Na de wandeling van de vorige blog slapen we met onze camper boven bij het kasteel van Poza de la Sal. Vervolgens trekken we nog hoger de bergen in en genieten van het panorama over de zoutkrater.
De dagen daarna fietsen we over een Via Verde en loggen een paar geocaches. Tijdens een van die fietstochten worden we bij een dorpsfeest uitgenodigd.
De reis gaat weer door op zoek naar Nederlanders die een heel dorp opgekocht hebben. We treffen daar allemaal verlaten gebouwen aan, totdat…
Meer verraden we niet, je moet gewoon gauw verder lezen.
 |
| lekker druiven plukken |
16-10 Poza de la Sal
…
We rijden via een haarspeldbochtenweg naar boven naar het kasteel. Hebben we dat allemaal gelopen - en nog veel meer….? We hebben hier een heerlijk plekje en hopen dat de wolken een mooie zonsondergang niet gaan verpesten.
 |
| overnachten bij het kasteel |
17-10 Poza de la Sal - Mirador de la Bureba
Helaas geen mooie zonsondergang gehad gisteren en ook mist als we opstaan.
We twijfelen een beetje wat we gaan doen vandaag. Alleen vandaag en morgen nog mooi weer en dan komt er een week regen met koelere temperaturen. We willen nog fietsen en we willen nog ergens boven bij een mooi uitzichtspunt staan. Maar ja…..in de mist is dat allebei niet zo aantrekkelijk.
Gelukkig trekt de mist rond het middaguur op en we besluiten alsnog naar het mooie plekje in de bergen te rijden. Maar eerst lopen we nog even naar boven naar een soort pilaar om vanaf daar mooie opnames te maken van de camper voor het kasteel. Dan gaan we rijden.
Onderweg stoppen we voor een cache bij een lost place. Gisteren zijn we hier met de wandeling voorbij gekomen maar we hebben totaal geslapen en niet aan de cache gedacht. Gelukkig kwamen we er nu nog een keertje langs.
Dan gaat het omhoog de vallei uit. Boven bij de pas stoppen we nog een keer. Hier staat weer een standbeeld voor Felix. Vervolgens verlaten we de normale weg en rijden via een grindpad verder de bergen in. Kort daarop weer een korte stop en we lopen naar het uitzicht hier. We hebben een schitterende view op de krater waar we gisteren liepen met in het midden de zoutdiapier en in de verte het kasteel.
We rijden weer verder omhoog. Op zich is het een prima pad, maar wel allemaal grind. Dat bezorgt me nog even klotsende oksels als op een steil gedeelte de camper wegslipt op het grind. Maar geluk heeft hij snel weer grip en daarna komen we probleemloos boven. We staan hier op 1.176 meter en het is hier grandioos. Een nog mooier uitzicht op de krater en 360 graden rondom. Alsof we alleen op de wereld zijn. Kleine domper zijn de vele windturbines hier. Waar wij staan niet, maar 100 meter verderop staat de eerste. Vergezeld van een paar honderd andere. De krater is de enige plek waar ze niet staan.
We genieten van de heerlijke plek en de rust hierboven. We ontdekken nog een monument voor Felix, wat was die man geliefd. De stoelen staan buiten en we genieten van de een na laatste dag zon. Inderdaad, alleen op de wereld. Geen wandelaars, geen fietsers, geen campers die laat aankomen, niets.
Tot we na het eten ineens licht zien. Een wandelaar met een hoofdlamp op, bizar zo in het donker. Rond half 11 wordt het echt fris en gaan we naar bed. Morgen nog 1 dagje zon?
 |
| een hoogtepunt: slapen boven de krater |
18-10 Mirador de la Bureba - Salas de Bureba
Slecht geslapen van de kou, ondanks mijn 2 dekens. Op een gegeven moment nog een bodywarmer er overheen gegooid, maar dat hielp niet genoeg. Uiteindelijk het dakluik maar dicht gedaan, waar GEOrg niet zo blij mee was, want die heeft het nooit koud.
Maar de zonsopkomst maakt alles goed. Wow, wat ziet dat er schitterend uit zo boven de krater die helder is en het dal daarna dat in de wolken is. Genieten pur sang!
Maar desondanks gaan we deze plek weer verlaten. Het is hier mooi, maar veel te beleven is hier verder niet.
We rijden naar een picknickplek vlakbij de rivier waar we ook kunnen overnachten. Bovendien ligt hij vlak naast een Via Verde, want vandaag willen we eindelijk weer een keertje fietsen.
Het is echt een prachtig aangelegde route, die helemaal van Santander naar de middellandse zee loopt, hier via een voormalige spoorbaan. Al gauw komen we bij een verlaten station aan, waar ook een mooie picknickplaats is aangelegd. Even verderop komen we langs een dorpje dat bijna geheel verlaten is. De route is behoorlijk druk bezocht door fietsers en wandelaars en aan de hopen te zien ook door ruiters.
We rijden totaan het dorpje Año, waar we een cache willen doen. Puur toevallig komen we binnen langs de officiële CP die hier is. Die staat echt helemaal vol! Ik denk dat er wel 10 campers extra staan. We gaan de route af het dorp in richting de cache. Kort daarop moet ik al afstappen en de fiets verder naar boven duwen zo steil is het hier. Georg houdt het wat langer vol.
De cache ligt boven het dorp in een mooi park en vinden we vlot. We zien hier ook een moois mariagrot waar je in kunt en via een paar gangen en grotten in een soort stadsmuur uitkomt. Heel apart.
We fietsen weer naar beneden nog even het stadje in. Het lijkt een slaapstadje, totdat we bij een plein komen. Daar is een groot feest aan de gang. Vrijwel direct komt er een vrouw naar ons toe of we zin hebben in lunch. Die wordt gratis uitgedeeld. Een soort bonenprutje met 2 flinke stukken worst erin. Over het eerste stuk denk ik niet teveel na en het smaakt prima (is het bloedworst?). Het tweede is een soort chorizo en smaak heerlijk. En daar zitten we dan ineens weer op een houten klapstoeltje middenin een Spaans feest. Geweldig toch?
Inmiddels is het half 4 en de Spanjaarden beginnen aan een tweede ronde eten. Volgens die dame gaan ze daarna kaart spelen en komt er muziek. Maar wij gaan weer door. Even het stadje bekijken. Heel slaperig is het niet. Er zijn diverse restaurants open en ook daar is het gezellig druk. En dan die kerk hier. Schitterend mooi en zo enorm groot. Die kerk is gewoon groter dan het hele dorp. Bizar!
Daarna gaan we terug richting fietspad en richting de camper. Ik heb het weer eens zwaar. De buik vol en de hele terugweg vals plat omhoog. Ja dat wisten we dat we terug omhoog moesten. We hadden ook de andere kant uit kunnen beginnen maar Georg wilde graag naar het stadje. En gelukkig maar, anders hadden we dit leuke feest gemist. Maar nu is het even afzien.
Gelukkig is het niet ver en met één korte pauze zijn we weer vlot bij de camper. En ik klaag zeker niet, want ik ben heel blij dat we eindelijk weer een keertje gefietst hebben! En nu de fietsen er toch af waren, ook een paar kleine dingetjes opgelost. De tracker van Georg zijn fiets deed het niet meer. Opgelost met een nieuwe batterij. En zoals jullie weten (Pamplona in het donker), deed mijn verlichting het niet. De voorlamp is weer opgeladen en in de achterlamp zitten nieuwe batterijen, ook opgelost!
Morgen het weer maar even afwachten. Of we nog een keertje gaan fietsen de andere kant uit of dat we doorreizen. Tot morgen!
 |
| vieren met de Spanjaarden |
19-10 Salas de Bureba
Helaas is het weer inderdaad omgeslagen. Ik kan nog net droog wat training doen en kort daarna komen de eerste druppels naar beneden. Veel is het niet en vanmiddag schijnt het slechter te worden, dus we besluiten toch maar even een stukje te gaan fietsen tijdens een droog moment om 11 uur. Nu de andere kant uit.
Maar al gauw begint het toch weer te miezeren. We besluiten nog wel even naar de ermita te rijden, mede omdat daar een geocache ligt. Die vindt GEorg - bij toeval - bij een klein kapelletje er vlakbij. Hier hadden we die niet verwacht. Maar we gaan toch even naar boven om de ermita te bekijken. Op zich een mooi gebouw maar heel raar met die moderne woningen die eraan gebouwd zijn.
Daarna geven we er de brui aan en gaan terug. De lucht wordt steeds donkerder. We zijn pas net onderweg als ik roep ho stop, zie ik daar druiven? Nee zegt Georg nog, dat zijn andere bessen. Maar ik ga toch even kijken en jawel! Tientallen trossen met druiven. Ik verbaas me erover, want echt elke walnoot die op de grond valt, wordt door de Spanjaarden opgeraapt. En dit laten ze hier hangen? Dus maar even voorzichtig proberen. Maar ze zijn echt overheerlijk en lekker zoet. We hebben alleen maar een leeg plastic zakje bij ons dat we vullen met druiventrossen. En we eten ter plekke ons buikje rond. Mmmmmmm……! Blij dat het weer even droog is.
We rijden weer door en gaan nog even in het dorpje kijken waar we vlak naast staan. Het is bijna lunchtijd dus misschien kunnen we een menu de dia scoren. Het is een gezellig klein dorpje met een restaurant en een café. Bij het café vlucht net iedereen naar binnen voor de regen dus het zal er wel vol zijn. Plus geen kaart buiten. Het restaurant heeft een menu del dia voor 16 euro. Althans… doordeweeks. Vandaag is het zondag en kost het menu 25 euro. Dat doen we maar niet.
Dus we rijden naar de camper en schrapen daar de laatste restjes bij elkaar om te lunchen. Ja we moeten echt dringend boodschappen doen! We staan de laatste tijd steeds op plekken waar echt niets te krijgen is, vaak niet eens brood in de dorpjes.
De rest van de middag brengen we in de camper door. De regen heeft nu echt doorgezet en het waait af en toe ook behoorlijk. Blij dat we vanochtend al even een rondje gemaakt hebben.
Voor we naar bed checken we nog even het weerbericht. We staan hier op gras én vlak bij de rivier. Er komt wel wat regen maar niet dramatisch dus we blijven hier staan. Wel bereiden we een “evacuatieplan” voor. Mocht er vannacht iets gebeuren, dan parkeren we tijdelijk even boven op het fietspad. En we maken de camper reisklaar (stoelen in rijrichting en verduistering open). Hopelijk doen we dat allemaal voor niets.
Morgen reizen we weer echt door verder naar het westen, als eerste op zoek naar een supermarkt. Wordt vervolgd.
 |
| fietstocht langs het station van Poza de la Sal |
20-10 Salas de Bureba - Bárcena de Bureba - …
We hadden een rustige en warme nacht. Nadat we op het gemak opgestart zijn, maken we de camper klaar en vertrekken.
We rijden naar een dorpje waar waarschijnlijk niemand van jullie ooit van gehoord heeft. We hebben namelijk gehoord dat een Nederlands koppel dit hele dorp gekocht heeft en wij zijn nieuwsgierig. Bovendien ligt er een cache - die in 2023 voor het laatst gevonden is. Onderweg erheen zeg ik nog tegen Georg dat ik betwijfel of het interessant is, omdat we waarschijnlijk niemand zien. Maar maakt het uit, het is maar een kwartiertje om en we hebben een mooie route.
We parkeren de camper langs de weg voor de ingang van het dorp en lopen naar boven. Het is een heel dorp vol lost places, de ene nog in slechtere staat dan de andere. Dan zien we een teken van leven. Althans: niet van leven maar wel dat hier iemand geweest is korter dan 100 jaar geleden. Er hangt hier een soort vredeslint waaraan je je bijdrage kunt leveren. Wij beschrijven een strook met NO MORE WAR ONLY en hangen hem op. Het is de bedoeling dat de wind deze gedachte verspreid.
We lopen weer door. Nog steeds allemaal krotten en dan zien we ineens een hutje met een buitendouche, gereedschap en misschien wel 50 gloednieuwe zonnepanelen. Even verderop zien we een bouwval met gloednieuw deuren en camera’s. Er lijkt hier toch iemand te wonen. We lopen weer door en horen een geluid. Is er iemand, roepen we. Jaaaaaa.
En even later zijn we in gesprek met de eigenaar van het dorp. Wat een mooi verhaal en een gaaf initiatief! En wat een lef om vanuit Amsterdam met 4 kinderen hierheen te vertrekken. Meer hierover in onze video.
Na een tijdje gekletst te hebben, lopen we weer door richting het kerkje. Onderweg treffen we een stel aan die daar wonen. We worden uitgenodigd even te komen kijken naar hun “hutje” dat ze aan het winterklaar maken zijn. Hun caravan staat ernaast, daar slapen ze in. Een moestuin is al helemaal in gebruik. De ruïne ernaast is ook van hen. Die gaan ze ook woonklaar maken. Wat een krot, die kunnen ze volgens mij beter helemaal slopen! Erg leuk dat we even mochten kijken.
Dan gaan we echt door naar de kerk. Het derde gezin dat hier woont, treffen we niet. Wel zien we een klein kindje buiten spelen.
De kerk is ook een ruïne maar de cache vinden we zowaar vlot. Heel leuk, weer eentje die lang niet gevonden was. We lopen nog even langs de eigenaresse om een foto van de cache te laten zien. Ze had er wel eens van gehoord, maar wist niet precies wat het was. En had er al helemaal geen idee van dat we hier eentje lag. Dan nemen we echt afscheid en lopen terug naar de camper.
Het is inmiddels 13 uur. Dat was een geslaagd uitstapje! Maar dat verse stokbrood waar ik me al een paar dagen op verheug, moet daardoor nog langer wachten. Het is nog minstens een uur rijden naar de eerstvolgende winkel dus we besluiten nog een keer restjes bij elkaar te schrapen om hier ter plekke te lunchen.
...
 |
| hier wordt hard gewerkt |
Onze avonturen leggen wij ook vast in vlogs op YouTube. Deze blogs zijn ons reisdagboek; in onze vlogs vind je (veel) meer beeldmateriaal en ook achtergrondinformatie over de plaatsen die we bezoeken. Wij hopen natuurlijk dat jullie ook op YouTube van de partij zullen zijn!
Al onze overnachtingsplaatsen met omschrijving en foto's vinden jullie op de pagina Overnachtingen met de camper. De camperroutes die wij al eerder maakten, vind je hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Wil je op de hoogte blijven van nieuwe reacties? Zet dan hierboven het vinkje bij "Melding sturen" aan.