 |
| Col d'Aubisque in de mist |
01-06 Arguendas - Tiermas
Onze beide buren zetten al vroeg de kachel aan en van een van hen krijgen we flink de uitlaatgassen binnen. We besluiten snel te vertrekken, zelfs zonder koffie of thee.
We rijden nog een klein stukje door de woestijn richting het noorden. Een smalle, steile route, want daar willen we nog een laatste cache doen. Onderweg staan er diverse campers op echt de mooiste plekjes. Mag dat hier wel of niet? Is het hier natuurgebied of niet? We weten het niet maar zijn stiekum wel een beetje jaloers. Het is hier veel hoger en je kijkt vrijwel over de hele woestijn heen. Echt schitterend. Je schijnt zelfs vanaf hier de Pyreneeën te kunnen zien. De cache vinden we vlot en we rijden weer door.
We rijden een stuk naar het noordwesten en stoppen onderweg voor brood, fruit en zakdoekjes. Na de inkopen slaan we de weg af en volgen een smal pad de bergen in naar een oude Romeinse nederzetting. Er is een ruime P bij met een picknickplaats en we besluiten hier - eindelijk - onze koffie en thee te nuttigen, met ontbijt erbij.
Vervolgens lopen we naar boven om de ruïne te bekijken. Je kunt overal gewoon tussendoor lopen en het uitzicht hier is fantastisch. De enige cache wordt helaas een DNF. We twijfelen even of we hier een nachtje blijven. Het is zo lekker rustig en midden in de natuur. Maar we besluiten toch door te rijden.
Op onze volgende bestemming kunnen we niet blijven staan. Dus we zoeken een plekje uit vlak in de buurt, zodat we de betreffende locatie morgen kunnen bekijken. Dat lukt prima een kilometer verderop. We staan niet midden in de natuur, maar de weg erlangs is heel rustig en hopelijk vannacht helemaal geen verkeer. Het uitzicht is grandioos. We kijken hier uit op het stuwmeer van Aragón en je kunt je echt niet voorstellen hoe mooi lichtblauw dat is. Onze locatie van morgen staat als een soort (schier)eilandje in het meer en helemaal bovenop de top zien we het. Heel benieuwd hoe het daar is.
We hebben de hele dag al een strakblauwe hemel. Maar die wind…. Die wordt ook steeds erger. De witte koppen staan op het meer. We hebben helaas overdag al moeten besluiten het hefdak op winter stand te zetten. Er staan zulke vreselijk rukwinden dat we anders bang zijn dat er iets kapot waait. We zitten met de schuifdeur open, want het zonnetje is best warm. Maar die wind blaast halve zandverstuivingen bij ons naar binnen. Echt niet prettig. Het wordt een grote stofbende…
In de avond wordt het helaas alleen maar erger. We duiken ons bed in met het hefdak op winterstand maar zelfs dat is luidruchtig. En de hele camper schudt bij vlagen heen en weer. Slaap lekker schatje…
 |
| overnachten aan het blauwe meer bij Tiermas |
02-06 Tiermas - Biescas
Wat een nacht! Ik kan echt niet in slaap komen door de herrie van de wind. Georg sliep direct. Maar hij blijkt ook regelmatig wakker geweest te zijn. Gelukkig is de storm in de loop van de nacht afgenomen. Als we opstaan is het vrijwel windstil en het zonnetje schijnt. Snel het dak weer omhoog zodat we rechtop staan kunnen. Benauwd of warm was het vannacht beslist niet dankzij de winterstand.
We maken de camper klaar voor vertrek, maar voor we gaan rijden, lopen we eerst even naar beneden naar het meer. Het is nu niet zo mooi lichtblauw als gisteren, omdat de zon er nog niet op schijnt. Maar desalniettemin is het prachtig. Zo raar ook die bomen die gewoon in het water groeien. Alleen de kruin steekt er bovenuit.
We lopen terug naar de camper en rijden naar onze bestemming 2 kilometer verderop. Het is een lost place dorpje bovenop een berg die als een soort schiereiland in het meer steekt. Toen hier de dam werd aangelegd om het meer te vormen (1959), moesten de inwoners van 3 dorpen verdwijnen. De huizen lieten ze gewoon staan. Dit is een van die dorpen. Bijzonder om te bekijken. Het is echt heel erg vervallen, we durven nergens naar binnen. Er zijn nergens straten, alleen overwoekerde paadjes. Gek genoeg gaat er wel een asfaltweg in prima conditie naar boven. Niet berijdbaar want beneden liggen er een paar beton blokken voor. De uitzichten vanaf hier op het meer zijn weer grandioos. Het is nu wel blauwgroen. Vanaf hier kijk je ook op de plek waar we vannacht geslapen hebben en op de stuwdam. We zien hier ook onze eerste slang. Geen idee of hij gevaarlijk is. Dat is altijd mijn grote angst met geocachen in dit soort warme landen…
We lopen weer naar beneden en reizen door. Eerst een bochtige weg langs het stuwmeer met weer fantastische uitzichten. Halve bossen groeien hier in het water, je ziet alleen kruinen. Georg ziet ook een keer een huis in het water staan - helaas op een plek waar ik niet stoppen kan.
Het tweede deel weg is wat meer rechttoe rechtaan, maar zeker niet saai want: we zien ze! De Pyreneeën! Met besneeuwde toppen. Hoe gaaf is dat.
We stoppen onderweg om nog even in Spanje de tank goedkoop vol te gooien al is hij nog niet half leeg. Het blijkt een prima plek, want we kunnen ook de jerrycans weer met water vullen. En we maken onze ruiten en zonnepanelen even schoon, want door die zandstorm van gisteren ziet het er echt niet uit. Eigenlijk is de hele camper weer aan de beurt (en wat dacht je van de fietsen…?).
Last but not least scoort Georg bij het benzinestation nog een kakelvers stokbrood. Het is hier heel druk, dus we rijden naar een volgende P, waar we lekker brunchen.
Dan gaat de reis weer door. Met nog een korte stop voor een cache, want: nieuwe sub-provincie. We kunnen er vlot parkeren en ook de cache vinden we snel. Goed uitgezocht, Georg!
En weer door! De col die we willen rijden, gaan we niet halen vandaag, dus we zoeken een plekje voor de nacht. De locatie waar we terecht komen blijkt niet fantastisch. We twijfelen. Blijven we hier staan - kan prima - of gaan we een echt leuk plekje zoeken. Ik geef aan nog nooit in de Pyreneeën geweest te zijn en die ene nacht dat ik hier nu slaap, graag bijzonder te willen staan en niet op een P in een dorp onder een stroommast. Georg vindt het prima, dus we rijden nog even door. Ik draai de weg op en Georg zegt: hé, die supermarkt is open! Dus ik parkeer de auto weer en we halen wat verse spullen, onder andere de laatste keer van die heerlijke Spaanse sinaasappels waar ik zo verslaafd aan geraakt ben.
We rijden weer door en 2 kilometer verderop slaan we af, rijden over de brug over het riviertje en dan nog een paar 100 meter via een heel smal weggetje steil omhoog. En daar treffen we een kleine wandel-P aan die behoorlijk horizontaal is. We weten niet helemaal zeker of dit een natuurgebied is (daar mag je namelijk niet overnachten) maar we besluiten het erop te wagen. Niemand die ons hier ziet.
Dat laatste blijkt niet helemaal te kloppen, want er zijn al zeker 25 mountainbikers langs gekomen, een paar mensen voor de via ferrata die hier is en wat wandelaars.
Maar iedereen liet ons met rust en we hadden een heerlijke rustige avond.
 |
| verlaten stadje Tiermas |
03-06 Biescas - Col d’Aubisque - Ferrières
Als we opstaan is het maar 9 graden en de zon is achter de bergen. Voor het eerst sinds lange tijd besluiten we onze lange broeken aan te trekken.
We lopen eerst naar boven om de omgeving te verkennen en hopelijk een cache te loggen. In vogelvlucht is het maar 300 meter, maar het gaat steil omhoog, dus het is een lange weg met haarspeldbochten. Boven bij het kerkje aangekomen, doet iemand dat net open. Leuk, kunnen we even binnen kijken. Daarna loggen we na enig zoeken de cache achter het kerkje. Tevens opent de man het huis dat bij de kerk hoort en ook daar mogen we even binnen. Dat is geluk, want daarna gaat alles weer op slot.
Dan lopen we de (korte) trap af naar de waterval. Hij is mooi breed en ik ga er even onder staan. Daarna lopen we weer naar boven en wandelen verder naar het fort. Leuk, je kunt er zelfs in. Beneden bij de camper zagen we al een soort bunker met schietgaten die hierbij hoort.
Dan lopen we terug naar de camper en vertrekken. We zijn eigenlijk op doorreis, maar bekijken onderweg wel regelmatig interessante locaties - al is het meestal kort.
We hebben echt een fantastische route. Bovenop vele bergen zien we nog sneeuw liggen. We vinden een prachtige plek voor ons ontbijt met zicht op die sneeuw. Wat een geluk dat Georg in dit vrijwel onbewoonde gebied een stokbrood kon scoren. Georg maakt wat foto’s hier en ziet een dier wegschieten. Hij denkt dat het een marmot is. Hoe gaaf is dat! Ik ga later ook nog even kijken maar helaas.
Na het ontbijt volgen we deze smalle kronkelige weg verder door de bergen. We genieten ervan, echt zo mooi! Dan komen we bij de grens met Frankrijk aan. Er staan wat auto’s stil voor de grensovergang. Jeetje, wat staat hier veel politie! Wat is er aan de hand?!? Georg stapt uit en gaat poolshoogte nemen. Inmiddels zie ik ook in de verte tientallen gele hesjes. Ik vraag aan een politieagent wat er aan de hand is. Hij vertelt het me in het Spaans. Het enige dat ik ervan begrijp is dat het 30 minuten duurt.
Er staan inmiddels ook auto’s achter me. Aangezien het wel even gaat duren, stap ik ook uit en ga een kijkje nemen. Even verderop weet een politieagent die een paar woorden Engels spreekt me te vertellen dat het een boeren protest is. Oh ja, natuurlijk, dat was even helemaal weggezakt in m’n geheugen.
Ik loop verder en tref Georg. We lopen een rondje tussen de gele hesjes. Er hangt een gezellig sfeertje. Er worden stukken meloen uitgedeeld - niet aan ons helaas. De BBQ’s worden opgestookt. En hier blijkt hoe anders de Fransen zijn dan de Spanjaarden. Het lukt ons niet een praatje aan te knopen. Van de Spanjaarden hadden we al lang een stuk meloen gekregen! Georg heeft gehoord dat het tot morgen gaat duren, maar dat er wel steeds een paar auto’s over de grens mogen. Nou ja we zien wel hoe het loopt. We hebben ons bed tenslotte bij ons.
Maar ineens komen er een paar motoren over de grens. Hé, de grens is open! Wij rennen terug naar de camper - die inmiddels vrijwel alleen op de weg staat. Iedereen achter ons is al door. Georg is er eerder en springt achter het stuur. Snel rijden wij ook Frankrijk in. Dan staan we tenminste aan de “goede” kant.
Want we stoppen wel direct op de P. We gaan namelijk even een cache zoeken hier. We lopen een stuk door het weiland en verbazen ons alweer over de bloemenpracht die we steeds aantreffen, ook hier weer. De cache was even zoeken, want er lagen hier wel 100 rotsblokken. Maar gelukkig gelukt. We lopen nog even de heuvel op want ik wil nog van bovenaf een opname maken van de gele hesjes. En dan: sneeuw!!! Geweldig! We lopen er allebei doorheen en houden nog even kort een sneeuwbal gevecht. Er lag niet veel, maar ook dit kunnen we weer afvinken van ons lijstje: check!
We lopen weer terug naar de camper en rijden door totaan Laruns. Daar buigen we rechtsaf om de bekende route (vooral bij wielrenners) naar de Col d’Aubisque te nemen. Die schijnt schitterend te zijn. We hebben kort voor we bij de top op 1.709 meter aankomen een overnachtingsplaats gevonden die ook fantastisch schijnt te zijn. En laat daar nou ook nog een rondje caches liggen… Dat wordt genieten.
Maar helaas….. We rijden een wolk in en komen er niet meer uit. Het wordt mistiger en mistiger. Ik moet echt oppassen dat ik de wielrenners op tijd zie; de meesten hebben geen licht. Echt niet fijn rijden met die dichte mist op deze kronkelige en steile weg zonder vangrails.
We komen veilig bij de overnachtingsplaats aan, maar besluiten hier niet te blijven staan. Eigenlijk wil ik niet verder in de mist, maar dat plekje is precies in een buitenbocht. Als er eentje in de mist de bocht over het hoofd ziet, zit hij bij ons binnen. Verder naar achteren rijden het gras op durven we ook niet, want het is nogal drassig. Wat een pech!
We rijden door tot de top en stoppen om een foto te maken van het bord en de bekende reusachtige fietsen die hier staan. Dan weer gauw de auto in want het is nat en koud, het is nog maar 11 graden.
In de auto overleggen we wat te doen. Hier boven schijn je niet te mogen blijven staan, alhoewel we nergens een verbod zien. We gokken het niet, want stel je voor dat je straks in het donker weggestuurd wordt….
Uiteindelijk maken we dus de hele route af en moeten daarna nog een heel stuk door voor we een plekje vinden. Maar….wel “loslopende” koeien voor de camper op de weg, dus weer een check. De weg naar het plekje waar we nu staan was nog de grootste uitdaging van de dag. Smal, grind, steil en echt haarscherpe bochten. Ik heb tegen mezelf gezegd: niet aarzelen, doorrijden, want als je afremt (ik reed in de eerste versnelling) of aarzelt, kom je hier nooit meer weg. Pfffftttt blij toen ik boven was zeg!
Maar we staan hier nu heerlijk rustig op een mooi grasveldje vlak boven het dorpje. En voor het eerst in weeeeeeken geen zon. En ik ben KO! Dus vanavond horen jullie mij niet meer.
 |
| onder de waterval bij Biescas |
04-06 Ferrières - Bordères-sur-l’Échez
We staan op met mist en een beetje regen. Of is het alleen die wolk maar? We verlaten deze heerlijk rustige plek zonder een wandeling. Georg heeft gisteren in z’n eentje nog een beetje rondgekeken. Wel stoppen we beneden in het dorpje nog even en lopen daar een klein rondje. De dorpjes hier in de Pyreneeën zijn echt anders dan we ze voorheen in Spanje zagen. We komen er hier ook achter dat we boven vergeten zijn een video te maken van ons plekje, dat is echt voor het eerst. Daar baal ik echt van maar ik wil niet nog een keer die enge weg naar boven - zoals Georg gekscherend suggereert.
We hebben vandaag een rustige dag met geen avonturen op het programma en slechts een korte route. Maar wel de was wassen en drogen en boodschappen doen.
Tijd genoeg dus bij de eerste de beste mooie waterval stoppen we en stappen even uit. Er blijkt ook een verlaten spoortunnel te lopen, waarschijnlijk voor de ijzermijnen die hier vroeger waren. Het is echt een mooie regio en je lijkt hier fantastisch te kunnen wandelen. Volgende keer!
We rijden door, maar niet veel later hebben we de volgende stop. Bij een boerderij dit keer om kaas te kopen. Als we eindelijk iemand gevonden hebben, worden we een winkeltje ingeloodst. Wat wil je hebben vraagt ze. Geen idee, we zien een stukje kaas liggen. Dat dan maar? Tot ze een deur open doet en we echt rijen en rijen kaas zien liggen. Willen we koe, schaap of een mix? We kijken kennelijk twijfelachtig en mogen van alle 3 een stukje proeven (op onze nuchtere maag….). Het is alle drie overheerlijk, maar de mix en vooral het schaap zijn net wat pittiger. Dus daar kiezen we voor. Of we nog wat anders willen? Oh, hebben jullie ook yoghurt? Doe maar een liter. Nee het is om te eten zegt ze. Ja dat begrijpen we, een liter graag. Ze loopt weg om de yoghurt te halen. Blijken het van die mini bekertjes te zijn die je hier overal in de supermarkt ziet liggen. Twee dan graag (want meer neemt veel te veel plek in in de koelkast). En graag nog melk. Nee dat verkopen we niet. Wat een pech! Er gaat niets boven rauwe melk, maar we hebben het de hele reis nog niet gevonden.
We rijden weer door en hebben dan nog een korte stop voor een cache. Vlot gevonden en weer door.
Dan komen we aan bij de Intermarché waar ook de wasmachines staan. Het programma van degene voor ons duurt nog 10 minuutjes, dus dat past mooi. Ik doe de was in de machine en Georg haalt ondertussen even een stokbrood. En de lieverd haalt ook rillette voor me, ben ik verzot op, vive la France! Terwijl de was draait, genieten wij van ons eerste Franse ontbijt - sinds tijden…. Met een overheerlijke schapenyoghurt erbij!
We zijn net klaar met ons ontbijt als de was ook klaar is. Mooi, hup in de droger ernaast. En wij drinken nog even een bakkie. Altijd handig de camper zo voor de wasmachine. Als het programma klaar is, loopt Georg erheen om even te checken of de was droog is. Helaas niet. Dus nog even wat muntjes erbij. Na het volgende programma checken we nog een keer. Kleddernat, maar ook niet warm. Droger defect dus. Shit!!!! Dat krijgen we nooit droog in of aan de camper, ook ons beddengoed zit erbij. Op zoek naar een andere droger dus.
Maar eerst even boodschappen. Terwijl Georg afrekent, ga ik in discussie met een dame van de klantenservice. Ze gelooft kennelijk niet dat de machine kapot is, verscheurd het papier “defect” dat ik erin gelegd had en vraagt of we het nog een keer willen proberen. Nee bedankt, we willen graag onze 6 euro terug. Nadat ze onze natte was gezien heeft, gaat ze het geld halen.
Onze centjes hebben we, maar wij moeten op zoek naar een andere droger. Gelukkig vinden we die een half uurtje verderop en is onze was inmiddels droog, opgevouwen en weggeruimd. Wat een gedoe!
Ook een slaapplek voor de nacht hebben we gevonden: een heerlijke plek in het box. Het is hier heel mooi groen en vlak; de bergen hebben we achter ons gelaten. Welterusten.
 |
| alweer een waterval (Ferrière) |
05-06 + 06-06 + 07-06 Bordères-sur-l’Échez - Montaner
Onze eerste dag met zon in Frankrijk! Na 2 dagen lange broek kunnen gelukkig de korte broeken weer aan.
We rijden naar het dorp voor een stokbrood - het laatste verse brood de komende paar dagen. We gaan namelijk weer een paar dagen naar een VanSite locatie in the middle of nowhere. Maar eerst doen we ook nog een paar caches hier in dit dorp. Een beetje bewegen is goed voor Georg, die loopt helemaal krom van de pijn in z’n rug die arme jongen.
Dan rijden we door naar onze eindbestemming. Het is nog geen half uur rijden dus eindelijk zijn we een keertje op tijd! Tijdens de rit genieten we nog een laatste keer van de besneeuwde bergtoppen van de Pyreneeën die we vanaf hier kunnen zien. Zo’n mooi gezicht!
===
De VanSite locatie vinden we deze keer vlot, maar dan. We staan voor een gesloten poort. Een bel is er niet, maar wel een heel bijzondere klopper. Je moet namelijk met een lepel op een pan slaan die er hangt. We proberen het 3x met tussenpozen, de laatste keer echt keihard, maar niets. In de tussentijd heeft Georg via de website een berichtje gestuurd. En ineens komt er een man op een soort Segway aan die gebaart dat we hem moeten volgen. Ik rij met de camper achter hem aan, om het huis heen en we belanden in een grote tuin. Hij zegt dat we een plekje kunnen kiezen, laat nog gauw de douche zien en oh ja, hebben jullie een toilet nodig, dat toon ik ook nog even en hup, weg is het weer. Ik kan hem nog net achterna roepen dat we de WiFi code nodig hebben.
Het liep een beetje raar (what’s new bij VanSite), maar we staan op een heel mooi plekje. Een hele grote, keurig gemaaide tuin en zelfs overdag is het hier doodstil. Alleen vogels en cicades. We luieren wat - voor het eerst heerlijk op het plaid in het gras -, computeren wat, editten de video. Kortom even lekker een paar dagen luieren hier.
Het is stralend weer en zelfs een beetje aan de warme kant. Maar we staan hier super en alles kan open blijven, dus de camper blijft relatief koel. En wij zitten lekker in de schaduw van de bomen.
Inmiddels staat er een nieuwe video online. Dat had heel wat voeten in aarde, want het WiFi was hier nog langzamer dan bij de McDo van de vorige video. Georg z’n rug wil nog niet echt verbeteren, dus we zijn blij met deze luierdagen. De tuin bevalt heerlijk, we genieten de hele dag van de geur van de kamperfoelie die hier staat. ‘s Avonds komen daar gigantisch grote zwarte bijen langs, maar ook kolibrievlinders. Die zijn zooooo leuk!
Hitte, maar ook een regenbui wisselen elkaar af. De dagen lopen een beetje in elkaar over, maar dat is vakantie toch? Dus deze keer ook geen verslag per dag.
We verbleven hier uiteindelijk 3 nachten en de laatste avond zijn we pizza gaan eten in het dorp. Dat betekende een flink stuk wandelen naar beneden - was nog net te doen voor Georg met z’n rug. De pizza-truck vonden we vlot en welke pizza’s we wilden hebben ook. Dus we plaatsten onze bestelling met voor Georg een koude Heineken erbij. Prima, zegt de dame in de truck. Dat wordt dan 19.40 uur. Wat?!? Maar we willen ze hier opeten….? Voor ons betekent dat weer helemaal naar boven lopen en anderhalf uur later weer naar beneden om ze te halen of te eten. Wat nu?!?
Dan komt onze reddende engel: onze gastheer. Hij komt ook pizza bestellen en is met de auto. We mogen met hem meerijden. We denken terug naar de camper, maar hij vraagt of we het kasteel al gezien hebben. Nog niet. Dus hij rijdt naar boven naar het kasteel. Het gaat allemaal wat gehaast. Ik zit achterin op de bank van een soort tot camper omgebouwde auto. Gevolg is dat ik heel hoog zit. En dus nauwelijks door de voorruit kan kijken. Dus van het kasteel heb ik niet veel gezien. We stapten helaas niet uit.
Of we nog wat willen zien. Ja waarom niet, we hebben toch anderhalf uur wachttijd. En vervolgens maakt hij een toertje met ons door de regio. Deze keer stappen we wel diverse keren uit en hij toont ons zijn favoriete plekjes rondom een meer hier in de buurt. Het zijn echt schitterende plekken die je zonder deze inside info nooit gevonden had. We hebben uiteraard de coördinaten genomen om daar een volgende keer eens te overnachten. Ontzettend leuk dat hij dit met ons gedaan heeft. Voor mij wel een zware beproeving, omdat ik nogal gauw wagenziek ben en het ging echt met een behoorlijk tempo over de kronkelige bergwegen.
De pizza’s staan al voor ons klaar als we weer terug zijn. Ja we waren wat te laat, dus een beetje koud zijn ze wel. En Georg zijn bier warm. Maar dat mag de pret niet drukken. Er gaat niets boven dit soort spontane contacten onderweg.
We rijden weer met hem mee naar boven en worden daarna bij hem thuis uitgenodigd de pizza te nuttigen. Hij serveert er nog een salade bij. Vervolgens overheerlijke bio-kaas, ik denk zo van de boer. En als dessert door hem zelf gemaakte yoghurt. Wat een verwennerij. Afsluitend drinken we nog een thee in de tuin. Wat een top avond was dit. Wel vermoeiend, want ons Frans is niet zo best en hij sprak nauwelijks Engels. Maar met een paar woorden en handen en voeten kom je toch elke keer weer een heel eind. Leuk om zo wat van elkaars leef- en vakantiegewoontes te horen en ontdekken. Echt van genoten.
===
Voor we vertrekken nemen we nog even lekker een warme douche en vullen water bij. We maken de camper klaar voor vertrek en nemen afscheid van onze nieuwe Franse vriend. Op naar nieuw avontuur.
 |
| heerlijke VanSite-locatie |
TO BE CONTINUED...
Onze avonturen leggen wij ook vast in vlogs op YouTube. Hier dus het uitgebreide verhaal; in onze vlogs (veel) meer beeld. Wij hopen natuurlijk dat jullie ook op YouTube van de partij zullen zijn!
Al onze overnachtingsplaatsen met omschrijving en foto's vinden jullie op de pagina Overnachtingen met de camper. De camperroutes die wij al eerder maakten, vind je hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Wil je op de hoogte blijven van nieuwe reacties? Zet dan hierboven het vinkje bij "Melding sturen" aan.