We maakten een mooie route met de camper via een deel van de Elzas Wijnroute heen en via het Zwarte Woud weer terug. Het werd een zeer afwisselende route. Prachtige stadjes en mooie maar ook ruige natuur wisselden elkaar af. Ook het weer was zeer afwisselend. In de twee weken dat we reisden hadden we een temperatuurverschil van ruim 20 graden. We kwamen terecht in verse sneeuw en fietsten in ons t-shirt rond bij zomerse temperaturen. Deze keer geen blog van ons, maar ons reisdagboek. In de volgende alinea lichten we een tipje van de sluier op van onze avonturen.
 |
| kleurrijke Elzas |
We starten met de oudste nog logbare geocache van Duitsland, slapen met trui, broek en sokken vanwege de kou, bezoeken blauwe grotwoningen in Graufthal, bewonderen de vakhuizen in vele kleuren in de Elzas, zien de wijnstokken in 2 weken tijd uitgroeien van blaadjes in de knop tot vol in het blad, loggen een geocache in de sneeuw, genieten van vele prachtige uitzichten, trotseren hele smalle straatjes met de camper, eten locale specialiteiten, trainen de been- en bilspieren in de bergen, zien de grootste koekoeksklok van de wereld, testen onze "waszak" uit, logeren bij een wijnboer mét wijnproeverij, eten rauwe gehaktballen, staan in de file voor een kasteel, gaan op zoek naar klein Venetië, staan oog in oog met een woeste leeuw, wassen ons haar in de beek, klimmen naar een paar prachtige watervallen en eindigen met veel te veel vlees in Weilerswist.
 |
| het Zwarte Woud, mooi en ruig |
Genoeg avonturen beleefd dus deze reis. Wil je meer weten? Lees dan gauw verder in ons dagboek!
Tijdens onze reizen kunnen jullie ons volgen via Polarsteps, waar je nu ook terecht kunt voor meer foto's van deze prachtige route en waar je ook goed de route op de kaart kunt zien. In deze blog vinden jullie maar enkele foto's.
Alle overnachtingsplaatsen (met foto's) vinden jullie op onze pagina Overnachtingen met de camper.
De video van deze vakantie staat inmiddels ook online. Als je een abonnement op ons YouTube-kanaal neemt (en het belletje aanzet), krijg je een berichtje als er een nieuwe video uitkomt. Uiteraard delen we de video ook in deze blog, dus lees even verder.
 |
| overnachten in de Elzas (Neuwiller) |
Dag 1: Den Haag (NL) - Münstermaifeld (DE)
Jippieeeeeee, vakantie! Ik vertrek vroeg met 2 fietsen, ook die van Georg gaat mee.
Eerst richting Bedburg, Georg ophalen. Wat een hoeveelheid spullen hebben we bij ons, het is altijd weer een wonder dat het past. Alleen de koelkast is extreem vol, maar na het avondeten wordt dat vast beter. Thuis ging ik weg met regen en 8 graden. Inmiddels schijnt de zon en is het 18 graden.
We lunchen even onderweg, lekker bietensalade die ik thuis al klaar gemaakt had en een ei (ook gekookt meegenomen). Daarna rijden we door naar Brühl, naar Georg zijn moeder. Die was van de week 2x in het ziekenhuis, dus even kijken hoe het haar gaat.
Daarna rijden we - zowaar fileloos - door naar Münstermaifeld. Onderweg komen we door Mendig, jullie weten wel, van het vulkaanevent. Ziet Georg daar de CO van het event fietsen. Ik draai snel bij een benzinestation en we rijden hem achterna. Naast hem rijdend roept Georg - alsof hij een politieagent is - “kunt u een beetje beter rechts houden!” De CO kijkt verdwaasd op. We kijken een keer, en nog een keer, nee het is hem toch niet. Wat een giller, het kon z’n dubbelganger zijn. De rest van de weg lachen we ons rot.
We hebben een CP uitgezocht vanwaar we morgen naar de burcht kunnen. Ja een officiële! Er was hier niets te vinden waar we gratis konden staan. Dus we moeten nog betalen ook. Haha vorig jaar zijn we het hele jaar doorgekomen zonder betalen, nu is het direct raak. Nou ja, 4 euro, daar kunnen we niet wakker van liggen. We komen net op tijd aan, want er komt een flinke bui over. Veel grote regendruppels en harde wind. We staan gelukkig in de luwte van de bomen dus het stoort niet. Ik heb vandaag 400 km gereden, dus Georg is zo lief te koken. Onze “reismaaltijd”, Italiaans met gehaktballetjes, lekker, gezond en snel klaar. Het recept staat op de website. Het was voor 2 dagen dus morgen hebben we een makkie.
 |
| onze eerste nacht op een camperplaats |
Dag 2: Münstermaifeld - Burg Eltz - Saarbrücken
Wat een heerlijke nacht! De sterren stonden aan de hemel toen we naar bed gingen, dus we waren voorbereid op de kou. Dus ik had sokken, een joggingbroek en een vest aan en nergens last van gehad. Georg slaapt sowieso bijna overal doorheen. En zo stil hier, je hoort echt helemaal niets.
De buurman vertelde dat er vanochtend vroeg 7 reeën langs gelopen waren, wat jammer dat we dat gemist hebben. We drinken wat en gaan op pad. Het zonnetje is al op en geeft al warmte. Dus gauw er vandoor.
Met de rugzak gevuld met ons ontbijt lopen we naar beneden naar Burch Eltz. Het is een flinke afdaling, die we straks ook weer omhoog moeten. En helaas komen we er halverwege achter dat de rugzak wel gevuld is, maar met alleen eten, geen water. Balen!
We zijn hier terecht gekomen omdat de oudste nog actieve geocache van Duitsland hier ligt. Georg had hem al, maar vond het niet erg voor mij nog een keer hierheen te gaan. En we komen nu van de andere kant, dus toch weer anders. De uitzichten op de burgt zijn echt geweldig. Als we aankomen zijn er maar een paar mensen. Dat wordt later wel anders! Dan staan ze in de rij om binnen te komen. We vinden de cache vlot, leuk om die te hebben kunnen loggen. We doen nog wat AL’s rond de burgt, loggen een virtual, earthcache en een tradi met bijna 2000 favo’s en keren dan zo langzamerhand terug naar de camper.
Het is pittig zo bergop. Waar is onze geweldige conditie gebleven van vorig jaar zomer? Ik ben behoorlijk KO als we terug zijn bij de camper. Dag 1 al zo flink in de bergen wandelen, poeh, dat was zwaar. Maar het was beslist de moeite waard. We tanken even flink water bij, rusten een uurtje, eten een kwark en pakken in.
We rijden nog een kleine 2 uurtjes verder richtig de Elzas en willen overnachten in Saarland. Deze keer een stop voor Georg. Hij heeft nog 3 caches te loggen in Saarland en dan kan hij een challenge cache loggen in zijn homezone.
We komen rond etenstijd aan en maken eerst ons maaltje van gisteren warm. Heerlijk, trek! Genoeg gedaan voor vandaag, dus morgen gaan we de omgeving verkennen en in elk geval 3 caches loggen.
 |
| oudste (nog logbare) geocache van Duitsland |
Dag 3: Saarbrücken - Graufthal (FR) - Neuwiller
Lekkere plek hier met wel wat verkeersgeluid op de achtergrond maar goed en lang geslapen. We waren moe dus lagen er al voor 10 uur in en kwamen er pas om half 9 uit. Heel veel regen gehad vannacht, maar nu is het droog, wat een geluk.
We gaan direct op pad voor een klein rondje. Drie Caches aan de ene kant van de weg; eentje aan de andere. En zo heeft Georg zijn 100e cache in Saarland. En wat een prachtig gebied om te wandelen hier. Glooiend, heel groen, veel bloemen en veel water. Schitterend!
Na een uurtje zijn we terug en gaan even lekker en uitgebreid ontbijten met warme afbakbroodjes. Vervolgens reizen we door. Het wordt lichter en de zon komt zelfs een beetje door. Wat een geluk. We zetten bij de navigatie “snelwegen vermijden” aan en vertrekken.
Net voor we in Frankrijk aankomen, gooien we de tank nog even vol. In Duitsland is de diesel een stuk goedkoper (EUR 1,579). Een paar honderd meter verder: jippieeeeeee Frankrijk. Van dat land gaat mijn hart altijd weer sneller kloppen. De natuur lijkt hier ook te veranderen. Nog meer bloemen en behalve veel wit nu ook veel roze. Prachtig!
Kort daarop komen we aan bij ons doel: de Elzas. We hebben ergens een plekje uitgezocht boven bij een kasteel. De navi stuurt ons door wat kleine dorpjes, waaronder Graufthal. Bij Georg gaat een belletje rinkelen en hij vraagt me de camper te parkeren. Prima, maar dan eerst even wat eten. We kiezen voor koolrabi met houmous en een ei. In dit dorpje blijken huisjes te zijn die half in de rotsen gebouwd zijn. Dus na wat gegeten te hebben gaan we die bezichtigen. WoW, wat bijzonder! Dank voor deze bijzondere stop Georg!
Daarna is het nog maar een klein stukje bergop naar onze overnachtingsplaats. Het weer is omgeslagen en er komen zo nu en dan flinke buien naar beneden. De plek die we in gedachten hadden is op gras en ook nog eens een flinke helling af voordat je er bent. We vrezen met dit weer daar niet meer weg te komen, dus rijden door. Iets verder naar boven, naar het kasteel, daar is nog een P. Een prima plek, maar te schuin om te blijven staan. Wel lopen we nog even naar het kasteel en loggen daar een cache. Wat een mooi kasteel en een prachtig uitzicht.
Daarna rijden we naar beneden en vinden een prachtig plekje aan een meertje. Heerlijk rustig hier echt midden in de natuur. Gevolg is dat we ook geen internet hebben, ook wel een keertje lekker rustig. Maar ook lastig omdat we geen foto’s kunnen delen voor Polarsteps en geen plan kunnen maken voor morgen. Dus een heerlijk rustig avondje met een boek en een tijdschrift, terwijl de regen regelmatig flink op het dak klettert.
 |
| rotswoningen in Graufthal |
Dag 4: Neuwiller - Marlenheim - Wanten - Muntzig - Grendelbruch
We starten de dag - na wat gedronken te hebben - met een wandeling om de omgeving te verkennen. Het is hier echt prachtig en doodstil. We zien al snel een ree. Genieten hier. Wel is het flink afgekoeld, van 18 graden gisteren naar 9. Maar we zijn al lang blij dat het min of meer droog is.
Daarna vertrekken we. We rijden naar de start van ons doel deze vakantie: de wijnroute in de Elzas. We rijden via deze Route des vins d’Alzace - die start in Marlenheim - langzaam richting het zuiden. In vele dorpjes stoppen we even en lopen een rondje en loggen wat caches. Wat een leuke dorpjes met prachtige huizen. Ook onderweg stappen we regelmatig even uit om de wijngaarden te bewonderen. De knoppen van de bladeren zijn goed zichtbaar en hier en daar al een klein blaadje. Benieuwd of we aan het eind van de vakantie al meer blad zien. En we scoren ons eerste stokbrood en tracteren onszelf op een lekkere croissant erbij. Vive la France!
Bij Mutzig verlaten we de route en trekken de bergen in. We willen graag in de natuur overnachten. Het gaat hoger en hoger, we blijven door dorpjes komen, het lijkt hier Zwitserland wel. Vlak na het laatste dorp komen we op een grindpad uit richting onze bestemming. Mooier dan dit kan het niet worden. Links van het paadje gaat het steil naar beneden en kijk je zo het dal in. Fel groen gekleurd gras, donkergroene naaldbomen en daar overal tussendoor witte bloesem (krent?). Echt sprookjesachtig. En langs dit grindpad vinden wij een fantastische plek om te overnachten met uitzicht over dit dal. Door de regen van de laatste tijd wel een beetje blubberig, maar goed vast, dus geen probleem op morgen weg te komen. Wat een paradijs hier!
Jammer dat we niet met een stoeltje van het uitzicht en de ondergaande zon kunnen genieten. Zon, regen en zelfs hagel wisselen elkaar af. En het is koud, de eerste avond dat we het echt koud hebben. We besluiten (alweer en zelfs nóg eerder!) in bed te duiken.
 |
| Marlenheim, de start van de wijnroute van de Elzas |
Dag 5: Grendelbruch - Champ de Feu - Mont Sainte Odille - Barr
Regen, regen en nog eens regen. Eerst maar eens de kachel aan voor we opstaan. We besluiten tot een computer- en rummikupdag. Georg ontbijt op z’n gemak met afbakbroodjes; ik neem alleen een lekker bakkie thee.
Het is echt koud, de kachel moet aan. We proberen ons nieuwe doek uit dat het hefdak scheidt van de zitruimte. Dank voor het naaien ervan, moeders! Het functioneert prima. Als je je hand boven het doek steekt, is het daar aanzienlijk kouder. En omdat het met klittenband vastzit, kun je het gemakkelijk ergens openen als je even wilt staan om bijvoorbeeld water op te zetten. Misschien vannacht ook een keertje uitproberen.
Georg leest een boek. Ik werk op de computer onze overnachtingsplaatsen bij. Aan de eind van de ochtend wordt het wat droger. We besluiten een rondje te lopen om de omgeving even te verkennen. Het is echt koud, vooral m’n tenen voelen dood. Blij dat ik m’n winterjas mee heb. Na een klein rondje gelopen te hebben, besluiten we toch door te reizen.
We rijden verder de bergen in richting Le Champ du Feu. Begrijpelijk dat we het koud hebben, want de thermometer van de auto heeft 2,5 graden aan. Onderweg valt onze mond open van verbazing: verse sneeuw! De sneeuwresten liggen nog op de weg. Niet helemaal wat we ons voorgesteld hadden van onze meivakantie…… We komen aan bij de toren die op 1.099 m hoogte staat. Helaas nauwelijks zicht hier. We lopen een klein rondje door de sneeuw (en langs grote plassen) en loggen een cache. Jammer van het weer, want het is hier prachtig om te wandelen.
Vervolgens rijden we door naar Mont Saint-Odille, waar we eerst even lekker lunchen op de P. Wat heerlijk is dat toch, altijd je eigen restaurant bij je! Daarna lopen we via een hele mooie Kruisweg richting Sanctuaire du Mont Saint-Odile, een voormalige abdij die meer dan 1300 jaar geleden opgericht is door de Heilige Odile. We bekijken de abdij, je kunt er gratis in, zelfs binnen. Het is er echt prachtig, ook de uitzichten die je er hebt. Wat een geluk dat het een klein beetje helderder is zodat we redelijk ver kunnen kijken. Het loggen van de AL’s verloopt moeizaam, niet alleen door de taal maar ook doordat we diverse antwoorden niet kunnen vinden.
Dat was ons dagje in de bergen. Terug naar het dal, waar we de wijnroute weer willen oppikken. We rijden richting Barr, waar we een mooie overnachtingsplek in het bos vinden. Overigens met moeite, want het was een uitdaging de weg erheen te vinden en de straatjes waren vaak erg smal, met steile hellingen en flinke bochten. We zijn nog maar net aangekomen of de sluizen boven gaan weer open. Ongezellig maar liever nu als overdag.
We eten ons maaltje - tonijnsalade met appel en bonen, zie website - en genieten na van deze heerlijke dag.
 |
| Champ de Feu in de sneeuw! |
Dag 6: Barr - Andlau
Kort voor 7 uur worden we wakker. Voor het eerst geslapen met ons “blauwe doek”. Het was een stuk minder koud en toch frisse lucht. We blijven nog even liggen en zetten de kachel vast aan. Vanuit ons bed kijken we zo de metershoge dennenbomen in. We spotten een eekhoorn die van top naar top springt. Ook zien we blauwe lucht tussen de wolken, het oogt vriendelijker dan gisteren.
We staan op en besluiten direct op pad te gaan. Er liggen hier diverse caches en uitzichtspunten, dus we willen hier eerst een rondje lopen. Nog geen 10 meter van de camper vandaan steken er een paar kleine zwijntjes de weg over. We doen even voorzichtig: waar zijn de ouders?!? We zien ze niet en lopen voorzichtig door. Al snel gaat het flink omhoog naar het eerste uitzichtspunt. Lekker, even warm lopen, want het is nog steeds erg koud. Hopelijk wordt dat later beter, want het is pas 9 uur. Voor de kou ook mijn rare outfit. Ik heb alleen de zomerwandelbroeken bij me. Tegen de kou trek ik m’n joggingbroek er overheen. Maar omdat ik die ook in de nacht hard nodig heb, rol ik de onderkant op. Dan blijft hij schoon op de modderpaden.
Boven aangekomen zien we een gitzwarte lucht aan komen. We twijfelen even, maar helaas lijkt het ons verstandiger de wandeling nog verder omhoog af te breken. Wel lopen we nog even naar wat uitzichtspunten dichterbij de camper. Heel helder is het niet, maar toch is het mooi. Het is hier heel kenmerkend voor deze streek. In onze rug de bergen, vlak voor ons de glooiende hellingen met wijnranken en helemaal beneden het dal met de mooie wijndorpen.
We maken de camper klaar en rijden naar beneden het dorp in. Eerst boodschappen doen. Daarna lopen we Barr in. Wat een prachtig gekleurd oud stadje. Voor het eerst ook dat we enige gezelligheid zien (mensen op straat, hier en daar iemand op een terras, restaurants met goedkope dagmenu’s). Nauwelijks tot geen toeristen hier momenteel. Maar we vragen ons wel af hoe dat hier in het hoogseizoen gaat. De wijnroute gaat van noord naar zuid maar ook omgekeerd. Voor ons kleine campertje zijn de straatjes al smal. Hoe is dat voor die grote campers als je dan ook nog een tegenligger tegenkomt? We genieten van het mooie stadje en de wat aangenamere temperaturen. We zien achter de huizen direct de wijngaarden en zelfs een wijngaard midden in het dorp. En we zien hoe de huizen hier onderhouden worden: een man hangt in een soort slaapzak tegen de gevel en doet z’n werk.
De honger drijft ons (vooral mij) op een gegeven moment naar de camper terug. Zoveel honger dat we heel ongezellig op de P van de supermarkt blijven eten. Maar het smaakt er niet minder om! We hebben lokale kaas (en eieren en stokbrood) gekocht. De kaas smaakt zoals hij ruikt: krachtig (maar lekker).
Na het eten rijden we door en zien onderweg al gauw een begraafplaats waar we water kunnen halen. Daarna is het mooi geweest voor vandaag. We zoeken een slaapplek op en komen heel leuk terecht met de berg in de rug en uitzicht over de wijngaarden en het volgende plaatsje Andlau. En zowaar: de zon schijnt en het is aangenaam. Ik heb de camper nog maar nauwelijks geïnstalleerd of Georg haalt de stoelen eruit. Voor het eerst buiten zitten, jippieeeeeee! We zitten zelfs even kort in ons t-shirt, wat een genot.
Rond etenstijd verdwijnt de zon achter de bergen en wordt het te koud. We verhuizen naar binnen en beginnen aan ons avondeten: witlofsalade met gerookte kip en ananas.
Voor we ons bed in duiken gaan we nog even naar buiten. Genieten van het mooie uitzicht op de lichtjes in het dal terwijl de vleermuizen om ons hoofd scheren. Daarna duiken we alweer vroeg onder de wol. We leven met de natuur: als het donker wordt, gaan we slapen. Welterusten!
 |
| gekleurde vakwerkhuizen in de Elzas (hier Barr) |
Dag 7: Andlau - Mittelbergheim
Vroeg wakker! Tijdens de koffie en thee kletsen we eerst een hele tijd over onze toekomstplannen. Daardoor pas rond half 11 op pad.
Ik heb de zomerjas weer aan en even later lopen we zelfs in ons t-shirt, oranje wel te verstaan! Georg heeft zelfs oranje sokken aan. Dat t-shirt komt niet alleen door het betere weer, ook door het feit dat het hier steil omhoog gaat. Eerst naar Col du Crax (381m), waar het begin is van een mysterie dat Georg opgelost heeft. Dan door naar Rocher Sainte Richarde, waar je een prachtig uitzicht hebt over het dal. Vandaag geen “big 5” maar wel een muis en vele hagedissen onderweg. Vervolgens nog verder omhoog naar de ruïne van Château du Haut-Andlau (437m), waar een tradi ligt. Het blijkt een ammobox te zijn. Wow, wat een mooi kasteel moet dat geweest zijn. Helemaal ongeschonden kom ik niet aan, want ik lig een keer languit. Vol op m’n knieën en handen gevallen en m’n telefoon vliegt ook op de grond. De schade valt mee: ik heb een kapotte (en later waarschijnlijk stijve) knie en van m’n telefoon is - zo te zien - alleen een hoekje van het veiligheidsglas kapot.
Beneden terug bij de camper aangekomen, zetten we de tafel en stoelen buiten en kunnen we zowaar voor het eerst buiten eten. Voor mij is het ontbijt en ik geniet (o.a.) van de regionale kwark die overheerlijk is. Georg had al een paar krentenbollen op onderweg en geniet nu van z’n guilty pleasure: een reepje pure chocolade op z’n broodje. Die waren warm afgebakken, dus het wordt al snel chocoladepasta en Georg ziet er niet uit om te zoenen😂
Voor ons in de wijngaard zijn hele dagen mensen aan het werk. Wat een zwaar werk moet dat zijn! Ze staan echt de hele dag schuin op de helling, helling op, helling af en hakken in de grond met een houweel of iets dergelijks. En wat zijn ze vriendelijk. Zwaaien steeds vrolijk naar ons, roepen goedemorgen of eet smakelijk als ze zien dat we aan het eten zijn.
Na het eten rijden we naar beneden om het plaatsje Andlau zelf te bekijken. We parkeren naast de officiële CP hier, die mooi gelegen is en voorzieningen heeft. Vervolgens lopen we het dorpje in. We raken maar niet uit gefotografeerd met al die mooie gekleurde huizen hier. Wat dit stadje extra bijzonder maakt is dat er een riviertje doorheen stroomt dat ettelijke watervallen heeft. En overal kom je de berin tegen. Volgens de legende heeft zij destijds de plek aangewezen waar het klooster gebouwd wordt en tegenwoordig is ze het symbool voor de vruchtbaarheid tijdens de druivenoogst. De AL die we lopen toont ons echt plekjes waar we waarschijnlijk niet gekomen waren zonder geocaching en de eindcache is zeer toepasselijk: een beertje. Ook ooievaars kom je overal tegen, tot nu toe als kunst. Maar vandaag zagen we het eerste nest!
Na dit rondje zijn we echt moe, we voelen de kilometers van vanochtend in de benen. We rijden een dorpje terug, naar Mittelbergheim, waar we gisteren water gehaald hebben. Achter de begraafplaats is een mooie P met - alweer - uitzicht op de wijngaarden. Niet zo mooi in de natuur als de laatste dagen, maar toch een prima plek. Al gauw krijgen we Nederlandse buren met een camper van een metertje of 7-8, waar we een gezellig kletsje mee maken. Later komt er ook nog een grote Franse camper.
 |
| ruïne van Château du Haut-Andlau (Lost Place) |
Dag 8: Mittelbergheim
Regen! En een slechte nacht. Te veel verkeer hier vlak langs de P, ook in de nacht. Maar gelukkig niet zo koud.
De voorspellingen zijn ook slecht, dus voorlopig blijven we binnen. Niet dat we bang zijn voor een paar spetters, maar natte kleding en schoenen kunnen we nergens kwijt in de camper (en krijgen we ook moeilijk droog). Een beetje kletsen, ik werk wat aan een video (Opitter, bijna klaar) en Georg legt maar liefst 4 waymarks aan.
Tijd genoeg vandaag, dus we bakken rond het middaguur een pizza. Heerlijk! Daarna regent het nog steeds (of weer). Het wordt echt een luierdag. Ik vind het heerlijk, maar Georg krijgt er op een gegeven moment genoeg van. Gelukkig wordt het rond half 5 redelijk droog en we besluiten richting het dorp te lopen. We bekijken het aan de hand van een AL. Wat een prachtig oud dorpje en wat een smalle straatjes. Toch weer anders dan de vorige, minder kleur deze keer.
Terug bij de camper vult Georg nog even water aan bij de begraafplaats en we wisselen onze kleding. In het kastje kunnen we zo’n 5-6 dagen kleding kwijt. De rest ligt onder het bed, waar we via de achterklep bij kunnen. De gedragen kleding gaat naar beneden, er komt schone kleding naar boven. Gaan we het redden zonder wassen deze keer?!? We zijn nog maar net klaar of het begint weer te plenzen, wat een mazzel!
We bakken broodjes af en eten gezellig wat. Verder niet veel avontuur vandaag. In de avond komt er af en toe wat blauw tussen de wolken, maar er komen nog steeds ook flinke buien naar beneden. Hopen dat het morgen beter is!
 |
| scheef huis in Mittelbergheim |
Dag 9: Mittelbergheim - Barr - Blienswiller
Als we wakker worden, is de zon al op. Ja hij schijnt zowaar!
We hebben hier water bij de hand, dus we besluiten eerst onze nieuwe scrubba bag uit te proberen. Een soort zak waar je water in kan doen om je kleding te wassen. In de onze passen 2 t-shirts, 2 paar sokken en 2 onderbroeken. We hangen het te drogen in de camper. Niet ideaal, maar we kunnen het hier ook niet buiten ophangen.
We maken de camper klaar voor vertrek, maar gaan eerst nog even te voet op pad. We lopen een multi die naar boven voert tussen de wijngaarden. Vandaag hebben we een prachtig uitzicht op de plekken waar we al geweest zijn en op de camper. We lopen hier tussen de wijngaarden van Zotzenberg en er groeien hier maar liefst 7 verschillende soorten druiven. En het lijkt daadwerkelijk of je al verschil ziet in de grootte van de blaadjes.
Vervolgens rijden we terug naar Barr voor de supermarkt. Maar we komen langs een plaatselijke markt en besluiten eerst de locals wat te steunen. We kopen groenten en fruit, o.a. gigantisch radijzen. Twee bossen voor 2 euro, maar dat het zoveel zou zijn, hadden we niet verwacht. Het is denk ik meer dan een kilo. We halen ook nog wat paté en vragen er 2 gehaktballen bij die we zien liggen. Kant-en-klaar, lekker straks voor bij het ontbijt, even proeven hoe die dingen hier smaken. Bij de supermarkt halen we nog even een paar dingen die ze op de markt niet hadden.
Eerst maar even wat eten. We rijden het dorp uit om een gezellig plekje te zoeken en stallen al het lekkers uit op tafel. Eerst de gehaktballen maar eens even proeven. Ik pak hem op en denk gelijk: die voelt zacht. We nemen een hap. Ik zeg: die is rauw! Nee lekker, zegt Georg. Maar hij hij echt rauw. Of het de bedoeling is hem rauw te eten, geen idee. Maar ik zie dat niet zitten. We besluiten ze vanavond eerst te braden en dan te eten. Tja….dat kan gebeuren als je af en toe wat uitprobeert. Het stokbrood en de paté smaken overigens overheerlijk. En Georg had geluk, want vlakbij onze stop lag ook nog een cache.
We rijden door naar onze overnachtingsplaats. Voor het eerst gaan we bij een lokale wijnboer staan. Dat willen we ook eens uitproberen. We melden ons aan en kunnen gratis blijven staan. Om 18.00 uur een wijn proeverij, geen verplichting tot koop. Super toch? We zetten de tafel en stoelen buiten en hangen ook snel de was aan een lijntje tussen de fietsen. Binnen drogen is niet echt een succes. We zitten een tijdje buiten, maar het is helaas best fris. Het veld stroomt behoorlijk vol met andere camperaars. Wij hebben het enige Nederlandse kenteken; de rest zijn allemaal Duitsers.
Als het te fris wordt om buiten te zitten, lopen we nog even richting het dorp. We bekijken het weer aan de hand van een AL, maar dat blijkt eigenlijk een wandeling door de wijngaarden om het dorp. Pittig bergop, maar erg mooi met verre uitzichten.
Terug bij de camper maken we alvast de salade die we bij de gehaktballen willen eten. Een overvloed aan radijs, dus daar proberen we iets mee te maken. Veel radijs, een stukje komkommer, een halve ui, knoflook, een halve feta en een kwarkdressing.
Daarna gaan we richting de wijn proeverij. Georg geniet van verschillende soorten droge wijn en gaat uiteindelijk met een fles Muscat d’Elzas terug naar de camper. Onze buurman zien we terug komen met ik denk 5-6 dozen wijn. Ja daar kun je wel een nachtje gratis voor staan😂.
Gebraden blijken de gehaktballen (ook) overheerlijk en de radijs salade was ook een succes. Alleen ons plan voor morgen zullen we moeten aanpassen. We wilden gaan fietsen maar dat gaat ‘m hier niet worden. Niet voor ons zonder electriek of 30 versnellingen.
 |
| wijnproeverij in Blienswiller |
Dag 10: Blienswiller - Beblenheim
Heerlijk geslapen hier. Wel weer even wennen dat we hier buren hebben. Ik schrok wakker omdat iemand de schuifdeur open deed, maar dat bleek bij de buren.
Het weer is niet fantastisch. Het is fris, winderig en bewolkt. Maar droog! Niet lekker genoeg om buiten te zitten, dus we besluiten ons plan aan te passen en te vertrekken. Het dorp hadden we tenslotte ook al gezien.
We besluiten Château du Haut-Kœnigsbourg te gaan bezoeken dus we rijden weer de bergen in. De eerste P waar we aankomen blijkt vol. Dus we rijden nog even door want er komen er nog meer. Totdat … dikke file. En geen enkele mogelijkheid meer om terug te gaan. Het is een eenrichtingsweg rond het kasteel, dus we moeten de file uitzitten. Parkeerplekken komen we ook niet tegen. Geen slim plan om dit op een zondag te gaan doen. Maar we hadden echt geen idee, want je ziet hier nauwelijks toeristen.
Change of plans- alweer! We rijden naar Ribeauvillé, waar we dan mooi rond het middaguur zullen aankomen. Goeie timing om een keertje lekker ergens te gaan eten. Maar je raadt het niet! Ook daar komen we dik in de file. Dus dat dorp laten we links liggen.
We rijden door naar “de ooievaars”, waar een grote P is waar we eerst uitgebreid gaan ontbijten. Een gezellig plekje waar de ooievaars af en aan vliegen en we ze steeds horen klepperen. Het ooievaarpark zelf gaan we niet in.
Als laatste rijden we naar Beblenheim, waar we een plekje vinden om de nacht door te brengen. Maar zo weinig activiteit gehad vandaag. Het is al half drie maar we besluiten de fietsen nog af te laden en even op pad te gaan. Kijken of fietsen hier überhaupt gaat lukken in het dal. We hebben een straffe en frisse tegenwind en het gaat soms behoorlijk bergop. Dat valt niet helemaal mee. Verderop zien we dat we er ook een ronde van kunnen maken ipv een heenenweertje. Blijft een beetje een uitdaging hier in de bergen hoe dat uitpakt, maar we wagen het erop. Het wordt echt een leuke ronde die verder redelijk vlak blijft. We fietsen door wijngaarden, langs meertjes, door stadjes en het bos. Op een gegeven moment zien we een gebouw waar wel 10 ooievaars op zitten, zo leuk.
Moe maar voldaan komen we terug bij de camper. We laden de fietsen op en besluiten alleen een soepje op te warmen. Daarna slaat de vermoeidheid pas echt toe! We ondernemen niet veel meer - behalve dat er nog een teek bij Georg verwijderd moet worden, de 2e vandaag, het gaat helaas weer beginnen….
 |
| nog even fietsen bij Beblenheim |
Dag 11: Beblenheim - Colmar - Kunheim
Dat was een heerlijke en lange nacht hier. Georg haalde de 11 uur slaap! Tijdens een bakkie bespreken we ons plan voor vandaag. Allereerst op naar Colmar.
De eerste stop onderweg is een favo-cache bij een leuke locatie met een groot wijnvat (10.400 L). Leuke bijkomstigheid is dat 2 bekenden van ons de cache voor ons gelogd hebben (Laekense).
Daarna stoppen we voor brood en locale kaas. Beide winkels blijken dicht, alleen de wijnwinkel ernaast is open. Waarschijnlijk is het een vrije dag in FR, want later zien we ook dat de Aldi dicht is. Gelukkig zien we later wel een boulanger waar Georg een stokbrood kan kopen.
Aangekomen in Colmar vinden we vlot een parkeerplek, gratis en net buiten het centrum. We lopen het centrum in en zoeken eerst een restaurant. Vandaag gaat het echt gebeuren: lekker uit eten. We zien ergens een kaart buiten staan met asperges en besluiten naar binnen te gaan. Het terras is in de schaduw en dat vinden we te koud. Het blijkt een soort ovenschotel van asperges te zijn. Erg bijzonder en lekker, beslist niet wat je je bij asperges voorstelt. Georg geniet van een wit wijntje erbij; ik van een Apfelschorle. Lekker hoor om zo te ontbijten🤣
We lopen verder het stadje in. Wat een prachtige en kleurrijke stad is dit zeg! In werkelijkheid nog veel mooier dan op de foto’s. En voor het eerst ook echt toeristisch en druk. We zien ze later letterlijk in de rij staan bij een restaurant. We brengen er de hele middag door en genieten van alle prachtige huizen en de gezellige sfeer die er hangt.
Op een gegeven moment besluiten we terug te gaan naar de camper. Dan zegt Georg: maar we hebben “klein Venetië” nog niet gezien. Ik wist niet dat het bestond, hij wist niet waar het was, dus geen idee. Google is your friend en het blijkt 900 meter verderop te liggen. Helaas verder van de camper vandaan. Wat doen we?!? Best al moeie benen…. We besluiten er toch heen te lopen. Geen spijt van gekregen, want daar is het zo mogelijk nog mooier dan in het centrum. Dat hadden we niet willen missen.
Onderweg naar de camper droppen we nog 3 ansichtkaarten in de brievenbus. Wie zullen de gelukkige ontvangers ervan zijn.
Moe en hongerig komen we bij de camper aan. Maar we rijden direct weg, eerst een overnachtingsplaats zoeken. Dat kost nog een beetje moeite, maar uiteindelijk vinden we een redelijke plek. De plek is prima, maar er loopt een D-weg langs. Duimen dat die vannacht rustig is🤞. Maar Georg is helemaal happy want we staan echt naast het fietspad, dus direct bij de geocachetrail die hij graag - gedeeltelijk - wil doen.
 |
| Maison des Têtes in Colmar |
Dag 12: Kunheim - Neuf-Brisach - Kunheim - Widensolen
Slecht geslapen vannacht, er komt veel verkeer langs hier. Georg is een geluksvogel, want die had nergens last van (zoals gebruikelijk). Mijn lichaam vraagt om een dagje rust, dus ik blijf bij de camper. Georg gaat lekker zijn geocache-trailtje fietsen, om 9 uur gaat hij al op pad. Het is nog fris, maar het ziet er redelijk goed uit qua weer. De bedoeling is dat hij 1 kant van de trail fietst en dan terug komt om te lunchen. Daarna zien we wel weer.
Ik breng de ochtend in alle rust in en om de camper door. Helaas te fris om buiten te zitten, maar ik doe wel buiten even wat oefeningen. Heerlijk even een ochtendje "niksen". Rond het middaguur is Georg ook weer terug. Ook hij heeft een heerlijke ochtend gehad en komt vrolijk terug. We lunchen op ons gemakje samen.
Tijdens de lunch hebben we ook een plan voor morgen gemaakt. Hoe mooi de stadjes ook zijn die we gezien hebben, we zijn allebei een beetje "stadjesmoe". We weten dat er nog hele mooie stadje komen langs de route du vin verder naar het zuiden. Jammer om die te bekijken als we het een beetje zat zijn. Wij zijn echte natuurmensen en we willen graag nog even de natuur in. We hebben niet alleen besloten de route en de Elzas te verlaten, we gaan morgen ook Frankrijk verlaten. Op zoek naar avontuur in de natuur in Duitsland!
We vullen de waszak met water en vuile kleding. Kan het alvast een beetje voorweken en het water opwarmen. Daarna gaan we op pad. We fietsen samen - zonder geocaches te zoeken - naar Neuf-Brisach, een oud vestingstadje. Een leuke fietstocht over een fietspad langs het kanaal. Toch nog even een stadje vandaag. En waarschijnlijk de laatste keer fietsen deze vakantie. Inmiddels is het heerlijk weer, ik fiets in m'n t-shirt, Georg zelfs in z'n hemd. Het stadje zelf vind ik een beetje tegenvallen, maar het is wel heel leuk hoe je helemaal om het stadje heen kan fietsen net buiten de stadsmuren om. Overal staat kunst, erg leuk gedaan.
Na een rondje Neuf-Brisach scheiden onze wegen zich. Ik fiets via Biesheim terug, zodat ik echt een rondje maak. Georg fietst dezelfde weg terug als op de heenweg, want daar ligt de geocache-trail. Nu gaat hij wel cachen. Daardoor ben ik veel eerder terug dan hij, mooi op tijd om nog even een wasje te doen. De waslijn improviseer ik aan de fiets, dan hangt alles in de wind en in de zon. Hopelijk snel droog!
Kort voor etenstijd is Georg er ook weer. De trail verliep vlot en hij had maar 1 DNF. We drinken een bakkie en eten dan wat. Restjesdag vandaag. Wraps met alles wat we over hebben, beetje van alles: rauwkost, feta, tomatenpuree, rauwe ham. Geen topmaaltijd maar het smaakt prima. Morgen echt tijd voor de supermarkt want veel hebben we niet meer.
Dan even snel afwassen en vertrekken. Ik wil hier niet nog een nacht slapen, teveel verkeer. We rijden 8 km verder en vinden een heerlijke plek. Een groot parkeerterrein in het bos naast een Lourdesgrot. Het staat er vol witte bloemetjes, zo mooi! En we kunnen er nog water halen ook. De was is nog niet geheel droog, dus die hangen we nog even over de fietsen. Het was nog een late reis, maar ik ben echt heel blij dat we even verkast zijn! Wat een rust hier.
 |
| Georg alleen op pad voor een fietstrail |
Dag 13: Widensolen - Zweribachfälle (DE)
Gisteravond bij de tekencontrole was ik het die een teek had en niet Georg zoals meestal. En niet zo’n kleintje ook! Ik heb echt nog nooit zo’n joekel gezien en raakte er echt een beetje van in paniek, dus geen foto;-) Gelukkig kon Georg hem zo weghalen, hij had zich nog niet vastgebeten.
Het is echt een heerlijk plekje hier. Er komt wel wat verkeer over de weg, maar toch heb je het idee dat je midden in de natuur staat. Grappig is dat ook de dorpelingen hier water komen halen, soms een paar flessen, soms hele jerrycans vol.
De zon schijnt, de lucht is strak blauw, het is nog fris maar belooft een stralende dag te worden. Voor vertrek vullen we nog even water bij. Past mooi, want we hebben bijna alles leeg.
Vlak voor de grens stoppen we bij de supermarkt. Nog even een laatste keer Frans inkopen: paté, kaas, croissants, stokbrood, wijn, lokaal bier. Kort daarna passeren we de grens over de sluizen en de Rijn. Willkommen in Deutschland! Nadat we het dal verlaten hebben, nemen we een afslag om in de bergen te kunnen stoppen. Even lekker ontbijten!
We rijden weer verder. Erg bergachtig wordt het hier nog niet. We komen in het volgende dal uit. En dan zien we ze in de verte liggen: de bergen van het Zwarte Woud. We rijden op de gok naar de wandelparkeerplaats van de Zweribachfälle. Of we daar kunnen blijven overnachten weten we niet, geen idee of het daar een beetje horizontaal is of erg scheef. De weg naar boven is werkelijk adembenemend! Wat een uitzichten. Georg geniet met volle teugen. Ik iets minder, want ik moet echt mijn aandacht bij de steile, bochtige weg houden. Het laatste stuk naar boven is super gaaf! Er past precies 1 auto overheen en naast de weg gaat het steil naar beneden, tot Georg zijn verbazing zonder “Leitplanke” (vangrails) die je normaal gesproken overal in Duitsland in de bergen langs de weg hebt.
Aangekomen bij de P blijkt er precies 1 plekje te zijn dat min of meer horizontaal is en als er nog 1 auto weggaat staan we daar echt met een fantastisch uitzicht over het dal. En ja, die was later weg. We staan naast de beek, die eigenlijk één lange waterval is die met een razend geluid langs ons stroomt. We kijken onze ogen uit zo mooi. Later zien we dat er ook een soort wasbak is waar helder en steenkoud water uit de beek in stroomt uit een soort pomp. Georg frist zich daar lekker even op; ik vind het te koud.
Erg vroeg is het niet meer. De cache trail hier lopen is helaas geen optie meer (10 km en flink wat hoogtemeters). Maar het avontuur lonkt. Dus we besluiten toch nog op pad te gaan. We lopen richting de watervallen en we zien wel wat er van komt. Pfffffttt dat gaat echt pittig en steil bergop. Maar wat is het hier mooi. We kruisen regelmatig de beek die zich als een mini waterval, maar wel een hele lange, zijn weg naar beneden zoekt. Totdat we bij de bron ervan aankomen. Heel grappig, je ziet het met onregelmatige tussenpozen uit de grond opborrelen, echt apart. Ook hier weer een spectaculair uitzicht. En…..lokale limonade te koop met een geldkistje ernaast. Ik vond hier mijn eerste cache in Baden-Württemberg, weer een Bundesland erbij.
We lopen verder. Niet meer zo steil hier, maar het wordt meer klimmen en klauteren over stenen en rotsblokken. En het wordt steeds natter, dus oppassen voor gladheid. En dan…daar is hij….de waterval! WoW!!!! Hij is echt fantastisch! Ik vergeet a la minute mijn vermoeide benen van de klim, dit was het 100% waard.
Weer beneden bij de camper aangekomen begint Georg direct aan de piepers. We eten vandaag gekookte aardappelen met haring in roomsaus, een echt Georg-gerecht. Toen hij de eerste keer voorstelde dit te eten dacht ik: brrrrr….dat kan toch niet lekker zijn. Maar je moet alles proberen tenslotte en het smaakte verrassend lekker. Sindsdien eten we dat zo af en toe in de camper.
Echt genoten van deze heerlijke dag. Fijn om weer even in de natuur te zijn en nu in the middle of nowhere te kunnen overnachten. En vandaag de eerste dag dat de temperatuur boven de 20 graden kwam!
 |
| Zweribachfälle |
Dag 14: Zweribachfälle - Koekoeksklok - Burgbachwasserfall - Kniebis
Wat een heerlijke nacht hier. Wel erg koud, als ik dicht tegen Georg aan ging liggen was het net te doen. Tegen de tijd dat we wakker worden, is de lucht stralend blauw en schijnt de zon op de boomtoppen. Maar al heel snel staan we vol in de zon. We frissen ons op bij de pomp. Brrrrr….. echt vreselijk koud op m’n kop als ik m’n hoofd eronder stop. Dat hou ik maar kort vol.
Daarna drinken we onze koffie en thee in ons T-shirt op het bankje en genieten van de zon en het prachtige uitzicht. Het is hier buiten een stuk warmer dan in de camper. We zitten hier echt heerlijk totdat er een vrouw met hond naar ons toekomt. Of we wel weten dat we op privé terrein staan? Nee geen idee, daar staat toch gewoon een bordje met een P? Ja maar net dit stukje niet. Of we maar even willen betalen. Nou ja, ik zal jullie de details besparen, maar het was geen vriendelijk gesprek. Jullie zullen wel geen toilet hebben… Hebben we wel. Boven wordt ook niet voor de drankjes betaald… Wij dronken uit ons eigen waterflesje. Kortom: we zijn snel vertrokken van deze eigenlijk zo heerlijke plek.
Even verderop stoppen we om van het uitzicht te genieten. En heel toevallig kijken we precies vanaf de er tegenover liggende berg op ons mooie overnachtingsplekje, wat een toeval. We rijden door en een kilometer verder zegt Georg: shit daar lag een cache….de enige hier in de regio….. Pech gehad!
Georg krijgt vroeg honger vandaag (terwijl hij al een broodje op had🤣), dus we stoppen vroeg. Heerlijk weer, dus tafel en stoelen buiten. Lekker even wat eten. Lang zitten we er niet, want het lijkt wel of we per ongeluk een mierennest verstoord hebben. Het stikt hier van de grote dikke rode mieren, die regelmatig omhoog kruipen. We blijken er later een paar meegenomen te hebben in de camper🫣
We rijden verder. Het is echt weer een prachtige rit door de bergen. Al die bergweiden vol met gele paardenbloemen, schitterend. We komen langs de grootste koekoeksklok van de wereld - zeggen ze, want dat schijnen meer klokkenmakers te zeggen. Maar uiteraard stoppen we er wel even om te kijken. Mooi op tijd, want 5 minuten later - om 13.00 uur - komt de koekkoek naar buiten. We gaan ook het winkeltje even in, waar het echt helemaal vol hangt met klokken, de ene nog mooier dan de andere. En allemaal geven ze verschillende tijden aan, zodat je overal koekoek hoort roepen, echt grappig.
Met deze 2 stops erbij is het toch aardig laat voor we bij ons einddoel aankomen. De Burgbachwasserfall. Ja, alweer een waterval. En weer een pittige klim naar boven - maar wel over een beter pad. Halverwege komen we weer langs zo’n punt waar je midden in het bos een drankje kunt kopen. Nu nemen we er wel eentje. We nemen samen een Apfelschorle, mijn guilty pleasure. Daarna lopen we door naar de waterval. Hij is echt prachtig. Minder breed, maar ik schat in hoger dan die van gisteren. WoW, wat een beauty! Daarna klimmen we nog een stuk omhoog om van het uitzicht aldaar te kunnen genieten. De camper zien we niet vanaf hier maar wel het restaurant er tegenover.
Weer beneden aangekomen slaat de honger klop bij mij toe. Maar ik wil hier liever niet blijven staan, want er komt een vrij drukke weg langs. Dus we rijden verder. En hebben enige moeite een goede plek te vinden: of te scheef of te dicht langs de weg. Uiteindelijk komen we leuk terecht op de P bij skiliften op ruim 900 meter hoogte. De weg hoor je hier wel, maar het is goed te doen. We maken vlug wat te eten klaar want we rammelen van de honger. Daar knapt een mens van op!
Wat was het weer een heerlijke dag vandaag. En de eerste echt zomerse met temperaturen boven de 25 graden. Hopelijk morgen weer zo’n dag!
 |
| Burgbachwasserfal.. |
Dag 15: Kniebis - Gaishöllewasserfälle - Oberachern
Het is echt ander weer geworden. Ondanks de hoogte was het vannacht gewoon warm. Helaas bewolking als we opstaan en het druppelt.
We vertrekken vlot te voet om hier wat caches te doen, hopelijk terug voor de echte regen begint. Je loopt hier echt door een wintersportgebied, waar wij lopen gedeeltelijk over langlaufpistes, sommige zelfs met verlichting. Het is hier mooi maar erg “aangelegd”. We komen bij een mooi uitzichtspunt aan met zicht op het meer de Elbachsee, 15.000 jaar geleden ontstaan door het smeltende ijs van de ijstijd. Het wordt nu langzamerhand moeras. Even verderop weer een uitzichtspunt, de andere kant uit deze keer. Bij helder weer kan je hier o.a. de Eiger in Zwitserland zien, 210 km verderop!
We komen droog aan bij de camper. De echte regen blijft - voor nu - uit. We reizen verder via de bekende Schwarzwaldhochstrasse. Bekend om z’n vele bochten, nou wij zijn inmiddels wel wat gewend, ik vind het meevallen. Maar mooi is de route wel, we komen op 1.000 meter hoogte, met vele mooie vergezichten. En het is nu 10 graden kouder dan gisteren, jammer!
We rijden naar Sasbachwalden, waar we een bezoek willen brengen aan de Gaishöllewasserfälle. Er is ook een P boven, dan loop je er zo heen (ook naar de cache), maar wij besluiten beneden te parkeren en het hele stuk door de “hölle” te lopen. De waterval loopt door een lange smalle kloof en je kon er vroeger alleen als een geit (“Geiß”) klimmend langs lopen. Rond 1880 is er een pad langs gelegd. Nog steeds klimmen hoor: 154 meter hoogteverschil met 225 traptredes. En je gaat maar liefst met 13 bruggetjes steeds heen en weer de waterval over, echt leuk! Boven aangekomen nemen we een korte pauze met een flesje water en dan lopen we weer terug naar de camper. Ik wil graag vandaag op tijd een slaapplaats vinden, niet weer zo laat als de laatste dagen. Best een beetje moe, misschien niet zo heel veel kilometers, maar wel veel hoogtemeters in de benen en dat zijn we toch niet gewend.
We vinden vlot een mooie plek in een dorp verderop net buiten het dorp naast de begraafplaats. We staan nog niet of het begint te regenen en in de verte horen we onweer. Goed gepland, een keertje vroeg “thuis” terwijl het regent. Wij maken het ons gezellig in de camper terwijl de regen op ons dak klettert.
 |
| Gaishöllewasserfälle met 13 bruggetjes |
Dag 16: Oberachern - Weilerswist
Het was een rustige nacht hier en we hoorden heel vaak een uil. Lekker plekje.
Rond 9 uur vertrekken we voor een wandeling bergop aan de hand van een AL (en we nemen ook nog een multi mee, eenstaps, maar het zoeken kostte erg veel tijd, Georg is er blij mee want hij kan hem ook op Opencaching loggen). Het is echt een prachtige wandeling en zowaar heerlijk weer. We beginnen door de boomgaarden met “Zwetschen” (een oud ras pruimen hier uit de regio), mirabellen, appel, kers. Daarna gaat het langs het bos flink omhoog en kijken we uit over het dal en de wijngaarden. Wat een verschil, kijk hoe groot het blad nu is vergelijken met 2 weken geleden. De wandeling gaat daarna door het bos, langs een meertje - heel onverwachts daar - en een Mariagrot. Ook daar komen inwoners van het dorpje water tappen in jerrycans, ze komen er zelfs met de scooter voor naar boven. We hebben echt genoten van deze laatste wandeling van de vakantie.
Rond half 12 zijn we terug bij de camper en dan wordt het hoog tijd dat we terug gaan reizen. Maar eerst nog even een extra tekencontrole. Onderweg hadden we er al enige op onze kleding en armen gezien, dus we inspecteren onszelf en elkaar goed voordat we in de camper stappen. Vandaag reizen we terug tot Weilerswist, zodat we morgen nog even een bezoekje kunnen brengen aan Georg zijn moeder. Het is gedaan met de pret en het slow travelling, we gaan de hele route via de snelweg. Rond Karlsruhe gaan we nog even van de weg af en zoeken een rustig plekje om te eten. Heerlijk weer, dus de tafel en stoelen naar buiten en even lekker van de zon genieten.
Heel lang blijven we niet zitten, want we hebben nog een flink stuk voor de boeg. Het eerste stuk is erg druk en chaotisch, maar daarna rijdt het vlot door. Op enkele trajecten na, waar aan de weg gewerkt wordt, lange trajecten en je mag er vaak maar 60. We verlaten langzaam de wijnstreek en komen tussen de koopzaadvelden door. Echt prachtig, hele lappen grond vol gele bloemen en vaak ook in de verte tegen de helling op, echt heel mooi. We komen langzaamaan ook in de buien terecht. Flinke buien. Later gaat het echt over in flinke regen, niet gezellig rijden zo. En de temperatuur keldert ook 10 graden.
Kort voor we bij onze overnachtingsplaats aankomen stelt Georg voor een hapje te gaan eten. We komen terecht bij een Kroaat, waar het echt mega druk is. Maar we hoeven niet lang op de bediening te wachten en het smaakt echt uitstekend. Genoeg vlees gegeten voor de hele maand🫣.
Daarna rijden we door naar ons welbekende plekje. We komen hier nu al voor de derde keer en vinden het een heerlijke plek. Ik zit ff bij te komen van het reizen en eten, als Georg helemaal opgewonden raakt. Er ligt hier een cache op 5 meter van de camper en verder nog tientallen andere. Hij springt weer in z’n schoenen - die echt net uit waren - en haalt de cache op. Helemaal happy. Daarna gaat hij nog even kort op pad om er nog een paar te loggen. Morgen zullen we daar geen tijd voor hebben. Maar wie weet volgende week, als we voor Moederdag weer hier in de regio zijn. Ik blijf in de camper, het is genoeg voor vandaag.
 |
| uitzicht bij Oberachern (op Achern) |
Dag 17: Weilerswist - Brühl - Bedburg- Den Haag
De laatste dag starten we op ons gemak met ontbijt en warme broodjes. Nog even genieten. Geloof dat we deze vakantie pas 1x eerder ontbeten na het opstaan.
Echt een heerlijke plek hier voor de laatste nacht, het was zo heerlijk stil hier!
Na het ontbijt maken we de camper klaar voor vertrek en rijden naar Georg zijn moeder. Even bijkletsen.
Daarna rijden we naar Georg en verdelen de spullen. Het is altijd weer ongelofelijk hoeveel er uit de camper komt. Op de voorstoel zie je de helft van de was (de andere helft heeft Georg al mee zijn huis in genomen). We warmen nog even onze maaltijd op die eigenlijk voor gisteren bedoeld was. Smaakt desondanks heerlijk. En daarna is het weer tijd voor afscheid.
Ik rij alleen en met maar 1 fiets achterop naar Den Haag. Raar hoor zo alleen na ruim 2 weken samen. Het was echt een heerlijke vakantie. Veel afwisseling, zowel qua omgeving als qua temperatuur. Het wordt ook een pittige reis. Heel erg slecht weer met onweer, plensbuien, veel water op de weg en files. Ik kom gelukkig veilig aan en er staan 1.774 km’s op de teller als ik in DH ben.
We hebben van onze campercaching-avonturen genoten en we vonden het heel leuk dat jullie met ons mee op avontuur waren. Zijn jullie er volgende keer weer bij? Eerst een weekend in Duitsland vanwege Moederdag. Dan het MEGA event in Genk (GGE). En de week daarna gaan we al weer echt op pad: we gaan naar Oost-Duitsland! Tot dan👋🏻
 |
| afsluiting van een heerlijke vakantie |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Wil je op de hoogte blijven van nieuwe reacties? Zet dan hierboven het vinkje bij "Melding sturen" aan.