend bij het opstaan doen we voor het eerst - ik denk sinds Lommel - de kachel aan. Maar de zon komt straks op en het zou weer prachtig weer moeten worden. Vanochtend blijven we lekker in de camper en rond 12 uur gaan we op pad, dan begint de zon net wat kracht te krijgen.
We maken een mooie fietstocht, te beginnen bij het bekende Canal du Midi, dat op de werelderfgoedlijst staat en waar we naast staan. Het is 250 km lang en eindigt hier vlakbij in Sète. We komen langs een bijzondere sluis, een ronde, echt nooit eerder gezien. Rond omdat er van 2 kanten een kanaal op uitkomt. Onderweg pikken we hier en daar wat caches op tot we aankomen in Agde. Daar verkennen we het oude centrum met een AL. Het is een mooi stadje met nauwe straatjes, maar erg spectaculair is het niet. Wel bijzonder zijn de huizen zonder ramen waar een heel schilderij - met ramen - van gemaakt is (naast het oude stadhuis). Er zijn opvallend weinig toeristen vergeleken met de stadjes waar we voorheen waren. Wel erg veel fietsers overal, er zijn hier redelijk wat behoorlijk goede fietspaden - voor Franse begrippen.
Rond 15 uur zijn we weer bij de camper terug. We hebben uiteindelijk toch nog wat van die VanSite-locatie gehoord. Kennelijk was het een storing op de website en we zijn van harte welkom. Dus daar rijden we heen, het is maar een kwartiertje rijden.
Zoals we steeds hebben met VanSite komen we ergens op een locatie aan, maar we hebben geen idee waar we moeten zijn. We sturen een berichtje via de website. Wachten op reactie…geen idee hoe lang dat gaat duren…laten we de dakluiken maar open zetten en wat noten en fruit eten. Reactie blijft uit. We hebben ook een telefoonnummer van de man, eens kijken of hij via whatsapp reageert. En jawel, hij belt ons. We blijken bijna goed te staan, hij ziet ons en wenkt een stukje verder door te rijden.
Hij maakt een gammel hek open en dan komen we terecht op een stuk land van 40 x 40 meter, onze tuin voor de komende 2 nachten. We kunnen gaan staan waar we willen en de zee is op 300 meter, in de nacht als het heel stil is hoor je hem. Hij laat ons toilet en douche zien, prima precies wat we nodig hebben. Dan hebben we nog een kort gesprek in gebrekkig Engels. Hij vertelt ons dat hij een paar weken geleden met Engelse les begonnen, een super goed plan als je hier veel buitenlandse toeristen krijgt. Met ons staat hier nog 1 andere camper, een Duitser, in een ander stukje tuin. De eigenaar waarschuwt ons nog voor muggen en mieren, veel muggen en mieren. We gaan het morgen zien, vandaag doen we niet veel meer.
 |
| Canal du Midi |
03-11 Vias (VanSite)
Vandaag vroeg op pad voor een kleine wandeling. Even het strand en de zee bekijken. Het blijkt echt bezaaid te liggen met drijfhout en schelpen, heel veel schelpen. De ene nog mooier en groter dan de andere. Waarschijnlijk ligt het hier zo bezaaid door de verwoestende storm die over Spanje en Mallorca is geraasd de laatste dagen. We zijn hier helemaal alleen en lopen een eind richting het eerstvolgende dorp. Ik doe lekker m’n schoenen en sokken uit en loop met de voeten door het water, helemaal niet koud. Langzamerhand komen we meer mensen tegen. Later ook een grote groep mensen hier uit het dorp met vuilniszakken en grijpers. We maken nog even een kletsje met een van hen, een Belg die hier een vakantiehuisje heeft. Goed bezig mensen!
We lopen het dorpje in voor brood. Na even zoeken vinden we een kleine Spar die vers brood heeft. Dan lopen we door het dorp heen richting meer. De restaurantjes gaan langzamerhand open. Ik stel voor lekker uit eten te gaan en het brood vanavond te eten. Goed plan, vindt Georg. Als we hier een half uurtje rondlopen, zijn ze denk ik open. Georg wil liever het brood en de gekochte crackers even thuis brengen. Is tenslotte niet zo ver. Dus we lopen langs het meer richting de camper. We spotten daar alweer een groep flamingo’s. Het strand en het meer zijn echt prachtig, maar verder is er echt helemaal niets. Alleen maar campings, vakantiehuisjes, zwemparadijzen en pretparken, niet echt ons ding.
We doen er toch langer over dan gedacht om bij de camper te komen. Om nog wat te eten in het dorp, moeten we echt nu direct terug. En Georg heeft erg honger de arme schat! Hij ziet het verse brood en wil liever direct aanvallen. OK, jammer, maar dan doen we dat. Dat etentje houden we nog te goed.
In de middag doen we wat klusjes in en om de camper. We hebben hier stromend water en douches, dus daar maken we dankbaar gebruik van. De camper hier wassen ging ons wat te ver. De zonnepanelen schoonmaken wilden we niet voor de vele muggen die hier zijn. Maar de rest is gedaan. Ook lekker gedoucht, haren gewassen en water bijgevuld. Klaar voor nieuw avontuur morgen.
 |
| genieten van de zee |
04-11 Vias - Padern
Georg doucht nog een keertje en knipt mijn haar en dan zijn we klaar om te vertrekken. Jammer dat het vandaag bewolkt is. De eigenaar komt netjes het hek open doen en zwaait ons uit. Bye, bye, …. Op naar volgend avontuur, we gaan de kust verlaten. Hopelijk was dit de laatste nacht onder onze klamboe, want het is wel bijzonder hier hoor met al dat water maar er zijn ook bijzonder veel muggen. Van de mieren gelukkig geen last gehad.
Voor we de bergen in gaan, gaan we eerst op zoek naar diesel en liefst ook LPG. Diesel lukt vlot, we rijden toevallig langs een Carrefour met tankstation. Terwijl Georg de tank vol gooit, loop ik even naar binnen voor brood, paranoten en rozijnen. Tegen de tijd dat ik terug kom, heeft hij een LPG-mogelijkheid gevonden 20 minuten verderop op onze route.
Het is de eerste keer sinds de aanschaf dat we LPG tanken en het lukt niet heel vlot. De nippel is de juiste, de slang past, maar er gaat geen gas stromen. Gelukkig komt een dame die achter ons staat en ook wil tanken ons te hulp. Ik denk dat we te lang gewacht hebben met op de startknop te drukken. Het systeem moet binnen even gereset worden en dan lukt het vlot.
We hebben besloten Bezier over te slaan, maar onze route voert er doorheen. Ziet er wel uit als een zeer interessante stad! Een andere keer dan maar.
De volgende stop is lunch. En even de gasflessen open draaien en de koelkast aan zetten. Gelukkig springt de koelkast direct aan en we kunnen met een gerust hart eten. Georg zet daarna nog even water op voor een bakkie, maar het gas gaat net zo gauw uit als het ook aan ging. De koelkast staat inmiddels ook in storing. Shit! Kennelijk was de koelkast aangegaan op het gas dat nog in de leiding zat. Georg gaat nog een keertje achter kijken en drukt op de blauwe veiligheidsknop. En gelukkig, voor is weer gas. En de koelkast springt ook weer aan nadat ik hem even uit een aan gezet heb. Ook weer van geleerd.
Inmiddels zijn we bij de kust vandaan en rijden we de bergen in. Echt een prachtige route door het wijngebied van Corbières. De kleuren van de bladeren van de wijn variëren van groen, via geel en oranje naar donkerrood. Echt schitterend.
Kort voor ons einddoel zien we een mooie plek om te overnachten en we besluiten eerder te stoppen. Het is inmiddels al 4 uur, we zijn langer onderweg geweest dan gepland, we zijn er wel klaar mee voor vandaag. Bovendien ligt er bij ons einddoel geen geocache; in het volgende dorpje wel. Die willen we morgen eerst gaan doen. Voor mij weer een nieuw departement op de kaart (Georg heeft ze tot Spanje allemaal).
En de plek waar we hier terecht komen is echt schitterend. We staan op een hele ruime P aan een riviertje in een heel klein dorpje. Uit het voorrraam kijken we uit op een ruïne bovenop een rots en rondom ons zijn bergen en rotsen. Alleen jammer dat het bewolkt is, wel nog steeds 18 graden. Ik trek m’n korte broek aan en ga nog even sporten buiten. Beter voor me na een dag veel in de camper gezeten te hebben.
Morgen zien we wel weer wat we doen, hier blijven en naar boven klimmen of door.
 |
| Padern heeft een mooie camperplaats |
05-11 Padern
Vroeg in de ochtend starten we direct met onze wandeling naar boven, richting het kasteel. Ergens daar ligt ook een geocache die meer dan een jaar niet gevonden is en ook een DNF heeft, maar wij gaan de uitdaging toch maar aan.
In het dorpje gaat het direct via trapjes en smalle straatjes omhoog en we zijn al gauw boven bij de kapel net boven het dorp. Een mooi kapelletje, maar we kunnen er helaas niet in.
Dan verlaten we de bewoonde wereld en lopen via een behoorlijk nat en glibberig wandelpad verder naar boven. We lopen direct te hijgen en zweten. Geen zon, maar warm is het wel. En dan staan we aan de voet van het kasteel - of eigenlijk de ruïne. Het stamt ook uit de tijd van de kartharen, net zoals het veel bekendere Chateau Quéribus, waar we eigenlijk heen wilden. Hoe oud het exact is, is niet bekend. Padern zelf stamt uit 899; het kasteel wordt voor het eerst in 1026 genoemd. Helaas kunnen we er niet in vanwege instortingsgevaar. Maar ook vanaf hier is het prachtig.
Dan de cache. Die ligt enkele tientallen meters hoger bij een gedeeltelijk ingestort muurtje. Hij lijkt weg. De spoilerfoto gaat ons ook niet helpen, daarop hij nog intact. Dan besluit ik erover heen te klimmen. Doe dat niet, zegt Georg nog, al die stenen liggen los… Maar dan sta ik er al en vrijwel onmiddellijk zie ik de geocache liggen, nog prima in tact. Jippie!!!
Het is nog vroeg en we besluiten verder omhoog te gaan, daar zou een uitzichtspunt moeten zijn. Meer klimmen, hijgen en zweten en dan staan we er. Echt een fantastisch uitzicht op het dal met de wijngaarden en het dorp; wat minder mooi op het kasteel, daar staat een boom voor.
Daarna lopen we weer op het gemak naar beneden richting de camper om de rugzak terug te brengen. Aansluitend gaan we lekker uit eten in het dorp. We hebben een tip gekregen dat hier een goed restaurantje zit, dus dat gaan we maar eens uitproberen. Georg heeft bavette, ik iets met gegratineerde vis, geen idee wat voor een (norve). Maar lekker dat het is, echt grandioos! Na af loop zeg ik tegen Georg ik ben in geen tijden zo heerlijk uit eten geweest. Het was lekker zegt hij, maar in de camper eet ik net zo lekker. En hij meent het nog ook de schat! Die zit altijd zo lekker te genieten van de meestal simpele eenpansmaaltijden die ik klaar maak. Maar ik was blij lekker een keertje - op een terrasje in de zon - uit eten geweest te zijn! Volgende keer tapas in Spanje?!?
Daarna hebben we nog de hele middag voor ons. We besluiten even flink aan het monteren van de video te werken, we doen echt ons best de in NL opgelopen achterstand in te halen. Vrijdag om 17 uur komt de laatste video daarvan online. Met de eerste van Frankrijk zijn we al een heel eind gevorderd.
In de avond eten we alleen kwark met flink veel appel (moest op), rozijnen en noten. Veel meer honger hebben we niet. Het spettert een beetje. Hopelijk blijft het daarbij, want er staan hier borden dat dit overstromingsgebied is…
 |
| wandeling naar de ruïne |
06-11 Padern - Cucugnan - Château de Quéribus - Maury
Niets gebeurd vannacht, het bleef bij een beetje regen. We zijn toch wel weer even wakker geschud hoe goed je op moet passen waar je gaat staan na de overstromingen van de laatste tijd in Spanje. Een prima plek hier, maar we besluiten vandaag door te reizen.
Onze eerste stop is in Cucugnan, een dorpje verderop waar een Adventure Lab ligt. Ook dit is een heel oud plaatsje, dat in 951 voor het eerst genoemd is. Het werd vroeger bewaakt vanuit het kasteel Quéribus, dat we later een bezoek gaan brengen. Het is echt een schattig klein plaatsje tegen de berg aan gebouwd. Alles is momenteel dicht (misschien omdat we nog vroeg zijn), maar we kunnen wel zien dat het hier ‘s zomers toeristischer is. Er zijn wat restaurantjes en kunstenaars. We lopen helemaal naar boven naar de molen, waar we een prachtig uitzicht hebben, ook op het kasteel.
Dan lopen we nog even naar de bakker voordat we naar de camper terug gaan. Dat pakt anders uit als verwacht. We komen met een Franse klant in de bakker aan de klets die ons vol enthousiasme over het brood vertelt. Het komt van een speciaal soort graan (we leren later dat het “eenkoren” is, de voorloper van spelt, een oeroud graan dus). Ook kan hij ons de pasta hiervan zeer aanbevelen. Hij woont op 45 minuten rijden afstand en haalt z’n brood altijd hier. Hij kocht voor 90 euro brood!
Dan zijn wij aan de beurt. Ook de vrouw die achter de toonbank staat begint vol enthousiasme te vertellen, laat ons het graan zien, we mogen in de bakkerij kijken en als kers op de taart krijgen we de sleutel. De sleutel van de oude molen. Daar mogen we een kijkje gaan nemen. Hoe gaaf is dat. De molen is ook echt super mooi om te zien met houtsnijwerk aan de binnenkant, echt met liefde gemaakt, net als het brood. Wat een gave ervaring was dit!
We lopen terug naar de camper waar we eerst even met volle teugen nagenieten van deze fantastische ochtend onder het genot van het overheerlijke brood. Dan rijden we door naar de volgende bestemming.
Eindelijk gaan we dan echt naar Château de Quéribus, de eigenlijke reden waarom we hier zijn. Het is een goed begaanbare asfaltweg naar boven, maar wel echt heel erg steil. Voor het eerst dat we met deze zware camper zo sterk moeten klimmen en ik vind het best wel spannend. Maar hij trekt het moeiteloos en zonder problemen komen we boven aan. Het is erg scheef, dus overnachten doen we hier zeker niet, jammer! Je moet voor het kasteel toegang betalen (wisten we wel hoor), ook in het naseizoen. Helaas ligt de hele top - het ligt nog een flink stuk naar boven - geheel in de mist, dus dat is ons het entree-geld niet waard. Weer terug naar beneden dus, waar we bij de P stoppen. Ook deze vinden we te schuin om te slapen, maar hier ligt wel een cache vlakbij die we nog even loggen. Op een plek waar je mooi uitzicht op het kasteel hebt, maar helaas … mist… Dus de reis gaat weer door.
Het volgende dorp - dat honderden meters lager ligt - heeft een gratis CP met voorzieningen. Een mooie plek om de rest van de dag en de nacht door te brengen. Morgen weer verder.
 |
| we hebben de sleutel gekregen |
07-11 Maury
We stonden hier vannacht met 4 andere campers en het was heerlijk stil. Prima geslapen.
Eerst maar eens even het dorpje verkennen en hopelijk de ene cache die hier ligt loggen. Dan heb ik weer een departement erbij. Het is echt een wijndorp, overal zie je wijnhuizen. We zien zelfs resten van rode drap en pulp in de goot. Op vele plekken ook muurschilderingen, erg mooi. Verder is het dorp niet echt bijzonder. De cache kunnen we loggen, een supermarktje vinden we maar echt zeer minimaal. Ze hebben niet eens paprika. Maar goed, we hebben weer broodbeleg en Georg heeft weer een wijntje. We lopen de supermarkt uit richting de bakker en dan begint het te druppelen. En na de bakker begint het flink door te regenen. Tegen de tijd dat we bij de camper zijn, zijn we kleddernat. De buurman doet z’n schuifdeur open en roept: slechte timing. Ja vertel ons wat, maar haal liever zelf je schoenen binnen…. Oeps.
Na even overleg besluiten we pas morgen door te reizen. Het Vandaag een beetje achterstand wegwerken met monteren. Eind van de middag is het weer droog. Ik ga nog even buiten sporten; Georg legt wat waymarks aan. En we overleggen hoe nu verder. Volgens onze buren is het vrijwel onmogelijk in zuid Spanje te komen. Of je moet helemaal via Madrid gaan. Zijn dit nou indianenverhalen of is echt zo’n groot gebied getroffen. Wij weten het niet…. Onze navigatie vindt daar gewoon een “normale” route, die van hen niet. Iemand onder onze lezers een idee?
 |
| station Maury - mooi geschilderd |
08-11 Maury - Ille-sur-Têt
 |
| les orgues - prachtig! |
09-11 Ille-sur-Têt - Eus
Eindelijk waren we een keer echt vroeg wakker: 6 uur waren we er uit. Maar we gaan dan ook altijd vroeg naar bed. Dat betekent ook vroeg op pad! We rijden naar Ille zelf in de hoop bij de begraafplaats water en brood te kunnen krijgen
Water lukt inderdaad en om de hoek is een bakker, dus we zijn vlot klaar. Het ergste zand is ook van de camper. Houdt niet over, we wilden bij de begraafplaats niet uitgebreid staan wassen, maar hij is iets toonbaarder. Onze eerst stop is een kwartiertje verderop bij het kleine dorpje Eus.
Het dorp is gelegen op een granietheuvel en wordt beschouwd als het zonnigste dorpje van Frankrijk. Dat bleek ook te kloppen, want al heel gauw ging de jas uit en kort daarop de trui. Eus is werkelijk ongelofelijk steil en ik heb echt nog nooit een dorpje gezien met zoveel smalle steegjes, straatjes en trapjes met keisteentjes, echt fantastisch. Het dorp is vrijwel autovrij. De klim begon al bij de P en we liepen bijna direct helemaal omhoog naar de indrukwekkende kerk van Saint-Vincent-d’en-Haut uit de 18e eeuw en gebouwd op de plek waar vroeger het kasteel stond.
Daarna lopen we zigzaggend naar beneden met een AL en twee caches. Eentje daarvan toont ons nog een prachtige blik terug op Eus en de vallei nog verder beneden. De laatste locatie van de AL is helemaal beneden, echt een flink stuk buiten het dorp bij een mooie kapel. Jammere is alleen dat we het antwoord niet weten en daardoor ook de bonus niet kunnen vinden. De vragen waren sowieso erg moeilijk en we waren al blij tot 5 gekomen te zijn.
We lopen terug naar de camper en zien onderweg - denken we - een boom vol kaki’s hangen. Klopt waarschijnlijk, want even verderop verkopen ze eieren en kaki’s. We nemen een kilo mee, heerlijk vind ik ze.
Eerst maar even wat eten en dan zien we wel weer. Uiteindelijk besluiten we hier te overnachten. Er staat wat oud schroot op de P, maar het is er heerlijk rustig, de vriendelijke man van het schroot hebben we ontmoet en het uitzicht over het dal is schitterend.
 |
| veel klimmen in Eus |
10-11 Eus
Vandaag vertrekken we om 9 uur voor een lange hike in de bergen. De weersvoorspellingen zijn prima (tja…zonnigste dorp van FR) maar gek genoeg hangt de berg aan de overkant nog steeds in een donkere zwarte wolk terwijl wij zon hebben. Was gisteren ook al zo.
We lopen door het dorp heen naar boven, want daar start de wandeling. Voor we daar zijn lopen we al te hijgen, haha waar beginnen we aan. Even kijken op de kaart, ja daar staat de wandeling, we willen naar Cômes lopen (boucle de Coma), daar schijnt een ruïne en een kapelletje te zijn mét geocache.
We lopen het dorp uit en stuiten direct op een waarschuwing: pas op jacht. Wat doen we? We spreken een Fransman aan die daar met z’n camper staat. Hij neemt het niet zo nauw en zegt dat ons al zeker 20 mensen voorgegaan zijn vandaag. Nou ja, dan wagen wij het er ook maar op. Gelukkig heeft Georg zijn fel oranje shirtje aan, dus hij valt lekker op. Niet te ver bij me vandaan gaan schatje!
Maar iets verderop is de weg helemaal afgezet met een roodwit lint. Bij een splitsing en wij hebben geluk: de route die wij willen lopen is niet afgezet. Toch wel een beetje blij met die afzetting eigenlijk. Nu weten we zeker dat we de jagers niet in de armen lopen. Maar wij zijn niet de enigen die hier lopen hoor, het is kennelijk een veel gelopen wandeling. De omgeving is hier schitterend met een mooi uitzicht op Eus en de Catalaanse Pyreneeën. Even verderop is er weer een afzetting, nu wel de kant die we op willen. We kijken op de kaart en via het andere pad kun je er ook komen, dus dat gaan we proberen. Een flink langere wandeling en meer hoogtemeters, maar dat is dan maar zo.
Het blijkt echt wel pittig! De route begon gemakkelijk, maar je moet steeds meer over stenen klimmen. Dan zien we in de verte de ruïne opdoemen, een prachtig gezicht. Zo af en toe zien we ook een jager in een oranje hesje (heel ver weg hoor), horen de honden blaffen en af en toe een schot. Op de terugweg vinden we ook diverse bloedsporen, gatver….. Het gaat echt de hele weg alleen maar omhoog maar dan eindelijk zijn we er! Ik ben behoorlijk kapot en wil graag even wat eten en uitrusten. Dat eten doen we wel, in de luwte van een muurtje. Maar zitten blijven we niet, er staat hier boven echt een harde en ijskoude wind. Blij met onze truien, maar die zijn eigenlijk niet genoeg.
Het is vast een heel dorpje geweest hier. Er staan vele restanten van huizen, nou ja eigenlijk muren. Maar het kapelletje is nog helemaal in takt - zo te zien gerestaureerd. Helaas kunnen we niet naar binnen.
De cache leert ons dat Comes uit 844 stamt en de parochie uit 1218 en het hoort sinds 1828 bij Eus. Er woont nog maar 1 persoon, de herder met zijn kudde.
Dan gaan we weer door. Veel te koud hierboven. De - goed bewegwijzerde - route gaat aan de andere kant naar beneden en dan komen we in Eus bij de kerk uit. En de hele route naar beneden, fijn, even wat andere spieren gebruiken. We zijn al een heel eind gevorderd als zomaar ineens de weg volledig is afgesloten. Niet bij een echte kruising of bij een bordje, nee zomaar. Er gaat wel een geitenpaadje naar boven maar ja wij moeten naar beneden. Het huilen staat me nader dan het lachen. Moeten we echt weer helemaal terug naar boven en dan via de route van de heenweg weer naar beneden? Ja echt, het moet. Ik weet nog niet hoe ik dat ga halen….
Maar we zullen wel moeten dus hup, gaan met die banaan. Het kost ons 50 minuten voor we weer op de weg naar beneden zitten. Mijn spieren branden. Ook m’n voeten beginnen steeds meer pijn te doen van de ongelijke ondergrond en de stenen. Georg heeft nergens last van, hoe is dat toch mogelijk…. Ik probeer zo lang mogelijk door te gaan zonder pauze maar op een gegeven moment ga ik toch even zitten. En even liggen…. Niet lang, want we moeten nog een heel eind en ik ben bang stijf te worden.
En dan eindelijk komen we op het “gemakkelijke” pad aan. Gelukkig, want ik struikel steeds vaker. En weer door, daar is het dorp. Maar ook dat gaat steil naar beneden over keistraatjes, dus helpt ook niet echt. En dan eindelijk - het is inmiddels half 3 - zijn we thuis.
Ik plof een half uurtje op bed; Georg voorin met een koffie. Heerlijk!
Inmiddels is de ergste vermoeidheid verdwenen en zijn we trots op onze prestatie. En de cache? Ja die hebben we gelukkig gevonden. Morgen en overmorgen waarschijnlijk een beetje rustig aan, want ik zal wel spierpijn hebben. Maar hoe vaker we dit doen, hoe getrainder we worden, toch? Dit lag slechts op 780 meter….
 |
| wandelen naar Comes |
11-11 Eus - …
We worden wakker en kijken door het slaapkamerraam op een prachtige oranje lucht. Nog even en de zon komt op. We gaan ons bed uit en zien kort daarna dat het een vrijwel strak blauwe hemel is. Eindelijk zien we ook de top van de berg aan de overkant. Even denken we dat er sneeuw op ligt, maar het zijn rotsen. Desondanks een schitterend gezicht met die zon erop.
Eerst hebben we nog even een kleine wandeling naar het kapelletje waar we 2 dagen geleden waren. We hebben van de CO het antwoord gekregen voor de laatste locatie van de AL. Daardoor kunnen we ook de bonus loggen en die ligt daar. We ontdekken daardoor ook een nog betere plek om te overnachten, dus die gaat op onze kaart voor een eventueel volgende keer (of voor jullie). Dan wordt het tijd weer door te reizen. Een stukje richting het zuidwesten, richting Villefranche-de-Conflent.
 |
| start van weer een mooie dag |
TO BE CONTINUED...
Onze avonturen leggen wij ook vast in vlogs op YouTube. Hier dus het uitgebreide verhaal; in onze vlogs (veel) meer beeld. Wij hopen natuurlijk dat jullie ook op YouTube van de partij zullen zijn!
Al onze overnachtingsplaatsen met omschrijving en foto's vinden jullie op de pagina Overnachtingen met de camper. De camperroutes die wij al eerder maakten, vind je hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Wil je op de hoogte blijven van nieuwe reacties? Zet dan hierboven het vinkje bij "Melding sturen" aan.