 |
| grotwandeling met geocaches |
11-11 Villefranche-de-Conflent
We vinden vlot een ruime P net buiten het dorp en verkennen in de middag dit kleine, charmante vestingstadje. Lange tijd lag dit tussen de Franse en Spaanse grens. Om die reden werden er volop verdedigingswerken aangelegd in dit in 1090 gestichte stadje. In de 17e eeuw werden deze verder uitgebreid en werd de burcht Liberia - net boven de stad - gebouwd. De stad valt op door de hoge muren die er omheen staan. Het onderste deel daarvan is in de 11e eeuw gebouwd en het bovenste deel in de 17e. Diverse poorten geven toegang tot dit gezellige middeleeuwse dorpje. En wat een verademing na de zware dag van gisteren dat het hele dorpje - behalve de burcht - beneden op één niveau ligt. En juist dat was een van de zwakke punten en de reden dat Liberia gebouwd is. Vanaf deze positie hadden de Fransen met hun kanonnen controle over de vallei. Wij vonden het echt een leuk stadje en waren blij dat we besloten hadden hierheen te gaan.
Eigenlijk waren we niet van plan te blijven, maar we passen ons plan aan. We hebben 2 grotten zien liggen die we morgen willen gaan bekijken. Mits mijn spieren meewerken, want zo te zien moet je daar ernstige hoogtemeters voor maken.
Inmiddels staan we hier niet meer alleen. Het begint op een soort camping te lijken. Een camper waarvan de bewoner vanmiddag hout gesprokkeld heeft en waar we nu de rookwolken uit z’n camper zien komen. Die zal wel een houtkachel hebben. Gelukkig waait de wind niet onze kant uit. En er staat nog een hele grote camper waar ze vanmiddag een tentje naast geplaatst hebben.
Het was weer een leuke en stralend mooie dag. Wel fris in de schaduw maar de zon gaf echt lekker warmte. We staan alleen midden tussen de bergen, dus om 3 uur was de zon al weg en nu koelt het best af. Zal wel een frisse nacht worden. We staan op 460m.
 |
| vestingstad Villefranche-de-Conflent |
12-11 Villefranche-de-Conflent
En koud was het inderdaad vannacht. We hebben 2 extra dekens tevoorschijn moeten halen en het dakluik dicht gedaan. Het is nog donker als we opstaan en het spettert een beetje. Even wachten wat het weer gaat doen voor we een plan voor vandaag maken. Er is erg slecht weer voorspeld, weer een “dana” maar niet hier gelukkig. Toch maar een beetje voorzichtig zijn voor we de bergen in gaan op wat voor manier dan ook…
Als het licht is, ziet het er eigenlijk best goed uit, behalve een hele zwarte wolk een berg naar links. Maar wij willen naar rechts en besluiten het erop te wagen. Alle apps zeggen ook dat het hier droog blijft. We hebben een trui en jas aan en desondanks is het ijskoud. Het koude weer heeft Dana wel hierheen gestuurd helaas.
We lopen door het dorp heen naar de start van het wandelpad omhoog. Vandaag gaan we op zoek naar 2 grotcaches. We hebben op de kaart gezien dat het qua afstand niet veel voorstelt maar qua hoogtemeters des te meer. Nou, dat merken we direct en dat zal de hele weg zo blijven. Echt een heel sterke stijging, daar was de wandeling van 2 dagen geleden niets bij. Echt in no time zitten we heel hoog en hebben een fantastisch uitzicht. Wat is het hier ruig met de bergen en rotsen. Het pad is prima te doen, maar die stijging…. Ik heb het zwaar. Ik heb nog zure benen van de vorige wandeling. Had ik niet gezegd 2 rustdagen….?
En dan zijn we ineens al halverwege, bij de eerste grot. Je kunt er net op je hurken doorheen en we moeten een flink stuk naar binnen om de cache te vinden. Maar het lukt vlot. Wel blij met onze (hoofd)lampen!
We lopen weer door verder naar boven, eerst richting de kapel. Het blijkt hier een kruisweg naar boven te zijn, we komen steeds langs genummerde kruisen. Het gaat nog steeds steil bergop en dan staan we ineens bij de kapel en het laatste - grote - kruis. De kapel is helaas dicht. We maken wat foto’s en video’s en dan maan ik Georg op te schieten. Die zwarte lucht komt dichterbij!
We moeten nog een stuk omhoog om bij de grot te komen. Kan het nog steiler? Ja dat kan. En dan staan we ineens bij het einde van het pad en kijken zo de grot in. Maar de grot inkomen is echt onmogelijk, of in elk geval levensgevaarlijk. Dan spotten we op een hoger niveau ineens een metalen ketting aan de wand. We lopen een stukje terug en daar kunnen we inderdaad zonder halsbrekende toeren bij de ketting komen en zo ook in de grot. Jippie!
Wow, deze grot is echt immens groot en hoog. Je kunt er een flink stuk in lopen, dus lampen aan. Tegelijk met ons komt er nog een stel aan. Die hebben alleen belangstelling voor het fenomenale uitzicht vanaf hier. Daardoor kunnen wij ongestoord dieper de grot in om de cache te zoeken. De eerste hint is ga na het altaar naar links, dat vinden we vlot. Daarna lijkt ook alles duidelijk, maar de cache vinden we helaas niet. Dus we proberen het nog elders in de grot, maar helaas. Wel jammer dat velen het nodig vinden hier te poepen. Op sommige plekken ziet het er smerig uit en het stinkt. We bekijken nogmaals de aantekeningen en gaan weer terug naar de eerste plek en dan hoor ik van Georg het verlossende hebbes!
Wat een gaaf avontuur was dit. Bij de ingang nemen we nog even het outtro op van de video die we deze week online gaan zetten (vrijdag 17.00) en dan wordt het tijd weer naar beneden te gaan. De zwarte wolk is opgelost, de zon schijnt, de kou is weg, heel blij dat we het gewaagd hebben en op stap zijn gegaan.
Vlot en zonder problemen komen we terug bij de camper. We hadden buiten in het zonnetje willen lunchen, maar daarvoor staat er net iets teveel wind. En in de luwte van de camper zitten we ook in de schaduw, dus dat gaat hem niet worden vandaag. Dan maar binnen eten.
In de middag laden we de video op YouTube, zodat hij vrijdag online kan. Maar het is traag, ontzettend traag. En later op de avond worden we er bij 53% uitgeknald, shit! Alles voor niets. Morgen nog een keer proberen.
Vanavond hebben we voor het eerst sinds tijden de verwarming weer aan. Voor we naar bed gaan verplaatsen we de camper nog een beetje. Het slechte weer - althans de randen daarvan - gaat ons vannacht bereiken. We zetten de camper op die plek van de P waar we denken dat we het minste in de blubber of in een plas terecht kunnen komen. En dan duiken we ons bed in, veilig met de luiken dicht (ventilatie via de badkamer) en een paar lekkere dekens. Oh ja, ik ook nog met joggingbroek en sokken aan. Slaap lekker.
 |
| geocache gevonden |
13-11 Villefranche-de-Conflent
Koud was het wel vannacht, maar er is nauwelijks regen naar beneden gekomen. Als ik aan m’n theetje zit en Georg aan z’n ontbijt, begint het wel te regenen. De video is opnieuw aan het laden en het gaat razendsnel, hij is met z’n laatste check bezig, dus dat komt wel goed. Hoe is het mogelijk hè op dezelfde locatie.
Verder is het de hele dag somber en koud. We blijven lekker thuis, hebben voor het eerst de hele dag(!) de kachel aan en hebben een relaxdagje.
 |
| regen en kou dus kachel aan en binnen blijven ... |
14-11 Villefranche-de-Conflent - Andorra - Balaguer
Het ergste slechte weer is weggetrokken. Bij ons schijnt zelfs de zon, maar het is maar een paar graden boven nul. De weersomstandigheden zijn zodanig dat we het aandurven de Pyreneeën over te steken en naar Spanje te reizen, dus dat gaan we vandaag doen.
We hebben vooral het eerste stuk een schitterende tocht door de bergen. Slingerdeslang omhoog, genieten van de fantastische uitzichten en al gauw zien we de sneeuw op de bergtoppen, die is waarschijnlijk afgelopen nacht gevallen. Overal zien we ontzettend leuke dorpjes in de bergen en een oud fort. Helaas, wij rijden door. We komen tot boven de 1500m, dan gaat het weer langzaamaan naar beneden. Helaas lang niet zo’n spectaculaire route. Dan zien we wat borden staan met snelweg, dus ik denk even op de snelweg terecht te komen. Maar nee, we zijn ineens totaal ongemerkt in Spanje aangekomen. Dat waren de borden hoe hard je op de snelweg mag in Spanje. We maken vlot een korte stop om een cache te loggen, want: nieuwe provincie. We zien hier overal kleine paarden lopen: korte benen, vrij dik, zien er een beetje als een trekpaard uit en hebben een bel om. Echt geen idee welk ras het is, zal wel speciaal hier uit de regio zijn denk ik.
Even vlot als we Spanje in kwamen, rijden we er ook weer uit. We maken even een kort uitstapje naar Andorra. Het is maar een kwartiertje extra rijden tot de eerstvolgende cache en dan heb ik weer een nieuw land op de kaart. Georg was al eens in Andorra. Niet zo’n bijzonder plek: de P van een groot winkelcentrum.
We willen vandaag een beetje kilometers maken om in het warmere zuiden te komen. Daardoor slaan we helaas de Pyreneeën “over” en een groot stuk van Noord Spanje, maar dat is ook de reden van alleen maar een flitsbezoek aan Andorra. Althans….. dat was de bedoeling. Op de heenweg had ik me al verbaasd over een echte grensovergang met hokjes en douane enzo. Maar op de terugweg stond er dus een dikke file voor de grens! Uiteindelijk als we er bijna zijn moet alles naar 1 rij en ja hoor: wij worden eruit gepikt. Een hele vriendelijk douanier wilde wat dingen van ons weten. Hoeveel geld we uitgegeven hadden in Andorra. Niets. Geen shopping, niet gegeten? Nee we waren hier maar 10 minuten. In welke plaats we wonen, hoe oud we zijn en ga zo maar door. En dan mogen we weer door. Dan komen we bij de tweede grenspost. Campers en caravans moeten naar rechts, waardoor we tussen de vrachtwagens uitkomen. En ja hoor, er komt weer een douanier op ons af, dit keer een pittige, goed bewapende dame. Wat we gekocht hebben. Niets! Dat kan niet, dus ze wil binnen kijken. Tilt het matras op en vraagt hoeveel geld we bij ons hebben. Ik zeg: geen idee. Ongeveer dan? Ik haal m’n portemonnee uit m’n zak en toon de bankbiljetten, misschien 150 euro ofzo. Is dat alles! Nee hij heeft ook nog een portemonnee met zoiets. Dat stelt haar kennelijk gerust en we mogen door. Pffffftttt toch wel een beetje spannend dit machtsvertoon. En niemand heeft naar onze papieren gevraagd…..
Onze volgende stop is om goedkoop te tanken. We hebben daar gelijk ook even lunch op de P. Dan checken we nog even olie en de banden en ik zie ineens dat er water in de douche ligt. Geen idee waar het vandaan komt, we kunnen niets vinden. Ik heb het droog gemaakt en maar even afwachten. Door de consternatie van de douche blijkt even later dat we verder gereden zijn zonder de lades af te sluiten, dus de eerstvolgende bocht knallen die hard open. Het klinkt of er van alles kapot knalt, maar we kunnen niets ontdekken. Geluk gehad!
Dan rijden we nog een flink stuk door Spanje in, sinds Andorra met Georg aan het stuur. We zien al direct hier en daar stalletjes waar ze de sinaasappels verkopen waar ik me zo op verheugd heb, helaas steeds op plekken waar we slecht kunnen stoppen. Het is echt schitterend weer, de temperatuur is opgelopen tot 17 graden. Helaas rijden we het laatste uur een wolk in.
Kort voor Lleida vinden we het genoeg, het is inmiddels rond 16 uur. We vinden vlot een rustige en mooie plek vlak voor een oud klooster. We loggen direct een cache op 30m. Ik ben moe van de reis en wil eigenlijk neerploffen. Maar weet ook dat ik met beter voel als ik na een dag zitten nog even sport. Dus ik pak m’n elastieken en doe wat oefeningen voor de camper. De billen/benen gun ik nog een dagje rust, dus ik concentreer me op buik, rug en armen. En daarna voel ik me inderdaad een stuk beter. Georg is ondertussen even gaan cachen en komt ook monter weer thuis. Etenstijd!
Jullie verbazen je misschien over de route die we nemen. Die is ook niet volgens planning. Eigenlijk zouden we langs de kust. Maar zoals jullie waarschijnlijk wel weten heeft Dana aanzienlijke schade aangericht bij Barcelona, maar vooral bij Valencia en inmiddels ook bij Malaga. De verhalen die wij van andere reizigers onderweg en van bekenden horen hebben ons doen besluiten die regio met een grote boog te omzeilen. Dus wij koersen aan op Madrid en zien daarna wel weer hoe en wat.
Of we morgen al weer doorreizen weten we niet. Er lijkt hier genoeg te doen, maar we laten het even van het weer afhangen.
 |
| onze overnachtingsplaats: voormalig klooster in Balaguer |
15-11 Balaguer
Het was heerlijk stil hier vannacht. Eén keer horen we een auto. Vanochtend blijkt dat een kleine camper met hefdak geweest te zijn die verderop in het gras is gaan staan.
Het weer ziet er aardig uit, dus we reizen vandaag niet door maar pakken de fietsen om de omgeving te verkennen. Het is hier redelijk vlak, dus dat gaat hopelijk lukken als we langs het water blijven. In de verte zien we de besneeuwde bergtoppen nog. Georg haalt rond 9 uur de fietsen van de drager en hé shit, lekke band! Hij pompt hem op en we nemen gereedschap mee. Maar zien wat er gebeurt.
De weg brengt ons - met een tussenstop voor een cache - vlot in het stadje. We verkennen het al cachend. De rivier snijdt het doormidden, we fietsen aan beide kanten. Hij is echt woest en kolkend, maar niet overdreven hoog. We zien een paar borden hoe hoog het water hier wel eens komt. Dat kun je je echt niet voorstellen!
 |
| lekker fietsen naar en door Balaguer |
Verder kan het stadje ons niet zo erg bekoren. Het is vrij uitgestorven, behalve rond het plein. Daar is het wat drukker en zijn ook wat winkeltjes en restaurantjes. Bijvoorbeeld een tassenwinkel waar ze vis verkopen. En ze stonden ervoor in de rij hoor! We scoren hier ook een stokbrood en even verderop wat kaas en ham. Deze keer hebben we wel bestek bij ons en we eten het gezellig op een bankje op het plein op. Moet wel bijgezegd worden dat wij met de fiets waren en alleen het deel hier beneden bekeken hebben. Boven bij de kerk waren wij niet.
Rond 13 uur zijn we er wel klaar mee. Mede omdat het hier overal echt stikt van de kleine vliegjes of mugjes. Je wordt er echt helemaal gek van. Dus we fietsen op het gemakje terug, deze keer een wat avontuurlijker pad direct langs de woeste rivier. Gauw gauw de fietsen op de drager en dan evenzo gauw de camper in, hopelijk nemen we niet al te veel van die beestjes mee naar binnen. Het was bijna niet te doen die fietsen erop te zetten met die vliegen om onze hoofden, vreselijk zo veel! Maar…de band van Georg is vol gebleven.
In de middag bekijken we nog even hoe we verder reizen. Globaal kunnen jullie dat nu ook zien in Polarsteps. Dus als je nog tips hebt op de route, houden we ons aanbevolen. Wij hebben nog heel veel todo’s, maar het meeste langs de kust…
Het is gelukkig niet zo koud meer en we hebben een fantastische zonsondergang hier. Na oranje wordt de lucht helemaal paars. Echt een fantastische plek, maar toch reizen we morgen verder. We willen graag wat betere temperaturen dan rond de 15 graden overdag zoals nu. Maar eens kijken of dat gaat lukken.
 |
| een mooie blik op Balaguer |
16-11 Balaguer - La Almunia de Doña Godina
Vandaag reizen we weer door. Om 9 uur rijden we weg, het is maar 8 graden.
We hebben een vlotte, maar wel een beetje saaie rit tot een uurtje of 11. Dan is het tijd voor plaspauze. Die gebruiken we ook om inkopen te doen en wat te eten. We doen nog een poging voor 2 caches, maar die mislukt helaas.
De reis gaat weer verder, naar een bijzondere cache deze keer. Een cache die je met een snelheid van 120 km/u rijdend op de snelweg kunt loggen. Je komt daar langs de Greenwich-meridiaan, natuurlijk een bijzondere locatie zeker voor een geocacher. Er staat een soort kunstwerk en je mag al rijdend een foto maken, dan kun je de cache loggen. Het is uiteraard een virtuele cache. Dankzij een tip van een van onze volgers dat we hier langs kwamen deze cache kunnen loggen. Dank daarvoor
Niet lang daarna gaan we op zoek naar een overnachtingsplaats. De eerste - een mooie P bij een picknickplek - laten we aan onze neus voorbij gaan. De weg komt er te vlak langs. Maar… we loggen wel een cache.
Niet veel verderop is een dorpje met een CP met voorzieningen, maar bovendien is er een wasserette. Veel schone was hebben we niet meer, maar of die morgen - zondag - open is weten we niet. De CP staat ons wel aan. We kunnen weer even water innemen en … eindelijk de camper wat beter schoon krijgen. Daar is het ook prima weer voor, want het is inmiddels een graad of 17/18. Dus de rest van de middag zijn we druk in de weer in en om de camper. Het is hard werken, maar toch genieten we ervan zo in ons tshirt met deze heerlijke temperaturen. Georg heeft nog een paar kleine klusjes aan de camper gedaan, de buitenkant en het zonnepaneel zijn weer schoon én mijn haren zijn gewassen.
In de supermarkt zien we steeds vele soorten vis liggen. We houden beiden van vis, maar ik weet niet zo goed hoe je het klaar moet maken - behalve een zalmfilet dan. Maar als we zo lang in Spanje zijn, moet ik dat toch eigenlijk wel leren. Vandaag zagen we weer vele soorten de meest rare vissen liggen, maar we besluiten te beginnen met wat bekenders: een dorade. En die wordt me toch lekker! Voor herhaling vatbaar zeggen we allebei.
Ondanks dat we deze reisdag wat minder ver zijn gekomen als verwacht, was het toch een heerlijke dag. En we zijn in betere temperaturen terecht gekomen, zelfs in de avond. En daar was het ons om te doen.
 |
| de Greenwich-meridiaan - we zijn in het westen! |
17-11 La Almunia de Doña Godina - Calatayud
De nacht was wel erg koud! Ik had gisteravond Georg als lepeltje nodig en vanochtend doen we de kachel aan. Maar het is echt stralend weer.
Als eerste gaan we - te voet - even kijken of de wasserette open is. Jawel, dus dat is mazzel. We lopen weer terug en zien nog net de eerste personen van de halve marathon die hier gehouden wordt finishen. Doordrenkt van het zweet maar de nummer 1 en 2 komen topfit de eindstreep over. Nummer 3 gaat eerst even op de grond liggen uithijgen. De temperatuur is dan - in het zonnetje - al flink opgelopen.
Terug bij de camper zoeken we de vuile was uit en rijden naar een P in de buurt van de wasserette. We hebben 2 volle zware tassen en 1 bedlaken vol, we sjouwen ons rot. Eenmaal aangekomen bij de wasserette wacht ons een teleurstelling: echt een lange wachtrij. Er staan tassen vol dekens te wachten op een wasbeurt. Wat doen we? Ik pak de app en zoek naar een andere wasserette. Weliswaar een half uur rijden, maar wel in de goede richting.
Dus we sjouwen alles weer terug naar de camper, eten eerst even wat en vertrekken.
De snelweg gaat vrijwel direct de bergen in. Een mooie route met schitterend weer en 18 graden. Kort daarop rijden we vol de mist in en zakt de temperatuur naar 8 graden. Hoe snel kan dat gaan. Het plaatsje waar we moeten zijn ligt gelukkig in de zon.
Deze keer vinden we een P min of meer naast de wasserette en er komt een machine bijna vrij. Snel de was halen. We moeten weliswaar 2 wassen draaien, maar verder loopt alles vlot hier. De Spanjaarden die hier komen zijn uitermate vriendelijk en behulpzaam en met een van hen kunnen we zelfs een gesprek in het Engels voeren. Ze is met haar dochtertje en het duurt niet lang of we krijgen door dat dat meisje beter Engels spreekt dan haar moeder. Ze zit op een tweetalige school. Ze zegt niet veel maar je ziet dat ze het hele gesprek kan volgen. Leuk hoor. We hebben echt een leuk contact en we weten nu zelfs haar beroep en dat van haar man. Het meisje wil graag even bij onze camper kijken. Dat kan, die staat hier om de hoek. Leuk wat er allemaal kan gebeuren in de wasserette. Dan is hun was klaar en de onze en we zeggen elkaar weer gedag.
Wij lopen naar de camper en hebben nog heel wat was weg te vouwen en op te ruimen. Maar eerst rijden we naar de CP op nog geen 5 minuten hier vandaan, dat is mazzel!
Tegen de tijd dat we klaar zijn is de dag bijna voorbij. Eerst maar even een bakkie, dan eten koken. In tegenstelling tot de vorige CP - waar we wel helemaal alleen stonden - staan we hier in een rij van misschien wel 10 campers. Deze plek is duidelijk geliefder. Heeft ook een prettigere uitstraling, al rijden er wel steeds auto’s achterlangs. Maar eens afwachten hoe de nacht is.
 |
| weer frisse was ... |
18-11 Calatayud
De nacht was weer fris, maar heerlijk rustig. Pas in de vroege ochtend rijden er enkele auto’s achter ons langs.
De ochtend brengen we thuis door. Even wat achterstand wegwerken op de computer. We hebben de kachel aan. Hopelijk is het vanmiddag wat warmer voor een wandeling want het is stralend weer.
We komen nog gezellig aan de klets met eerst onze Duitse en later onze Nederlandse buren. Altijd leuk contacten op de CP, dat lukt ons veel te weinig. Daardoor is het al ruim na 14 uur als we naar het stadje lopen.
De temperatuur is inmiddels OK. We zijn gematigd enthousiast over het stadje. Er staan echt schitterende gebouwen, maar ook heel veel leegstaande oude panden. Sommige bouwvallen zijn beschilderd, alsof het nog bewoonde huizen zijn. En er zijn heel veel scheve huizen en balkonnen, het ziet er allemaal een beetje gevaarlijk uit. Er is weinig gezelligheid qua terrasjes ofzo. Boven bij de ruïne zijn we niet geweest. We gaan nog even bedenken of we dat morgen doen of dat we verder reizen.
 |
| Calatayud verrast met mooie plekjes naast ruïnes |
19-11 Calatayud
Er valt weinig te melden over vandaag. Een beetje gerelaxed, de camper een grote beurt gegeven van binnen en een gezellige middag gehad met diverse buren hier.
Het was een internationaal gezelschap met Nederlanders, een Duitser, Belgen en iemand uit Zwitserland. Leuk om reiservaringen uit te wisselen. Enkele van hen zijn al lang op pad. Eentje gaat binnenkort met de boot naar de Canarische eilanden - lijkt me ook gaaf. Grappig hoe verschillend iedereen reist en ook de reis heel anders beleeft. Bijvoorbeeld iemand die zegt: ik herinner me de plaatsen alleen of je er lekker kon eten of niet (neemt dagelijks een menu del dia), terwijl wij vrijwel dagelijks onze eigen maaltijd koken. Haha, hij keek z’n ogen uit toen hij ons aardappels voor een stamppot zag schillen en de gesneden witlof zag liggen.
‘s Avonds maken we in het donker nog een korte wandeling om het verlichte kasteel - van afstand - te bekijken. En dan is de dag al weer voorbij.
 |
| Calatayud bij nacht |
20-11 Calatayud
Vandaag gaan we een ander deel van het stadje bekijken. Anderen waren een stuk enthousiaster dan wij, dus wie weet wat we gemist hebben. Als we weglopen bij de camper kijk ik op de geocachingapp of er nog wat te scoren valt in de richting die we willen lopen, langs de rivier. Hé wat is dat, daar is een nieuwe cache uitgekomen en de FTF is er nog niet uit. Dat zou leuk zijn!
Op de locatie aangekomen loopt daar een Spanjaard rond. Georg gaat op een bankje zitten en voelt wat rond. Maar die Spanjaard komt op ons af en begint hele verhalen. We verstaan er geen woord van. We spreken Engels tegen hem en Duits maar hij lijkt maar niet te begrijpen dat we hem niet verstaan. Hij blijft maar doorratelen en probeert wat op de muur te tekenen. Echt geen idee waar het over gaat. Het lijkt een zwerver en hij ziet er een beetje viezig uit, maar komt heel vriendelijk over. Maar wij willen van hem af! Uiteindelijk geeft hij het op. Hij zegt ons gedag, geeft Georg een hand en mij een handzoen en dan verdwijnt hij. Brrrrr…. gauw de handen even afspoelen met wat water.
Het jippie-moment voor de FTF is daardoor een beetje verloren gegaan, maar we hebben hem wel. Gaaf hè, een FTF in Spanje.
Dit deel van de stad is overigens wel wat gezelliger met bankjes, winkeltjes en restaurantjes, dus misschien klopte ons oordeel niet helemaal.
Dan lopen we naar de andere kant van het stadje, want we willen daar naar boven en kijken of we de kasteelruïne kunnen bereiken. Het gaat echt heel steil omhoog en in no time staan we bij de eerste ruïne. Met een prachtig uitzicht op de stad. Heel veel valt hier niet te beleven, dus we besluiten nog helemaal naar de top van de heuvel te lopen, waar het “hoofdkasteel” staat. En daar is het uitzicht echt fenomenaal. De rivier zie je door de stad heen kronkelen, omdat daar allemaal door de herfst oranje gekleurde bomen langs staan, zo schitterend!
Dit was het belangrijkste kasteel van het islamitische versterkte complex van Calatayud, dat bestond uit vijf kastelen en een stelsel van kilometers lange muren die ze met elkaar verbonden om de oude stad binnenin te beschermen. Het is een van de belangrijkste islamitische versterkte complexen die in heel Spanje bewaard gebleven zijn.
We zien vanaf hier op de andere heuvels diverse van de andere kastelen en grote stukken van de muur.
Daarna lopen we aan de andere kant naar beneden door smalle kronkelige straatjes en het is soms schokkend om te zien in hoeveel armoede sommige mensen hier leven.
We lopen via de DNF multi van een paar dagen geleden. Het coördinaat is gecheckt door de CO - we zaten goed - en we hebben een hint, maar de cache blijft helaas onvindbaar. Terug bij de camper is het al een flink stuk in de middag, eerst maar even wat eten. Daarna werken we wat aan de video, die we in de avond online zetten. Vrijdag 17 uur is hij voor jullie zichtbaar. In de video over Calatayud die later volgt, geven we meer informatie over deze stad en de bijzondere bouwstijlen hier. De video van vrijdag wordt een spannende. Niet voor niets heeft hij de titel: lijk gevonden. We hopen op veel leuke reacties van jullie eronder natuurlijk!
Daarna hadden we “bioscoopavond”. Georg zijn bundel is bijna afgelopen en hij had nog heel veel GB’s over, dus we hebben lekker video’s gekeken. Zonder popcorn maar met chips. Het was weer een leuke dag en avond. Morgen reizen we door.
 |
| kastelen rondom Calatayud |
21-11 Calatayud - ...
Vandaag gaan we - eindelijk - dit stadje verlaten. We kwamen hier toch alleen om de was te doen? Maar voor we verder gaan eerst even lossen en vers water innemen. Dan gaan we op zoek naar wat meer warmte.
 |
| kerststal onderweg |
TO BE CONTINUED...
Onze avonturen leggen wij ook vast in vlogs op YouTube. Hier dus het uitgebreide verhaal; in onze vlogs (veel) meer beeld. Wij hopen natuurlijk dat jullie ook op YouTube van de partij zullen zijn!
Al onze overnachtingsplaatsen met omschrijving en foto's vinden jullie op de pagina Overnachtingen met de camper. De camperroutes die wij al eerder maakten, vind je hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Wil je op de hoogte blijven van nieuwe reacties? Zet dan hierboven het vinkje bij "Melding sturen" aan.