Lees lekker verder en geniet lekker met ons mee.
 |
| we zijn zelfverzorgend |
13-10 Eulate - Larraona
We zitten ‘s ochtends nog even op het gemakkie in de camper als er een man aan komt lopen. Ik zie dat hij aan wil kloppen en mijn eerste gedachte is oh jee. We staan hier tenslotte al 2 nachten, terwijl je in Spanje officieel 1 nacht op een P mag staan. Maar nee, hij is juist super aardig en komt ons twee gigantisch grote tomaten brengen die hij zojuist geplukt heeft in z’n groentetuin hier tegenover. Muchos gracias señor!
Na de middag verlaten we dit fijne plekje.
We rijden 2 dorpjes verder waar we een wandeling willen doen en hopelijk 2 caches loggen. Een van die caches ligt bij een grot en we hebben foto’s in de logs gezien van een prachtige druipsteengrot.
We starten met een gemakkelijke asfaltweg. Althans: dat lijkt heel even zo. Het asfalt blijft maar het gaat steil omhoog dat is echt niet normaal meer. Het is echt niet te doen. Ik hijg en zweet me rot. En als ik dan op de kaart kijk hoe een klein stukje we pas gelopen hebben en hoe ver we nog moeten… Ik begin echt bang te worden dat dit wat te uitdagend voor me is.
Georg zegt grappend: we zijn boven, ik neem de rugzak over. De rugzak geef ik hem wel, maar geloven dat we boven zijn doe ik niet. Ik zie dat het nog verder omhoog gaat na de bocht. Maar even verder proberen hoe het gaat zonder rugzak. En dan zijn we de bocht echt om en blijkt hij gelukkig gelijk te krijgen. We komen op een soort hoogvlakte uit waar je heerlijk kunt wandelen.
Het is een mooi en afwisselend landschap. Soms tussen het karstgesteente door, soms heel dor en droog, maar soms ook door de groene varens. Al gauw zien we in de verte de eerste paarden lopen. Het klingelen van de bellen hadden we al veel langer gehoord. Niet veel later lopen we midden tussen een kudde koeien door, sommige staan vlak aan het pad
Dan komen we bij de grot aan. De cache erbij vinden we niet. De plek is totaal overwoekerd met allemaal doornstruiken. Nog veel erger is het dat de toegang tot de grot afgesloten is. Er staat een enorm hek voor en je kunt ook helemaal niets zijn. Afgesloten sinds 2024 staat erbij. Wat een pech!
We lopen weer door en genieten nog lekker van de mooie wandeling en het heerlijke weer. Vanochtend was het wat bewolkt, maar nu is het weer lekker. Wat hebben we toch een geluk met het weer. Aan de oostkust komt weer een Dana over.
Na een tijdje komen we weer bij de asfaltweg naar beneden aan. Maar hier wacht ons nog een uitdaging. Een D5/T5 mystery cache. De puzzel was heel gemakkelijk op te lossen, dus een coördinaat hebben we. De titel van de cache doet ons denken dat het T-gedeelte niet zo makkelijk gaat worden: Klettersteig. Maar wie weet heeft de CO ook hier een grap ingebouwd, dus we gaan maar eens kijken. De cache ligt hier sinds 2024 en is nog nooit gelogd. We gaan van de weg af en zien een geitenpaadje. En een hek, maar dat kan open. Het lijkt wel of hier regelmatig mensen komen. Op GZ blijkt dat te kloppen, want hier zijn - illegaal - wat kettingen en haken in de rotswand bevestigd om de die te kunnen beklimmen. We besluiten dat maar niet te doen zonder tools en lopen terug naar de weg.
Dan heeft deze wandeling nog een laatste verrassing in petto. Je kunt een heel stuk de asfaltweg vermijden. Had op de heenweg ook gekund, maar toen hebben we het over het hoofd gezien. Ik had eerst gezegd de weg te blijven volgen omdat de vermoeidheid toe begint te slaan. Maar het pad lijkt goed begaanbaar en ik laat me overhalen. We volgen een prachtige route tussen de rotsen door. In het begin makkelijk te vinden en volgen, maar dat wordt verderop anders. Diverse geitenpaadjes, maar welke is de onze. Het wordt steeds moeilijker te vinden en moeilijker begaanbaar. Wat heb ik gedaan ze aan het einde van deze hike? Maar uiteindelijk komen we gelukkig bij het hek naar de weg aan en vanaf daar is het maar een klein stukje naar de camper. We staan hier heel erg scheef, dus gaan op zoek naar een overnachtingsplek.
Een stukje terug langs de weg is een mooie P, die ook een flink eind van de weg af ligt. Lekker even bijkomen van de vermoeiende maar heerlijke wandeling op dit rustige en mooie plekje.
 |
| een hike tussen schapen, paarden en vogels |
14-10 Larraona - Poza de la Sal
Wat was het hier heerlijk stil vannacht. En het is weer schitterend weer! De zon komt prachtig oranje boven de bergtoppen in de verte uit. Maar toch gaan we dit fijne plekje direct al weer verlaten. Het is tijd voor nieuw avontuur.
Allereerst rijden we naar Vitoria-Gasteiz, voor de VanLife-administratie. De was is weer gedaan, we hebben gelost en we hebben zowel diesel als LPG getankt. Een dure dag vandaag zonder dat we er veel lol van hadden. Het heeft ons in elk geval veel tijd gekost want pas rond 5 uur komen we aan op onze eindbestemming van vandaag: Poza de la Sal. Een plaatsje dat bekend staat om zijn (voormalige) zoutwinning.
Vandaag zien we alleen de parking. Die ziet er prima uit voor een paar nachtjes. Hij was helemaal leeg toen we aankwamen, maar uiteindelijk staan we nog met twee andere busjes. Over vandaag valt verder weinig te melden. Morgen gaan we op het gemak de omgeving verkennen. Even een beetje rustig aan, want vandaag had GEOrg helaas weer last van zijn rug. Hopelijk gaat het morgen beter!
 |
| heel veel recepten staan op onze website |
15-10 Poza de la Sal
Wat was het hier heerlijk stil vannacht. Maar voor het eerst echt weer een koude nacht, dus we zetten al vlot de verwarming aan. Fijn dat de LPG-tanks allebei helemaal vol zitten!
De dag begon helder. Alleen in het dal zien we nevel hangen. Die trekt helaas steeds verder naar boven en al gauw zijn we geheel omhuld door mist. We zien de bergen om ons heen niet eens meer.
In de middag wordt het gelukkig weer helder en gaan we op pad. Even het dorpje verkennen. Al gauw worden we getroffen door de schoonheid ervan. Wat een prachtig en gezellig dorpje! Smalle middeleeuwse straatjes, kinderkopjes, leuke geveltjes, een gezellig plein waar iedereen zit te kletsen.
We besluiten even naar het VVV te lopen. Net op tijd zijn we er, want de dame in kwestie vertelt dat ze over 10 minuten met lunchpauze gaat. Desondanks geeft ze ons nog vele tips mee en praat vol trots over haar dorp en de zoutwinning hier. Op zeker gaan we morgen de door haar aanbevolen wandeling rondom de zoutkrater maken.
Maar voor nu lopen we alleen de route die hier door het dorp aangegeven staat langs de bezienswaardigheden. Echt van genoten!
De rest van de middag rommelen we wat in de camper. Onder andere hebben we een nieuwe type thumbnail gemaakt voor onze video’s. Die van vrijdag heeft de nieuwe al. Heel benieuwd wat jullie ervan vinden!
 |
| Poza de la Sal |
16-10 Poza de la Sal
Wat hebben we weer een prachtige zonsopgang op deze frisse morgen. Alweer mist in het dal maar die blijft nu gelukkig daar.
We wachten een paar uurtjes tot het wat warmer wordt en dan gaan we op pad. We gaan een wandeling maken rondom de zoutkrater (aan de binnenkant). Allereerst komen we langs een plek waar wordt gedemonstreerd hoe hier zout gewonnen werd. De stenen waarvan de huisje gebouwd zijn lijken ook wel zout te bevatten. Ik maak m’n vinger nat, strijk over zo’n steen en lik eraan: inderdaad bremzout. Je kunt er ook stukjes afbrokkelen, dan heb je een stukje zout in handen.
We lopen door en komen bij bekkens aan waar het water uit verdampt is en het zout is achter gebleven. Heel bijzonder om dat zo van dichtbij te zien. Dan gaat de wandeling echt de krater in. Zoals we inmiddels gewend zijn, gaat het weer flink omhoog. De uitzichten zijn schitterend en heel afwisselend. Die rode rotsen, wauw!
Even later komen we bij een bron uit. Heerlijk, kunnen we ons lekker even opfrissen want het is best warm. In het midden van de krater staat een berg. De route gaat daar omheen. We komen diverse keren langs lost places. Die hebben vroeger gediend voor zoutopslag. Ook zien we regelmatig in de verte zoutbekkens, het lijkt wel sneeuw.
De tweede helft van de wandeling is weer heel anders. Veel groener, veel vlakker, af en toe akkerland. Er staan hier verder geen huizen of niets. Doordat we de tweede helft min of meer boven blijven lopen, komen we uiteindelijk ongeveer op gelijke hoogte met het kasteel uit. Het kasteel dat gezien vanaf onze camper hoog boven de stad uitsteekt. Het leuke is dat je in het kasteel kunt en vanaf daar een schitterend uitzicht rondom hebt. Op het stadje, waar we onze camper in de verte zien staan. Maar ook op de krater die we rondgelopen zijn.
Nadat we het kasteel bekeken, dalen we af naar beneden richting het dorp. In korte tijd hebben we hier heel veel hoogtemeters te overbruggen! Onderweg stoppen we nog voor een cache, de enige hier. Dankzij GEOrg gevonden, want je moest er flink voor door de bushbush en de hoogte in!
Nog een laatste stuk door het dorp naar beneden en dan zijn we weer bij de camper. Net op tijd zo te zien, want er komt een donkere lucht aan. Ik maak de camper klaar voor vertrek en GEOrg loopt nog even naar het standbeeld van Felix Rodrigues de la Fuente. Waar hij de energie vandaan haalt. Ik voel de ruim 7 km en 250 hoogtemeters flink in mn benen zitten. Als GEOrg weer terug is, verlaten we deze plek.
...
 |
| bij de zoutbekkens |
Onze avonturen leggen wij ook vast in vlogs op YouTube. Deze blogs zijn ons reisdagboek; in onze vlogs vind je (veel) meer beeldmateriaal en ook achtergrondinformatie over de plaatsen die we bezoeken. Wij hopen natuurlijk dat jullie ook op YouTube van de partij zullen zijn!
Al onze overnachtingsplaatsen met omschrijving en foto's vinden jullie op de pagina Overnachtingen met de camper. De camperroutes die wij al eerder maakten, vind je hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Wil je op de hoogte blijven van nieuwe reacties? Zet dan hierboven het vinkje bij "Melding sturen" aan.