We zien heel veel schapen, koeien en paarden en slapen op een hoge col. Daarna passeren we de grens met Spanje, waar onze avonturen gewoon verder gaan.
Blijf lezen en jullie komen te weten hoe het aan het eind van de tunnel is. Geniet ervan!
 |
| aan het eind van de tunnel |
04-09 Vallée du Lys - Bagnères-de-Luchon (bergen)
We staan op met mist. Ineens geen bergen meer te zien. We voelen ons prima na de wandeling van gisteren, maar wel een beetje stijf. Dus we besluiten lekker even te gaan lopen om de stijfheid eruit te krijgen. De planning was een uurtje, maar het worden er twee (mede door het zoeken van 2 caches). Een lekker wandelingetje langs de rivier met niet al te veel hoogtemeters. Ik voel hem wel zitten van gisteren hoor. Maar de terugweg loopt beter dan de heenweg, dus even bewegen was een goed idee.
Na de lunch besluiten we deze plek te verlaten. We willen nieuwe plannen maken voor de komende dagen en dat lukt niet zonder internet.
We rijden een klein stukje terug naar Luchon, waar we ook een prima plekje vinden aan hetzelfde riviertje. Minder uitzicht, minder wijds, maar verder een heerlijke en stille plek - op de herrie van de rivier na natuurlijk.
We vermaken ons de rest van de dag in de camper en prijzen ons gelukkig dat we gisteren zulk prima weer hadden. Vandaag blijft grauw en grijs en er komt zelfs een beetje regen naar beneden. Hopelijk morgen weer zon.
 |
| wandeling langs de Lys |
05-09 Bagnères-de-Luchon (bergen) - Bagnères-de-Luchon (toren)
Als we opstaan is het bewolkt, maar we zien even verderop de zon z’n best al doen. Hij zal ons echter niet snel bereiken, omdat we hier midden tussen de bergen staan. En aangezien het best fris is, besluiten we een kilometer of 2 te verplaatsen nog een beetje richting Luchon.
En daar is inderdaad al volop zon. We gaan eerst even lekker buiten staan om op te warmen.
Voordeel van deze plek is ook dat je vanaf hier lekker kunt wandelen, dus dat gaan we doen na de lunch. En wat verkijken we ons daar weer op zeg! Eerst hier vlakbij naar een toren en dan door naar een cache bij een waterval op 1,2 km hemelsbreed vanaf hier. We hadden op de kaart nog even gekeken naar de hoogtemeters. Ook dat viel mee. Waterflesjes mee? Welnee, is maar een korte wandeling.
Nou, het viel niet mee kan ik je vertellen. Zelfs naar die toren was het een flinke klim. Niet lang maar steil. Daarna moesten we aan de andere kant weer helemaal naar beneden en de volgende berg weer omhoog. Maar het was echt een prachtige wandeling. Weer heel groen, veel bloeiende struiken en de eerste kolibrievlinders van deze reis. De waterval was ook weer een plaatje. En we hebben er even lekker pootje gebaden. Het water was ijskoud, maar dat was toch even lekker, want het is inmiddels heel heet geworden. We hadden beter in onze korte broeken kunnen gaan.
Ruim 2 uur later zijn we weer terug bij de camper en drink ik direct een hele fles water leeg. Was geen slim plan met deze temperaturen en deze hoogtemeters zonder water op pad te gaan. Ook weer van geleerd.
In de avond komen de schapen uit de bergen. Ze lopen vlak bij ons langs. Zou dat voor de happening zijn waar we morgen heen gaan?
Verder valt er niet veel bijzonders te melden. Tot morgen!
 |
| afkoeling bij de waterval |
06-09 Bagnères-de-Luchon (toren) - Bagnères-de-Luchon (stad) - Col du Portillon
Alweer zon, maar helaas achter de bergen, dus een beetje fris. Al in de vroege ochtend rijden we naar Bagnères-de-Luchon.
We waren hier al eerder zoals jullie weten, maar vandaag is er een feest, iets met paarden, koeien en schapen, dus we gaan maar eens een kijkje nemen. We vinden vlot een P niet ver van de locatie en gaan er te voet heen. Al van verre horen we het geloei van de koeien. Het zijn er dan ook veel, heel veel. Van machtige grote stieren tot jong vee. En even zoveel schapen. Ze staan hier voor de verkoop en er wordt druk gehandeld. Ik vind het aan de ene kant leuk om mee te maken, maar aan de andere kant heb ik intens veel medelijden met hoe die dieren hier in die hokjes gepropt staan in de brandende zon. Want het is inmiddels bloedheet geworden, wij hebben het ook veel te warm in onze lange broek. De trui is al lang uit. Als er eentje gaat liggen, is er zo weinig plek dat hij onder de poten van de andere ligt. En velen hebben geen water. Wat een armoe. Ik hoop maar voor ze dat ze snel verkocht worden en hier weg kunnen. Maar met de winter op komst zal dat ook wel in een hok worden vrees ik. We lopen weer gauw door.
Iets verderop worden er in een soort ring paarden geshowd. Oude Franse trekpaardenrassen. Het zijn echt ongelofelijk massieve beesten en de eigenaren worden regelmatig een stuk meegesleurd. Ze hebben nauwelijks controle over de paarden, niet met een halster, maar ook niet over degene die een (scherp) bit in hebben. Mooi dat deze rassen in stand gehouden worden!
Vervolgens lopen we over de boerenmarkt. Er wordt van alles verkocht, van honing, via paté (we kopen nog een potje), warme kleding tot zware koebellen. Het is er gezellig druk.
Ergens staan tafels opgesteld met honderden stoelen. Je kon een menu bestellen en meeëten. Als we even later de varkens aan het spit zien draaien, krijgen we een beetje spijt. Dat was toch wel bijzonder geweest zo aan die lange tafels tussen de Fransen met een echt streekmenu. Wat later zijn we blij niet mee gedaan te hebben als we zien hoe ze allemaal in de rij moeten staan voor hun eten en dat in de brandende zon.
Wij lopen het dorp in om een hapje te eten en vinden een prima plekje. Voor 20 euro een 3-gangenmenu en het was echt uitstekend!
Na de lunch lopen we weer terug naar het feestterrein. Maar het is nu echt een eet- en drinkfeest geworden. Wel gezellig hoor, geen kwaad woord over. Maar het is erg warm (meer dan 30 graden) en we zijn er wel klaar mee.
We rijden nog even naar de Lidl om genoeg voorraad te hebben voor nog een paar dagen in de bergen en dan rijden we door.
We rijden naar de Col du Portillon, een korte route, maar steil omhoog en veel haarspeldbochten. Bovenaan de col zoeken we een plekje op om te overnachten. We staan precies op de grens met Spanje hier op 1293 m hoogte.
De rest van de middag - en avond - komen er nog vele fietsers, motoren en auto’s omhoog en ze stoppen vrijwel allemaal om een foto te maken met het bord van de col.
De hele avond blijft het zwoel. We staan nog een tijdje buiten en genieten van de volle maan en de vele sterren hier. Al is ook hier de lichtvervuiling zichtbaar. Wat een mooie afsluiting van deze heerlijke dag.
 |
| veemarkt in Luchon |
07-09 Col du Portillon
Het bleef de hele nacht warm - ondanks de hoogte. We worden wakker met alweer zon, wat een geluksvogels zijn wij.
Vandaag hebben we een luierdagje, waarover niet veel te melden valt. Wel maken we nog een wandelingetje langs 2 caches. Onze eerste wandeling en caches in Spanje van deze reis. Niet lang, maar natuurlijk wel weer bergje op en bergje af. Het is weer een mooie groene, bosserige omgeving hier. We komen nog 2 dames tegen met een mandje vol paddestoelen, allemaal verschillende. We krijgen nog uitgebreid uitleg, maar ja in rap Spaans dus heel veel krijgen we er niet van mee.
Terug in de camper hebben we een plan gemaakt voor hierna. We gaan aan de Spaanse kant een stuk naar het westen. Wordt vervolgd.
 |
| overnachten op de top |
08-09 Col du Portillon - Bonansa - Campo
Als we opstaan, zitten we midden in de wolken. Geen berg meer te zien. We reizen door bergaf richting Spanje.
Halverwege de afdaling rijden we de wolk uit en hebben we ineens weer zicht. Maar kort daarna komt er uit diezelfde wolk regen naar beneden. Bah, echt ongezellig weer. We zetten de kachel aan, het is maar 15 graden. Water tappen stellen we ook nog even uit.
Ondanks het miezerige weer hebben we toch een prachtige rit door de bergen. Wat is dat toch genieten. Dan duiken we een tunnel in. Echt een lange tunnel, er lijkt geen eind aan te komen, zo’n 5 km. Maar aan de andere kant is zowaar een beetje blauwe lucht te zien en komt de zon af en toe tevoorschijn.
In Bonansa zien we een P en we maken een stop: honger. Na even wat gegeten te hebben en op de kaart gekeken, besluiten we een rondje te lopen. Het is tenslotte droog en er ligt een cache. Een hele serie caches eigenlijk, maar voor een echte hike in de bergen is het nu te onvoorspelbaar.
Het blijkt een klein, stil, maar wel mooi dorpje met overal volop in bloei staande bloemenbakken, een kleurrijk geheel. We besluiten nog een stukje bergop te lopen naar de hermitage, waar ook een cache ligt. Ver is het niet, maar het gaat flink omhoog. Overal lopen we over velden vol bloeiende herfsttijloos, echt schitterend. En tussendoor ruiken we de kruidige geur van tijm die hier ook overal groeit en bloeit.
Boven aangekomen blijken we een 360 graden uitzicht rondom te hebben. Aan de ene kant schijnt de zon, aan de andere kant hangt een dreigende zwarte wolk, we voelen zelfs al een paar spetjes. Maar we haasten ons niet, want het is hier waanzinnig mooi. We kijken hier ook op de Pico Aneto, de hoogste berg van de Pyreneeën met 3.404 meter. We loggen de cache en daarna lopen we weer terug naar de camper. We vangen maar een paar spetjes en het dorp en de wandeling waren echt de moeite waard.
We rijden weer door en de zon doet z’n best. De temperatuur loopt op tot 27 graden. Nu is Georg blij met z’n korte broek! De rit is echt weer spectaculair en heel anders dan voor de stop. Hier geen rotsen maar meer een soort geërodeerde zandsteen ofzo, zwartgrijs van kleur. Heel bijzonder!
We stoppen in Campo, een half uurtje eerder dan gepland. Maar we willen graag een veilig plekje want er is slecht weer op komst. We staan nu beschut op asfalt in een stadje. Wel een rustig plekje verder, maar niet heel gezellig. Maar dat maakt niet uit voor 1 nachtje. Als het straks echt noodweer wordt, zijn we blij dat we ongezellig maar veilig staan. We wachten het af. Voorlopig is het warm en hebben we ramen, dakluiken en schuifdeur open. We horen al wel af en toe in de verte gerommel.
De schapen komen uit de bergen, we horen al heel lang hun belletjes rinkelen voordat we ze zien. Het zijn er echt honderden. De bevolking hier verwacht kennelijk ook slecht weer.
Als avondeten proberen we weer wat nieuws uit: wrap uit de pan, geïnspireerd door onze geocachevriendin Eikir. Goed geslaagd en voor herhaling vatbaar!
Op wat gerommel na blijft het verder rustig en wij duiken vroeg ons bed in.
 |
| bloemen op de weg in Bonansa |
09-09 Campo - …
En het noodweer kwam echt! Wat een onweer en regen vannacht. De lichtflitsen bleven maar komen. Ondanks dat we hier veilig stonden, vond ik het toch een beetje spannend. Het donderde zo hard, dat zelfs het vibratie-alarm een keer afging. Maar tegen de tijd dat we opstaan is het droog en zien we zelfs hier en daar een beetje blauw.
We gaan een rondje door het dorp maken. Maar eerst moet ik zien die teek tussen m’n tenen vandaan te krijgen, wat jeukt dat kreng! Het is een klein, niet al te opvallend dorpje, met wel wat toerisme mede door de rivier hier waar je bijvoorbeeld kunt raften. We lopen naar de hermitage net boven het dorp, zodat we er een mooi zicht op hebben en een cache kunnen loggen. We staan hier direct onderaan de zwartgrijze zandsteen die we gisteren onderweg ook zagen.
Weer terug in het dorp kopen we een vers (en super lekker) stokbrood en lopen naar de camper. Eerst even lunchen en dan rijden we weer door.
 |
| na een nacht met onweer komt het wel weer goed ... |
Onze avonturen leggen wij ook vast in vlogs op YouTube. Deze blogs zijn ons reisdagboek; in onze vlogs vind je (veel) meer beeldmateriaal en ook achtergrondinformatie over de plaatsen die we bezoeken. Wij hopen natuurlijk dat jullie ook op YouTube van de partij zullen zijn!
Al onze overnachtingsplaatsen met omschrijving en foto's vinden jullie op de pagina Overnachtingen met de camper. De camperroutes die wij al eerder maakten, vind je hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Wil je op de hoogte blijven van nieuwe reacties? Zet dan hierboven het vinkje bij "Melding sturen" aan.