Hallo allemaal, leuk dat jullie er weer zijn!
Eerder kregen jullie al een voorproefje in Roussillon hoe mooi de oker is. Nu reizen we door naar Rustrel en zien daar in de Colorado Provençale de oker in zijn volle glorie.
Na een fantastische tijd in de Luberon verplaatsen we naar Saint-Rémy-de-Provence. We bezoeken het stadje, gaan een dagje fietsen en maken een schitterende, maar pittige bergwandeling.
We hopen dat jullie net zo van de blog gaan genieten als wij van de Luberon hebben gedaan.
 |
| Colorado Provençale |
17-10 Roussillon - Apt - Rustrel
Heel veel opgeknapt is het weer helaas niet. Het stormt nog steeds en we zien gitzwarte wolken boven de bergen komen aandrijven. De voorspellingen zijn niet zo best dus we besluiten vandaag naar Apt te rijden om de was te doen.
Nog niet alle kleding is gebruikt, maar het weer en het feit dat we weten waar hier wasmachines zijn, doen ons besluiten toch nu alvast te wassen. We kunnen prima parkeren en zetten de wasmachine aan. Lekker groot (20 kg), dus ook het beddengoed kan mee. De Lidl is hier tegenover, dus we lunchen met een knapperig stokbrood. Het drogen lukt ook vlot en halverwege de middag zijn we klaar. Vanaf Apt rijden we door naar Rustrel.
We vinden een heerlijk rustig plekje aan de bosrand met zicht op een akker. We staan hier vlak bij de Colorado Provençal, waar we morgen zo heen kunnen lopen. En nu maar hopen dat het weer meewerkt. We staan hier in elk geval beschut tegen de wind, dus dat is heerlijk. En het zonnetje schijnt zowaar een beetje. We zitten net met mijn ouders te bellen als het weer begint te plenzen. We leggen snel neer en vliegen naar buiten. We hadden namelijk de was die niet in de droger kan buiten in het zonnetje gehangen, oeps.
Ook in de avond komen er nog regelmatig fikse regen- en onweersbuien over. We lezen ook op internet dat niet heel ver hier vandaan hele dorpen vol water staan door de hevige regenval (500 mm!). Hier is het gelukkig niet zo heel erg. We kijken nog wel even naar buiten of er zich hier geen plas verzameld, maar alles loopt mooi verder naar beneden. Bij dit soort dingen moeten altijd weer terugdenken aan ons avontuur bij Aveiro, dat nooit weer! Als we later ons bed induiken gaan de sluizen boven pas echt goed op. Even denk ik nog: lekker slapen met het gezellige getik op het dak. Al gauw is het geen getik meer maar wordt het oorverdovend hard. En daar komen ook nog de eikels bij die met een flinke klap op het dak vallen. Georg slaapt vlot in maar ik lig er nog behoorlijk lang wakker van.
 |
| camperplek bij Rustrel |
18-10 Rustrel
Met regen worden we wakker, maar tegen de tijd dat we de verduistering weggehaald hebben, zien we op een paar plekken blauwe lucht. We besluiten even rustig aan te doen en vroeg in de middag op pad te gaan.
Dat pakt goed uit! De truien gaan al gauw uit en de zon komt regelmatig tevoorschijn. We lopen naar de Colorado Provençale, hét gebied om de okerrotsen te bekijken. Al direct vallen we van de ene verbazing in de andere. Al die kleuren. En die verschillende rotsformaties. En zo scherp als de afscheiding tussen de verschillende kleuren is. Gewoon niet na te vertellen.
Je loopt hier door en langs de voormalige okermijnen en -groeven. Oker is een mengsel van klei, kwarts en oxiden en bevat een zanderig uiterlijk door zijn geschiedenis.
Meer dan tweehonderd miljoen jaar geleden stond de Provence onder water. Als gevolg van de klimaatverandering heeft de oceaan zich teruggetrokken, waardoor het okerzand dat we hier zien, is achtergebleven. De oker uit deze regio bestaat uit vele tinten, variërend van zacht geel tot intens bruinrood. Het bestrijkt een gebied van 25 km lang en je kunt het op diverse plaatsen mooi bekijken. De Romeinen gebruikten de oker al om diverse zaken kleur te geven en sinds 1785 wordt het op industriële schaal gewonnen. Het was een inwoner uit Roussillon die een techniek ontwikkelde om oker uit de lokale klei te winnen en te zuiveren, met als eindproduct pigmentpoeder. Diverse Hollandse meesters hebben oker uit de Luberon gebruikt om hun beroemde schilderijen mee te maken.
Terug naar het hier en nu. Grappig is dat we nog met een man aan de klets komen uit Colorado. In de USA wel te verstaan. Hij vindt het er niet echt op lijken, omdat hij veel hogere bergen gewend is. Nou, ik kom uit het platte NL en vind het ook best hoog hier. Als je ziet waar het uitzichtspunt is waar we net stonden, hebben we toch weer flink geklommen.
En dan komen we in een filmset terecht. Er ligt een dame in een witte jurk voor dood op de grond in het oranje zand. Een held met een pistool denkt haar te redden, maar wordt door de dame in kwestie neergeslagen met een steen. Haha dat maken wij weer mee, erg leuk!
Al met al wordt het een heerlijke, maar toch wel pittige wandeling. We moeten ook weer terug naar de camper. Heel blij dat we gewacht hebben met dit bezoek tot de zon (een beetje) scheen. Je zag echt een groot verschil hoe fantastisch het was met zon en een stuk gewoner als die even weg was. Zonder een enkele spetter komen we weer aan bij de camper. Tijd voor een bakkie!
 |
| cowboys in de Provence |
19-10 Rustrel - Saint-Rémy-de-Provence
Het was voor het eerst weer een koude nacht. Een goed teken en we staan dan ook op met een strakblauwe hemel. Jippie het mooie weer is terug gekomen.
En dan zijn we ineens al meer dan een week in deze regio. Nog lang niet alles gezien, maar het wordt toch tijd om weer door te reizen. We vonden het super leuk hier geweest te zijn. De regio waar mijn ouders verliefd op geworden zijn. Al vele jaren lang brengen zij elk jaar een paar weken met hun caravan in Roussillon door en bekijken vanaf daar de omgeving. Deze keer kwamen we dankzij hen op vele mooie plekjes en niet dankzij geocaching. Dank jullie wel!
Onderweg naar onze volgende locatie maken we nog drie tussenstops. Eentje om de haren te wassen (heerlijk fris weer!) en eentje bij E.Leclerc op de voorraad aan te vullen.
Maar we stoppen ook vrij onverwachts bij een paar olijfbomen waar geoogst wordt. Dat wilden we echt graag een keertje meemaken! We waren net te laat om te zien hoe ze uit de boom gehaald werden, we denken door schudden aan de takken, want er staat een ladder naast en er ligt een net onder. Dat ligt echt behoorlijk vol met groene en zwarte olijven door elkaar heen. En er staan nog vele volle tassen, echt kilo’s. We raken aan de klets met de man en worden - ondanks ons matige Frans - toch wijzer. De eerste leerschool is dat je ze niet kunt eten maar dat ze alleen voor olie gebruikt worden, groen en zwart door elkaar heen. De man daagt Georg uit ze te proeven. Georg neemt een hapje, trekt een gekke bek en spuugt het direct weer uit: bitter! Daarom is olijfolie juist zo gezond en heeft het ontstekingsremmende eigenschappen; een soort vloeibare aspirine. We leren dat van 1 boom ongeveer 20 kilo olijven komen en dat je gemiddeld 7 kilo nodig hebt voor een liter olijfolie. Erg leuk deze extra stop!
Dan komen we aan bij ons einddoel van vandaag, waar we een prima plek vinden vlakbij het centrum bij de tennisclub. Morgen het stadje verkennen.
 |
| oogst van de olijven |
20-10 Saint-Rémy-de-Provence
Wat een topplek zo midden in de stad. Echt doodstil in de nacht, ongelofelijk. En weer zon als we opstaan, jippie!
We besluiten direct in de ochtend op pad te gaan, dan kan niemand ons dat nog afnemen. We lopen richting het centrum en het lijkt een stil, uitgestorven stadje. Daarin vergissen we ons volledig. Het oude centrum is heel toeristisch en zelfs op dit uur al erg druk. Saint-Rémy is een van de oudste steden van Frankrijk en de hoofdstad van de Alpilles. Het is meeste bekend omdat Vincent van Gogh hier enkele van zijn bekende werken maakte. Tijdens zijn verblijf in het gesticht Saint-Paul-de-Mausole schilderde hij De Sterrennacht en Irissen; hij liet zich daarbij inspireren door het landschap hier. Aan de hand van een AL bekijken wij de Vincent-route, die langs diverse van zijn replica’s komt en eindigt bij het gesticht. Tevens start hier een multi.
Allereerst komen we door het centrum met vele restaurantjes en toeristenwinkels. We zien bijvoorbeeld olijfolie maar ook gekonfijt fruit, een specialiteit hier uit de regio (voornamelijk uit Apt). Dat ziet er echt schitterend uit, ik heb geen idee of het echt fruit is of alleen fruitvormen gemaakt van suiker. Ik zou het heel graag een keertje proeven maar zo op de nuchtere maag nee. Als we later teruggaan is de winkel helaas dicht. Ook dit kost richting 80 euro per kilo! Een andere specialiteit uit de regio zijn truffels. Die proeven we later op de dag wel. Heel apart, vooral de truffelkruiden vind ik erg lekker (maar uiteraard ook weer erg duur).
Saint-Rémy is ook bekend om zijn goed bewaarde ruïnes van de Romeinse stad Glanum. Vooral de triomfboog en het mausoleum - bekend als Les Antiques - zijn echt schitterend en zo waar gratis te bezoeken. De rest van de Romeinse stad niet, maar we hebben er een prima zicht op van bovenaf vanaf de eindcache van de multi die we lopen.
Daarna besluiten we terug te gaan en de caches verderop bergop voor een andere keer te bewaren. Het is al half drie als we bij de camper terug zijn. Gauw maar even wat eten. Blij dat we bananen bij ons hadden voor onderweg, want dit is toch wel een beetje erg laat voor ontbijt. Wat een heerlijke dag was het weer met fantastisch weer!
 |
| bij de Romeinse stad Glanum |
21-10 Saint-Rémy
Vandaag zijn we lui en komen laat uit bed. Het weer is perfect. Gauw de fietsen van de drager en op pad. We fietsen naar de rivier die we naar het noorden willen volgen. Het is een schitterende route. We fietsen vrij hoog en kunnen over het dal uitkijken met achter het dal weer bergen. Maar het pad is vrij smal en er liggen erg veel stenen en boomwortels. Goed uitkijken waar je fietst dus, waardoor je minder goed om je heen kunt kijken.
Na een tijdje besluiten we de route te verlaten en richting een geocache te fietsen. We komen direct in een heel andere omgeving uit, veel landelijker met boerderijen, grote landhuizen en regelmatig witte paarden. We zitten hier vlakbij de Camargue, zouden dit echte Camargues zijn? Ze zijn klein en wit, dus dat past. En ik zie bij een van hen ook een brandmerk.
Bij de cache kunnen we niet komen, maar we komen wel een echt fietspad tegen, dus dat besluiten we te volgen. We kruisen hier ook op een Komoot-route, maar besluiten zelf te improviseren dus volgen het fietspad richting Saint-Étienne-de-Grès. Het is een mooie route aangelegd over een oude spoorlijn. Bij de kruisingen met de weg staan steeds een soort mini-locomotieven, we zien een stuk rails en van treinwielen zijn bankjes gemaakt, erg leuk. Ergens bij een steen stoppen we om ons onderweg gekochte vijgenbrood op te eten. Het is super lekker maar ik mis toch wel een plak kaas erop. Waarom bij een steen? Die bankjes kwamen pas 100 meter verderop…..
We bekijken Saint-Étienne. Het is een mooi stadje, maar wel een beetje gewoon en vooral erg stil. Wel krijgen we hier de kans op het gemak de stierenvechtersarena te bekijken. Stierenvechten schijnt hier een stuk diervriendelijker te zijn dan in Spanje. Hier krijgt de stier een strikje tussen zijn horens en de “vechter” moet zien het strikje te pakken te krijgen.
Daarna besluiten we terug te fietsen naar de camper via een andere route. Door een cache komen we bij een mooie waterval terecht. Zonder de cache hadden we deze niet ontdekt, zeggen we tegen elkaar. Nee deze niet!
We fietsen door en verlaten de asfaltweg om langs de rivier terug naar Saint-Rémy te fietsen - een andere rivier dan in het begin wel te verstaan. Dit pad is een stuk beter en het is hier echt genieten met rechts de rivier en links druiven maar meestal olijven. Wel is er af en toe een versmalling waar je maar net langs kunt met de fiets. En dan komen we bij - je raadt het al - een waterval. Prachtig. Maar een waterval betekent ook hoogteverschil, dus het wordt even flink klimmen. Daarna wordt het weer mooi vlak. Totdat: waterval! Je begrijpt het al: op deze route blijken vele watervallen te liggen. We houden op een gegeven moment op met stoppen en filmen, zoveel zijn het er. En elke keer een flinke klim.
Op een gegeven moment zien we weer hoe olijven geoogst wordt. De mannen zijn super vriendelijk en we mogen de boomgaard in komen om te filmen. Ze halen ze met een soort hark uit de boom. Leuk om gezien en vastgelegd te hebben. We fietsen weer door en vinden vlot onze route naar de camper. De fietsen gaan op de drager en we ploffen neer in de camper en eten een kleinigheid. Dat brood alleen was niet erg vullend. Maar wat een mooie tocht weer vandaag. Wel vermoeiend met al die klimmetjes maar we hebben ervan genoten.
 |
| fietstocht langs de watervallen |
22-10 Saint-Rémy
Allereerst verhuizen we naar de andere kant van Saint-Rémy. Via de bakker is de bedoeling, maar die heeft helaas een hoogtebegrenzing. Dus dan maar crackers. Op onze nieuwe stek halen we eerst water en gooien de vuilnis weg. Daarna vinden we een mooi plekje langs de rivier waar we gisteren fietsten achter een paar vissers met camper.
Na de lunch gaan we op pad. We willen naar een cache in de bergen, waar ook een grot en meer zouden moeten zijn. We besluiten de lange route te lopen, er dus een ronde van te maken. Eerst om het meer heen. Nou, dat hebben we geweten. Het pad gaat direct heel steil omhoog en meer dan een geitenpaadje is het niet, overal stenen en rotsen. Binnen een paar meter lopen we al te hijgen als een paard. Als we boven aangekomen zijn, weten we waarom we het gedaan hebben. Het uitzicht is fenomenaal met zicht op een blauwgroen stuwmeer en daar tegenover prachtige rotsformaties. We lopen hier helemaal alleen, het is doodstil. Totdat we ineens stemmen horen. Die komen van beneden, vanaf het meer. Dat zijn mensen die de makkelijke route namen of met de auto kwamen en lekker aan het meer zitten.
Wij dalen ook af naar beneden via een soortgelijk geitenpad. Naar boven gaat zoiets wel, naar beneden ben ik altijd bang uit te glijden over de losliggende stenen. En aangezien het ook hier behoorlijk steil is, ga ik een groot gedeelte roetsjend via handen en voeten (en kont) naar beneden. Daar komen we bij het gemakkelijkere pad en direct de eerste mensen tegen. We lopen tot het einde van het meer, lopen daar vlot - maar weer flink hijgend - omhoog voor 2 caches. Weer een fantastisch uitzicht, nu de andere kant uit.
We moeten weer terug naar beneden en het rondje om het meer afmaken voor de laatste cache en grot. Het pad staat hier prima aangegeven en we zijn hier niet de enigen. We laten ons inhalen door een Duits gezin, dan kunnen wij rustig lopen en filmen. Dit is gewoon de rood-wit wandelroute maar desondanks gaat het regelmatig alleen via de rotsen steil omhoog, je loopt gewoon naar het volgende rood-wit vlaggetje. Dan horen we stemmen, ze klinken hol. Mensen in de grot! We klimmen het laatste stuk omhoog waarbij we ons vast kunnen houden aan een metalen ketting in de wand. Bovenaan gekomen blijkt de route door de grot te lopen, via metalen tredes met een ketting erlangs omhoog en aan de andere kant de grot uit. Het is nogal druk hier, want je kunt alleen of naar boven of naar beneden. Er komt een groepje naar beneden, dus we moeten wachten tot zij er zijn. Daarna kan ons groepje - de Duitsers stonden hier ook in de file - naar boven. Boven staan de volgende al weer klaar om naar beneden te gaan. Jammer, kunnen we er niet op het gemak van genieten en filmen. Behoorlijk kapot kom ik boven aan. Het was erg steil en de stappen naar boven erg groot. Ik neem even rust op een rots.
Ondertussen gaat Georg vast op verkenning waar de cache ligt. Ik hoor of zie hem niet meer. Na enige tijd loop ik hem achterna. Boven op de klif aangekomen hebben we een spectaculair uitzicht beneden op het meer. We zoeken behoorlijk lang, maar de cache laat zich niet zien. Als Georg weer binnen gehoorsafstand is zeg ik: laten we een niveau lager zoeken. Zo gezegd zo gedaan. Nog even een benauwd moment als we de normale route niet terug kunnen vinden, maar dat lost zich gelukkig vlot op. Even verderop lijkt er weer een paadje richting cache te gaan. Weer een geitenpaadje vol grind naar boven. Ik doe rustig aan, want de vermoeidheid is echt toegeslagen. Al gauw hoor ik het verlossende woord van boven “hebbes!” En dan hebben we ook deze cache in de pocket! De cache die ons deze pittige maar fantastische route toonde.
Dan verder naar beneden. Ik zie er een beetje tegenop want ik ben echt moe. Zelfs Georg geeft toe dat hij moe is. Maar dat valt alles mee. Al gauw zijn we beneden bij de weg. Zo makkelijk kun je deze cache dus ook loggen. Het gave avontuur mis je dan wel.
Het is nog 1,3 km hemelsbreed naar de camper. Heerlijk weer asfalt onder de voeten en ligt bergaf. Even de verzuring uit de benen lopen. We praten en genieten onderweg na van deze grandioze hike. Dit hadden we voor geen goud willen missen. Terug bij de camper ploffen we neer. Moe ja, maar we denken nu al weer na over ons volgende avontuur.
 |
| we're on the top of the world |
23-10 Saint-Rémy - ...
Wat wij nou weer hadden vannacht. We hoorden een heel raar zoemend geluid boven ons hoofd. Zelfs Georg reageerde paniekerig en ik lag direct met m’n hoofd onder de deken, rekenend op mijn reddende engel. Tot hij ook onder m’n deken en kussen begon te zoeken. Help, wat is er?!? We vonden niets, dus zal wel buiten geweest zijn, het dakluik boven ons hoofd stond open. Ik lag al weer half in slaap toen ik weer een hoop gestommel en paniek naast me hoorde. Georg had het geluid weer gehoord en deze keer de herkomst ontdekt. Een hele grote soort tor of kever. Hup naar buiten met dat ding.
Daarna is de nacht gelukkig rustig verlopen en kort na 7 uur zijn wij ons bed al uit. Vandaag reizen we door. Maar eerst even nog een stop bij de Aldi hier om de voorraad aan te vullen.
 |
| ... de volgende bestemming |
TO BE CONTINUED...
Onze avonturen leggen wij ook vast in vlogs op YouTube. Hier dus het uitgebreide verhaal; in onze vlogs (veel) meer beeld. Wij hopen natuurlijk dat jullie ook op YouTube van de partij zullen zijn!
Al onze overnachtingsplaatsen met omschrijving en foto's vinden jullie op de pagina Overnachtingen met de camper. De camperroutes die wij al eerder maakten, vind je hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Wil je op de hoogte blijven van nieuwe reacties? Zet dan hierboven het vinkje bij "Melding sturen" aan.