Onze camperroute ging deze keer naar de Picardie en Normandië. We gingen via de kust naar het zuiden en via het binnenland retour. Het was een prachtige route met veel natuur en voornamelijk kleine stadjes en dorpjes. We hebben veel gefietst, wat gewandeld en natuurlijk ook geocaches gezocht.
 |
| overnachten voor de kliffen Criel-Plage |
Deze keer geen blog, maar het reisdagboek met onze camper- en geocache-avonturen. Tijdens onze reizen (maar ook de weekenden) kunnen jullie ons volgen via Polarsteps. Daar tref je ook van deze reis vele prachtige foto's aan en je kunt er ook de route goed op de kaart zien. Hieronder vinden jullie maar enkele foto's.
Alle overnachtingsplaatsen (met beschrijving en foto's) vinden jullie op onze pagina Overnachtingen met de camper. De camperroutes die wij al eerder maakten, vind je hier.
De video van deze vakantie staat inmiddels ook online. Als je een abonnement op ons YouTube-kanaal neemt (en het belletje aanzet), krijg je een berichtje als er een nieuwe video uitkomt. Uiteraard delen we de video ook in deze blog, dus lees even verder.
 |
| wat een gave geocache! |
Dag 1: Den Haag (NL) - Wortel (BE)
Georg appt me dat hij klaar is met werken en gaat rijden. Voor mij het seintje om de laatste spullen te pakken, de camper op te halen, de spullen erin en de fietsen erop de laden en naar mijn vaste watertappunt te rijden. Ik vul alle jerrycans en kijk op de app waar Georg ongeveer is. Tijd genoeg en het is heerlijk weer, dus ik maak nog even een wandeling door de duinen naar het strand. Wat is het hier toch heerlijk en wat een geluk dat de temperatuur wat aangenamer is: 20 i.p.v. 14 graden zoals de laatste dagen. En de zon schijnt ook volop. Kan het zo nog even twee weken blijven?
Arme Georg heeft maar liefst een uur vertraging. Het was echt heel druk op de weg door het pinksterweekend. We pakken vlot de spullen om en parkeren zijn auto in de wijk. De sleutel gaat naar mijn broer, je weet nooit waarvoor dat nodig kan zijn. Daarna rijden we richting Kijkduin, waar we even een hapje gaan eten met mijn ouders. Heerlijk gegeten en super gezellig weer even bij te kletsen. Ik was er van de week nog, maar Georg hadden ze sinds maart niet meer gezien.
Na het eten rijden we richting België. Eigenlijk waren we van plan nog voorbij Antwerpen te rijden, maar het is al laat en we zijn moe, dus we stoppen kort na de grens. We kiezen voor Wortel, een heerlijk plekje waar we al eerder stonden. En we zijn niet de enigen. Er staan hier denk ik een kleine 10 campers en velen zitten nog gezellig buiten. Het is nu nog lekker, maar op de radio voorspelden ze drie graden, dus we zijn benieuwd voor vannacht.
 |
| net over de grens overnachting in Wortel |
Dag 2: Wortel - Aalten - Oostkamp - Équihen-Plage (FR)
Wat een heerlijke plek. Doodstil vannacht. In de vroege ochtend werd het inderdaad koud en hadden we een extra deken nodig. Het blijft lang rustig hier in de ochtend. Een enkele jogger en het geluid van paarden en schapen. We staan pas om 9 uur op. Ik lig al een tijdje te lezen, maar Georg moest echt even bijslapen. Rond die tijd doet de zon z’n best al en is het niet meer zo koud.
We lopen een klein rondje en loggen twee locaties van een AL. Het is hier een interessante locatie, deze Wortel-Kolonie, een van de Koloniën van Weldadigheid, waarvan er ook een aantal in Drenthe liggen. Wij waren hier al eerder (en ook bij de koloniën in Drenthe).
Daarna vertrekken we richting Aeltre, waar we een cache willen loggen. Helaas hebben we echt ontzettend veel file voor en rond Antwerpen, dus we doen er echt heel lang over. En waarom nou daar een cache? We hadden bij het Rondje Meinweg in Limburg een trackable gevonden met een sleuteltje eraan. Alleen als je die sleutel in bezit hebt, kun je deze cache loggen. Wel bijzonder dus. Vlak voor we bij de cache zijn, houden we een pauze. Even wat eten. We hadden gisteren bij het eten met mijn ouders het brood als doggy bag meegekregen. Er was nogal veel over. We bakken het nu op in de omnia met een plak kaas erover en het smaakt heerlijk. Nog een eitje, een mueslibol en wat fruit erbij, dan kunnen we er weer even tegen. Op naar de cache!
Heel bijzonder is de cache niet. Gewoon het slot openen en loggen. Maar het idee is wel bijzonder en de cache wordt ook niet vaak gelogd omdat er maar twee sleutels zijn. En als die dan ook nog zover weg belanden….
Wij zoeken een cache in de regio uit die groot genoeg is om de sleutel te kunnen droppen. Heel toevallig komen we echt bij een FANTASTISCHE cache uit waar we wel eventjes mee bezig zijn. Het is een koffertje dat je moet openen maar om aan de codes te komen moet je een soort van escaperoom oplossen. Het is echt mega gaaf!
Daarna rijden we weer door. We wilden eigenlijk doorrijden tot Saint Valérie sur Somme, maar door alle vertragingen van de laatste twee dagen besluiten we wat eerder te stoppen, anders komen we weer zo laat aan. We vinden een kleine P hoog boven het strand. Hoe het eruit ziet, weten we nog niet. Eerst even eten! We maken weer een pokebowl, want we hadden nog saus over van de vorige keer. Georg neemt het meeste werk op zich, want ik heb al de hele dag erg last van mijn rug en staan is echt een crime.
 |
| overnachten vlakbij het strand (Équihen-Plage) |
Dag 3: Équihen-Plage - Étaples - Le Hourdel
Alweer een heerlijke nacht. Winderig en fris, maar geen echte kou. Om half 7 zijn we wakker. Ik wil per se acht uur plat liggen om m’n rug rust te geven, dus geef aan nog even te willen blijven liggen. Dat is genoeg voor Georg: hij slaapt direct weer in. Langzamerhand wordt de omgeving ook wat luider maar hij slaapt echt overal doorheen. Kort na 8 staan we op. Het zonnetje schijnt maar de wind is krachtig en fris.
We besluiten eerst een wandeling hier te maken langs de kust. Er ligt een mooi pad bovenlangs en er liggen ook een paar caches. We willen eigenlijk tot het fort maar dat is momenteel teveel voor mij. Mijn rug wil echt niet. We gaan tot ongeveer de helft en loggen twee geocaches. Het is heerlijk weer en een prachtige wandeling en ik baal ontzettend van mijn rug, ook omdat ik Georg ophoud.
Daarna stappen we in de camper en rijden door. Eerst een korte stop bij een vakantiedorp waar alle woningen eruit zien als boten op z’n kop. Daarna stoppen we voor stokbrood: zo’n lange heb ik echt nog nooit gezien. We rijden door op zoek naar een picknickplaats. Die vinden we niet echt, dus we stoppen op een P langs de weg want we hebben inmiddels echt veel honger. Ons eerste stokbrood van de vakantie smaakt overheerlijk. Maar zal wel niet zo lang houden want het is net gebakken lucht met al die gaten erin. De P is bij een militaire begraafplaats uit de 1e WO en we nemen er nog even een kijkje. Geen cache, geen logboek, maar we tekenen wel het visitors book (en loggen een paar waymarks van een geocacher die we al een paar keer op events ontmoet hebben).
Onze volgende stop is tevens ons eindpunt van vandaag. En de plek waar we eigenlijk onze vakantie wilden beginnen. Namelijk een CP vlakbij Saint-Valéry-sur-Somme, waar ik een van mijn eerste vakanties met deze camper ook begon - toen nog zonder Georg. En tevens de plek waar ik als 18-jarige op een camping heb gewerkt. Ik gaf er paardrijles, maar dat liep helaas niet helemaal goed af. Ik brak mijn pink heel lelijk - doordat er een ketting brak - en ik ben terug gegaan naar NL om geopereerd te worden. Mijn pink is nooit meer recht geworden.
De CP is vrijwel vol als we aankomen, gelukkig passen we er nog net bij. We trekken eerst het bed uit zodat ik even kan liggen. Ik heb het kennelijk hard nodig want - ondanks dat ik een paar keer ergens van wakker schrik - val ik een paar keer weer diep in slaap. Na een uurtje sta ik op en beginnen we aan een vroege avondmaaltijd: bietensalade met feta en appel. Lekker! Het is nog vroeg en we maken nog even een korte wandeling naar het Maison de la Baie de Somme waar we hier staan (en loggen weer een WM). Voor mij is dat genoeg voor vandaag. Georg gaat nog even op pad om een cache te loggen (en komt terug met een DNF). Ondanks de stevige wind is het vandaag bijna 25 graden geworden en hebben we voor het eerst de korte broeken aan, jippie!
 |
| nog net een plekje voor ons |
Dag 4: Le Hourdel
Heerlijk geslapen hier, was ook lekker rustig. We zijn vroeg wakker en staan langzaamaan op. Mijn rug werkt nog steeds niet mee en ik voel me oud. De zon schijnt volop maar er staat echt een harde en koude wind. Geen lekker fietsweer, dat was wel de planning. We besluiten eerst op het gemak broodjes op te bakken en te ontbijten.
Daarna pakken we de fietsen en gaan op pad richting Le Hourdel. De jas gaat nog wel mee, maar we fietsen in onze truien. Onze eerste stop is bij een groep bijzondere eenden. Bekijk de foto maar eens, die zwemmen niet erg hard meer. Dan stoppen we bij een bunker uit WOII. Georg doet mijn hangslot om beide fietsen en we lopen erheen. De bunker lag vroeger in de duinen maar door de erosie van de duinen ligt hij nu midden op het strand. Vlakbij op het eerste wad ligt een verdwaalde zeehond. Veel verderop zien we een hele grote groep zeehonden liggen. De multi bij de bunker is erg leuk. De eindcache is een 3D-print van die bunker.
We lopen weer terug naar de fietsen en ik vraag Georg om mijn fietssleutels. Die heb ik niet. Jawel, jij hebt ze op slot gezet. Oh ja….en hij zoekt al z’n zakken na maar geen sleutels. Blijkt dat hij beide sleutels - ook die van mijn fiets - in het hangslot heeft laten zitten, oeps.
We fietsen door langs het strand totaan Le Hourdel. Daar parkeren we de fietsen en lopen een rondje. Het is fascinerend om te zien hoe ver de zee zich hier terugtrekt, in de earth cache lezen we dat het 14 km is. En het is nog niet eens helemaal eb. In een geul kunnen we heel goed zien met hoeveel kracht het water terugstroomt naar de zee. Niet voor niets wordt hier overal gewaarschuwd hoe gevaarlijk het kan zijn om met eb op de zandplaten te lopen. We zien nog een man die denkt wel even over een klein geultje te kunnen. Maar hij zakt direct tot ver boven zijn enkels in het slijk, tot grote hilariteit van de omstanders.
Even verderop liggen de bootjes in de geul te wachten totdat ze bij vloed weer kunnen varen. We loggen nog wat geocaches en eten onze lunch. Daarna moeten we helaas besluiten onze fietstocht hier af te breken. Fietsen lukt me redelijk, maar lopen gaat echt moeilijk, evenals op- en afstijgen van de fiets. Heel jammer maar het is niet anders. Ik bied Georg een paar keer aan dat hij nog wel even door kan gaan, maar hij is loyaal en gaat met me mee terug naar de camper, de lieverd.
Bij de camper aangekomen trekken we het bed uit en ik val als een blok in slaap. Ik ben alweer KO. Ik krijg niet eens mee dat we nieuwe buren krijgen en Georg een kletsje met hen maakt.
De rest van de middag verbrengen we in en om de camper. Ik probeer nog even in het zonnetje buiten te zitten, maar mijn rug is niet blij met de camperstoelen. Beter is binnen zitten voor mij.
Na het avondeten en de afwas pakken we toch de fietsen weer om nog even op pad te gaan. We rijden nogmaals naar Le Hourdel. Gewoon om er nog even uit te zijn, maar ook om te kijken of we verschil in tij zien. Groot is dat verschil nog niet, maar alle vissersboten zijn uitgevaren en de geul is echt breder geworden. Leuk om te zien! We fietsen terug met de wind vol in de rug en zijn in no time terug bij de camper. Tijd voor een bakkie thee.
 |
| zie Georg staan bij de bunker |
Dag 5: Le Hourdel - Saint Valéry sur Somme - Le Hourdel
Na onze koffie en thee halen we de fietsen van de drager en gaan op pad richting Valérie. De zon schijnt maar er staat nog steeds een krachtige wind en het is fris. Het is een mooi tochtje door een moerasachtig grasland waar een grote kudde schapen loopt. Met normale vloed blijft dit droog, maar bij echt hoog water wordt dit beslist ook nat. Mijn rug blijft me dwars zitten, dus af en toe maakt Georg alleen een afsteker om een cache te loggen.
We fietsen over de kade langs de baai, de haven, steken over naar de landtong tussen de haven en de baai en fietsen totaan het einde: de vuurtoren. Daarna scheiden onze wegen zich. Ik moet helaas opgeven zonder Saint-Valérie echt gezien te hebben en fiets in m’n eentje terug naar de camper. Georg blijft daar achter om te cachen en waymarken. Ik val in de camper weer als een blok in slaap. Hij moet helaas vele DNF’s incasseren. Hij vindt ook zo’n nep-eend, blijkt niet eens de cache te zijn.
Eind van de middag verlaten we de CP kort om het toilet te legen en vuilnis weg te gooien. Daarna komen we terug en parkeren hier voor de 3e nacht. Alweer een ander plekje (de 3e) en de mooiste tot nu toe. De deur kan nu open, we staan van de wind af en we hebben lekker de avondzon binnen. En ook morgenochtend staan we hier lekker in de zon. Drie nachten op 1 plek is voor ons extreem lang. Hebben we daarom de auto steeds verplaatst . En we moeten het leren. Volgend jaar slow travelling.
We maken een plan voor morgen. Waar we heen gaan weten we. En nu maar hopen dat mijn rug wat meer activiteit toelaat. Het lijkt iets beter te gaan. Het is echt een mooi plekje hier. De vogels hippen rond de camper en de vlinders zitten regelmatig zelfs op de camper.
 |
| eb bij Saint Valéry sur Somme |
Dag 6: Le Hourdel - Onival - Le Tréport - Criel Plage
Na onze koffie en thee verlaten we deze heerlijke plek. We rijden verder langs de kust, als eerste tot Onival. We hadden gehoopt hier aan de zee te kunnen ontbijten, maar we zijn nog geen bakker tegengekomen voor een lekker stokbrood. Dus we stellen het nog even uit en maken een korte wandeling. Vanaf hier kun je heel goed de klippen zien liggen verderop in het zuiden. Je kunt echt behoorlijk ver kijken. Ze liggen helaas momenteel in de schaduw. We loggen 1 cache samen (en 1 DNF), daarna gaat Georg door en ik blijf op een bankje zitten. Helaas lukt wandelen nog steeds niet. Ik zit hier heerlijk met zicht op zee. Het is gelukkig ook minder koud en winderig dan gisteren.
We rijden door naar Le Tréport, waar we eerst stoppen bij de Carrefour. Een bakker zagen we nergens onderweg en we hebben inmiddels echt flinke trek. Georg haalt stokbrood en wijn. Ik zet de camper een beetje in de schaduw en doe het dak omhoog. Even lekker brunchen (de wijn is overigens pas voor vanavond).
Vervolgens rijden we wat verder het stadje in, zodat ik zo min mogelijk hoef te lopen en gaan op pad richting de kliffen. Het is hier echt schitterend. Je staat bovenop de klif en kijkt over het stadje naar de klif aan de andere kant van het water. Er gaat een soort lift dwars door de klif naar beneden, het is net alsof we op wintersport zijn, een soort kabelbaantje. Uiteraard gaan we even naar beneden en bewonderen de metershoge kliffen van onderen. We lopen nog een kort rondje langs het strand en de haven. Kijk al die boten op het droge! En we kijken onze ogen uit bij de vismarkt. Wat een soorten! En die arme krabben leven nog….. We staan in dubio of we mosselen mee zullen nemen, maar eigenlijk hebben we nog eten in de camper dat op moet. Volgende keer dan maar. Daarna lopen we weer terug naar de camper. Voelt voor mij meer aan als strompelen…..ik ben blij dat ik geweest ben en het was heel leuk, maar eigenlijk te ver.
We rijden door naar Criel Plage, waar we een fantastische en uitgestorven parkeerplaats vinden vlak naast de zee en met zicht op de kliffen. Een beter zicht dan bij Le Tréport zelfs! Leve ons kleine campertje die onder de hoogtebeperking van 2 meter door kan.
Ik ben KO dus ik wil eerst even liggen voordat we aan het eten beginnen. Ik bied Georg aan dat hij nog wel even kan gaan cachen, maar ook hij vindt het welletjes voor vandaag en luiert gezellig mee.
Na een uurtje voel ik me weer een stuk beter en maken we een late avondmaaltijd (salade). Later op de avond gaan we nog even naar buiten om van de ondergaande zon te genieten. Het waait hard en we voelen de fijne druppeltjes van het zeewater. De camper ziet er ook echt vreselijk uit, maar lekker is het hier. Daarna duiken we ons bed in. Heerlijk, we voelen de zeewind om ons hoofd en horen de golven beuken op de rotsen. Slaap lekker schatje.
 |
| klippen bij Le Tréport (en Georg) |
Dag 7: Criel Plage - Varengeville-sur-Mer
Voor het eerst staan we op met bewolking. Niet ernstig, maar het ziet er een stuk somberder uit. Na onze ochtendkoffie en -thee gaan we op pad. Er ligt hier flink rondje met geocaches! We lopen eerst langs de kust richting de kliffen want die wil ik graag van dichtbij zien. Of ik de hele ronde ga halen weet ik niet, vandaar dat we via de kliffen beginnen. Daarna verder richting het wandelpad door het natuurgebied. En daar begint tot me door te dringen dat ik de ronde inderdaad niet ga halen, shit! Ik moet nog zeker 4 x zover als we nu gelopen hebben voordat ik de ronde in kan korten. En in plaats dat ik de pijn en stijfheid eruit loop, wordt het erger. Helaas…..terug naar de camper dus. Georg gaat nog wel verder en dat gun ik hem van harte.
Ik vermaak me verder in de camper met een prachtig uitzicht - het zonnetje schijnt inmiddels - en een goed boek. Rond half 2 appt Georg dat hij er bijna is en ik besluit hem een stukje tegemoet te lopen. Hij heeft van de wandeling genoten en onderweg een stokbrood en croissants gescoord. Fijn, want hij rammelt inmiddels van de honger. We lopen samen terug naar de camper en gaan lekker aan de brunch.
Daarna verlaten we helaas deze mooie plek. We hebben water nodig! Tot morgen redden we het waarschijnlijk niet meer. We besluiten dan ook maar direct verder te reizen. Direct in het volgende dorp vinden we water en we vullen ook gelijk onze waszak even. Dan kunnen we later een klein wasje doen. Ook proberen we de camper en zonnepanelen een beetje schoner te krijgen met een doekje, maar dat valt nog niet mee. We rijden weer door en dan lukt het ook (eindelijk!) om WiFi te vinden, zodat Polarsteps online kan. Altijd fijn een grote supermarkt met gratis WiFi. Maar ze hebben ook gelijk wat extra klandizie, want we kopen een paar dingen. Helaas ook hier weer geen Campingaz.
We rijden weer door langs Dieppe nog wat verder naar het zuiden. We hebben een plekje op het oog aan een doodlopend weggetje vlakbij het strand. Dat hebben we geweten. We komen terecht op een smalle doodlopende weg en duimen dat we geen tegenliggers tegenkomen. Nee die komen we niet tegen, maar de navigatie heeft ons verkeerd gestuurd. Dus we moeten weer een heel stuk achteruit voor we kunnen draaien. Daarna vinden we alsnog de juiste weg. Ook smal en doodlopend. Het is een kloof die bij het strand uitkomt. Net voor het strand is een kleine P, waar we onze camper parkeren. Het strand zien we niet vanuit de camper (wel vanaf de weg), maar we kijken zo uit op zo’n bijzondere klif.
Wat een prachtige plek weer. En heel rustig op een enkele auto, visser of wandelaar na. Ook in de camper is het rustig want internet kennen ze hier niet.
Na het eten lopen we nog even naar het strand. Nou ja, lopen, we worstelen ons tegen de storm in door het laatste stukje kloof en dan… Onze mond valt open van verbazing. Mooier dan dit kan het niet worden. We staan onder de klippen, de zee is baai-vormig en zover je kan kijken zie je de klippen. Wow, sprakeloos. Tijdens de zonsondergang bekijken we dit natuurverschijnsel nogmaals en daarna duiken we ons bed in. Ook de vissers gaan naar huis, dus dat belooft een stille nacht te worden.
 |
| de klippen bij Varengeville-sur-Mer |
Dag 8: Varengeville-sur-Mer - Église Saint-Valéry - Ste Marquite sur Mer (Cap Ailly) - Veules-les-Roses
Voor we vertrekken loggen we de enige cache hier bij onze overnachtingsplaats. Gelukkig had ik de coördinaten, want internet is hier niet!
In het eerste dorpje scoren we direct een stokbrood en we rijden door naar Église Saint-Valéry. Een mooi, oud kerkje bovenaan de kliffen. Binnen kijken kunnen we niet, want er is een begrafenis aan de gang. We maken een kleine wandeling en loggen twee caches. Het blijft mooi die kliffen!
Eigenlijk wilden we hier brunchen, maar er geldt hier een picknickverbod. Even overwegen we om toch hier te eten, het is hardstikke koud en winderig, dus we zitten toch binnen. Maar ja, wel met het dak omhoog. We vinden het toch eigenlijk niet respectvol en besluiten door te reizen.
We komen terecht bij Cap Ailly bij de vuurtoren aldaar. Grappig, want dit was gisteren onze tweede optie om te overnachten als de andere locatie niet goed zou zijn. Het blijkt een prima plek voor onze brunch en we genieten van het verse stokbrood met voor het eerst deze vakantie lekker paté.
Na het eten is het voor mij helaas tijd voor een rustpauze, dus ik ga een uurtje plat. Georg gaat lekker cachen. Daarna lopen we gezamenlijk nog naar het uitzichtspunt hier en loggen twee caches. Het uitzicht valt een beetje tegen of raken wij verwend?
We besluiten nog een stukje door te reizen en een mooie overnachtingsplaats te zoeken. We komen uit bij een mooie P vlak aan het strand, maar helaas….de wind. De wind heeft weliswaar de wolken verjaagd, maar is echt koud en stormachtig. We proberen het even met het dak omhoog, maar nee, dat gaat echt niet. Het doek slaat en klappert, niet normaal meer. Ten eerste kan ik daar niet van slapen en bovendien zijn we ook echt bang dat het kapot waait.
Dus we rijden door en komen in Veules-les-Roses terecht. Echt puur toeval, maar wel grappig omdat we gisteren de tip hadden gekregen dat het een leuk plaatsje is (waarvoor dank!). We staan net buiten het dorp op een ruime P waar een rij bomen en struiken omheen staan die voor ons de wind een beetje opvangen. Maar desondanks klappert het nog flink!
 |
| Église Saint-Valéry |
Dag 9: Veules-les-Roses - Wanchy-Capval
Wat een rotnacht! Ik heb vreselijk slecht geslapen door erg veel pijn in m’n rug. Andere nachten ontspande mijn rug tijdens het liggen en was het heerlijk; nu was het tegenovergestelde helaas waar. En bovendien wist de jeugd deze plek tot diep in de nacht goed te vinden. Ze lieten ons met rust en maakten geen herrie, maar er reden wel steeds auto’s af en aan en niet bepaald rustig!
De zon schijnt een beetje als we opstaan. Maar als ik naar buiten ga om mijn haren te borstelen, kijk ik richting de kust en vrees voor regen. We starten de dag rustig met wat huiselijke werkzaamheden. Camper vegen, water bijvullen, nagels knippen, scheren. Niet dat dingen als scheren, was wassen nou echt noodzakelijk zijn tijdens een korte reis als deze, maar dit alles ter voorbereiding op onze lange reis volgend jaar. Wat nemen we mee en wat niet? Scheerapparaat? Waszak?
Vervolgens maken we de camper klaar voor vertrek en rijden naar de bron van de Veule hier vlakbij in het dorp. Het kleinste riviertje van Frankrijk, ruim 1.100 meter, dan eindigt hij in de zee. Bekend omdat ze in dit riviertje als sinds de 14e eeuw waterkers kweken.
De AL volgt het riviertje, maar dat is voor mij momenteel te ver lopen, dus we rijden de camper naar een P wat dichterbij, zodat we het stadje bekijken kunnen. En natuurlijk ook even de plek waar de Veule in zee stroomt. Ook hier weer prachtig uitzicht op de klippen. Het is een gezellig stadje met hele smalle straatjes. Hadden we ook al gemerkt toen we naar de P reden, poeh, echt smal, als dat maar niet dood loopt….de bocht haalde ik vooruit maar net, laat staan dat ik achteruit moet. Maar alles ging gelukkig goed. Het is ook behoorlijk toeristisch, ongelofelijk wat een groepen mensen er naar dat kleine riviertje staan te kijken. De terrassen zitten ook vol, het is ook wat aangenamer geworden met een beetje minder wind. Wij scoren een baguette en zoeken tevergeefs naar WiFi. Daarna lopen we terug naar de camper en gaan lekker brunchen.
We hebben ook een plan gemaakt. We gaan de kust verlaten en via het binnenland langzaamaan terug naar het noorden. De rest van de kust bewaren we voor een volgende keer, als ik ook weer lekker wandelen kan.
 |
| Veules-les-Roses |
Dag 10: Wanchy-Capval - Guerville - La Halte
 |
| interessante locatie Guerville (mét geocache) |
Dag 11: La Halte - Abbeville - La Halte
We drinken op het gemak even wat - geen haast want het is best nog fris. Daarna halen we de fietsen van de drager en gaan op pad.
We fietsen langs het kanaal richting Abbeville al cachend. Het merendeel van de trail ligt aan de overkant, die bewaren we voor de terugweg. Eerst Abbeville bekijken aan de hand van de caches daar. Het is er druk en er is veel autoverkeer, zijn we niet meer gewend. Een erg gezellige stad vinden we het niet, maar er staan wel vele mooie oude gebouwen en een prachtige kerk. Er liggen ook veel geocaches, zowaar goed onderhouden, maar vaak wel moeilijk te vinden, hetgeen de nodige DNF’s oplevert. Veel waymarks liggen er ook! Soms wel 5 op 1 plek, ik blijf me daarover verbazen en de lol daarvan ontgaat mee - maar het zijn dan diverse categorieën.
Een keertje in de stad, dus we hadden onszelf een etentje beloofd. Ons prijzengeld voor het verhaal in de Kampeerkampioen hebben we opzij gezet voor dit soort gelegenheden. Maar het viel nog niet mee om wat te vinden, wel barretjes, maar geen restaurants. Totdat ik er uiteindelijk eentje zie - helaas zonder terras. Georg wil bijna doorrijden, het ziet er nogal luxe uit, maar ik zie buiten een bord menu 2 gangen 18 euro of 3 voor 22. Goed te doen toch? Dus we gaan naar binnen, krijgen een tafeltje aan het raam en verwennen onszelf met een driegangenmenu. Drie x keuze uit drie gerechten….dat is een uitdaging in het Frans. We proberen wat met Google translate maar komen er toch niet helemaal uit. Maar bij alle drie de gangen staat wat bekends, dus daar gaan we voor. De ober lacht zich rot dat we allebei hetzelfde nemen (hij vraagt lachend of we ook 2x de rekening willen) maar hij weet niet dat we van de rest van het menu niets begrijpen. Bij het dessert komen we er achter dat Georg ook het dessert niet begrepen heeft. Hij rekent op kaas maar hij krijgt cheesecake. Het was een leuk avontuur en we hebben heerlijk gegeten! Alleen jammer dat het WiFi zo langzaam was dat we nu elders nog op zoek moeten op Polarsteps online te krijgen (hetgeen gelukkig vlot lukt dus we zijn eindelijk weer bij). We kopen bij een klein supermarktje nog keukenrollen - die hadden we heel hard nodig - en wijn. En bij een bakker een stokbrood voor vanavond, dat blijkt het slechtste tot nu toe.
Na het eten loggen we nog wat caches en waymarks en dan scheiden onze wegen zich weer. Ik fiets terug naar de camper en Georg gaat nog even door. Bij de camper ga ik nog even een uurtje plat, maar toch ben ik redelijk tevreden. Elke dag gaat het een stukje beter, alleen staan blijft nog wel een probleem. Is wel lastig met caches zoeken, vooral als ze zo moeilijk vindbaar zijn zoals hier vaak. Dus ik zoek vaak een bankje of stoepje om even te zitten terwijl Georg nog even zoekt.
Eind van de middag komt Georg ook happy thuis. Toch nog flink wat kunnen loggen, alhoewel er ook weer een aantal DNF’s bij zaten. Tja, dit is Frankrijk zeg ik dan altijd …. vaak slecht onderhoud…. Alhoewel de caches in Abbeville zelf echt goed onderhouden waren.
In de avond eten we ons kromme stokbrood en we kijken “TV”. Er komt hier van alles langs. Een jongetje op de racefiets die al tig keer langs geweest is, een boot, de jeugd ligt te zonnen, hardlopers, fietsers, hondenuitlaters. Kortom: we vermaken ons prima hier.
 |
| Abbeville, mooie maar drukke stad |
Dag 12: La Halte - Labroye - Waile
Na 2 nachten verlaten we dit lekkere plekje en rijden het dorp in om een waymark bij de kerk te loggen. Twee vliegen in één klap - denken we - want kerk = kerkhof = water. Maar helaas….
Een dorp of wat verder ziet Georg een cache met de naam cimetière = kerkhof in het Frans. Daar rijden we dus heen, want we hebben echt water nodig. Hier lukt het gelukkig vlot. Het water bedoel ik, want de cache blijft een DNF.
Ook naar brood moeten we behoorlijk zoeken, maar uiteindelijk zien we een klein supermarktje. Georg stapt uit en komt niet veel later met een stokbrood aanlopen. Maar wat is dat…maar een halve?!? Ja dat was alles wat ze nog hadden. Gelukkig lukt het ons hier wel om een cache te loggen.
Iets verderop vinden we een mooie plaats om te picknicken en misschien overnachten. Eerst maar even brunchen, dan zien we wel weer. Een andere camper weet ook dit leuke plekje te vinden: een Duits stel met een hond en een baby.
Na de picknick is het pas 2 uur en we besluiten nog wat verder te rijden. Mede omdat er hier een lap Franse tekst hangt met allerlei waarschuwingen waar je niet mag staan met de camper. Volgens mij kunnen ze je niets maken als je op een P staat, maar we riskeren het toch maar niet. Bovendien liggen hier geen caches of waymarks.
Een paar dorpjes verderop liggen wel caches en na even zoeken vinden we daar een perfecte plek om te staan net buiten het dorp bij een kerkhof. Dat betekent: weer water. We besluiten de waszak en afwasteil met water te vullen, plaatsen ze in de camper en gaan lekker een rondje cachen.
Het dorpje is niet heel bijzonder maar wel lieflijk. We maken een mooie wandeling, loggen wat caches en hebben “slechts” 1 DNF. En ik ben blij, want het gaat langzamerhand steeds beter met m’n rug. Ik ben nog wel heel snel moe maar heb gelukkig minder pijn.
Teruggekomen bij de camper blijkt het water heerlijk opgewarmd en was ik m’n haren. Zo, dat frist lekker op. Georg had ze na de picknick al gewassen bij het kerkhof daar en daar had hij nu spijt van want hij moest met z’n kop onder de koude kraan. We doen ook een klein wasje en hangen alles te drogen aan de waslijnen tussen de fietsen. Blij met de wind en zon!
 |
| blij dat ik weer wandel (Waile) |
Dag 13: Waile - Clairmarais
Alweer een zonnige dag, wat hebben wij een geluk deze vakantie. Maar ook al de hele vakantie wind, ook vandaag behoorlijk krachtig en fris. Het is ook nog echt koud als we opstaan, terwijl het al behoorlijk laat is. Georg had kennelijk erg behoefte aan slaap, hij haalde de 10,5 uur! Tijdens ons koffie-/theemoment bedenken we wat we aan boodschappen nodig hebben. De supermarkt staat als eerste op ons plan, want we hebben behoefte aan verse groenten, fruit en kwark. Voor we gaan vullen we nog even water bij en dan zijn we onderweg.
Onze eerste stop vandaag was aardbeien halen. Die hadden we gisteren tijdens onze wandeling gezien in zo’n etensautomaat en die zagen er zo lekker uit! Uiteindelijk kochten we er aardbeien, eieren en een lokaal kaasje. Altijd leuk de locals sponsoren.
De volgende stop was in St. Georges om een cache te loggen en natuurlijk ging Georg even op de foto met het plaatsnaambord.
Daarna door naar de supermarkt, dat was heel hard nodig. Onze kasten en koelkast zijn weer gevuld met genoeg verse spullen tot het eind van onze vakantie.
We kijken op P4N voor de dichtstbijzijnde picknickplaats. Die is gelukkig niet ver weg want we hebben inmiddels flink trek. We komen op een mooi plekje uit aan de rand van het bos. Op de berg, dus een beetje scheef is het wel. We zetten de tafel, stoelen en onze brunch buiten en vallen aan. Heerlijk, vooral die aardbeien!
Als alles weer opgeruimd is zitten we nog even te overleggen wat we doen. Hier weg willen we sowieso. In de zon is het te heet (dat is echt voor het eerst); in de schaduw word je lek gestoken door de muggen. Ik schrik als ik zie hoe laat het al is. Half vier! Georg schrikt ook als ik hem dat zeg. Nog erger: hij gelooft het niet eens totdat ik de tijd laat zien. Dan maar direct door naar onze volgende overnachtingsplaats. Dat is nog een uur rijden.
Met maar liefst 3 omleidingsroutes onderweg is het al na 5-en als we aankomen. Maar gelukkig ziet het eruit als een heerlijke plek, dus hier blijven we.
We drinken eerst even een bakkie, daar zijn we hard aan toe. Tijdens de picknick is onze thermoskan kapot gevallen met ons hete water voor koffie en thee voor 2 x erin. Echt shit! We stonden daar dusdanig scheef dat we geen nieuw water gekookt hebben.
Daarna gaan we koken. Heel ouderwets een AVG-tje. Georg zag een lekker stuk vlees in de supermarkt en we hadden nog krieltjes. Dus 2 pitten in gebruik in plaats van de eenpansgerechten die we meestal maken. We hebben er ook maar 2, dus de G wordt een salade. De foto van het pannetje is trouwens om te laten zien hoeveel kalk er hier in het water zit. Echt niet normaal meer. Een paar dagen geleden hebben we deze nog schoon gemaakt.
 |
| support de locals (lekkerste aardbeien ever) |
Dag 14: Clairmarais
Het is heerlijk weer dus we willen op pad. Maar vandaag eerst ontbijten! Georg bakt het stokbrood op dat nog over is van gisteren. Ik eet kwark en fruit. Daarna halen we de fietsen van de drager om lekker een dagje te cachen, er ligt hier genoeg.
We fietsen al cachend door het bos richting het stadje zelf. Dat valt niet helemaal mee. De caches liggen vaak ver van het pad af en het groen staat ongeveer buikhoog, dus reken maar uit…. En bovendien is het pad het eerste gedeelte heel hobbelig en vol stenen. Het tweede gedeelte is het opgedroogde blubber met diepe sporen erin. Maar de omgeving is prachtig.
Bij het stadje zelf ligt een klein trailtje met redelijk wat favo’s. Ook die zijn niet altijd even makkelijk te bereiken en een deel van het pad is met de fiets zelfs onbegaanbaar. De caches zelf zijn al wat ouder, maar wel erg leuk en we hebben een hoop lol met het opnemen van video’s. Volgen jullie de stories op FB/IG al? Daar zijn al diverse van deze filmpjes voorbij gekomen.
We komen onderweg ook nog langs een cache van de GeoTour die hier ligt. Die hebben we ook nog op onze to do staan (voor een andere keer). We komen nog langs oude 2CV’s, een VW T1 en T2, een mooie abdij, kortom: een mooie en afwisselende route.
Eind van de middag fietsen we weer terug naar de camper. We zetten de fietsen weer op de drager en ploffen neer. Pffffttt…..dat was een heerlijke, maar vermoeiende dag. Voor het eerst in het zweten gekomen, was echt lekker weer. We genieten van een bak aardbeien die we meegenomen hebben (ja alweer!). Was niet zo’n goed plan achterin de fietstassen op zo’n hobbelig weg. Ze moeten dus gelijk op, maar dat is helemaal niet erg want ook deze zijn heerlijk!
 |
| fietsen bij Clairmarais |
Dag 15: Clairmarais - Zonnebeke (BE)
Voor we de volgende ochtend weer vertrekken, loggen we nog even twee caches vlakbij. Althans: dat was het plan maar het wordt er eentje. Voor het eerst deze vakantie is het direct al bloedheet en Georg loopt in z’n korte broek. De eerste gaat al flink de bushbush in, maar de tweede is helemaal geen doen. En niet een klein stukje: nee 50 meter. We laten hem lekker liggen waar hij ligt en verlaten deze fijne plek.
Onze eerste stop is de supermarkt. Wij hadden alleen een baquette nodig, maar we hebben ook wat verswaren voor het thuisfront gekocht (en een van onze trouwe volgers vergeten). Wat een supermarkt zeg, zo’n grote heb ik echt nog nooit gezien. Rijen kassa’s; de ingang konden we niet eens vinden. Georg dacht er gelukkig aan dat we een gasfles nodig hadden. In de vorige supermarkt hadden ze onze maat niet. Hier gelukkig wel en het scheelde heel veel geld met NL: nog geen 20 euro voor een 904 van Campingaz.
Daarna rijden we terug naar het dorp waar we gisteren gefietst hebben om even de picknicken. Trek hebben we inmiddels flink! We vinden een plekje in de schaduw, zetten de camper in tropenstand en we genieten van het lekkere eten en het frisse windje door de camper.
Vervolgens rijden we verder huiswaarts, maar we hebben nog 1 overnachtings in België en wel in Zonnebeke. Een plek waaraan wij bijzondere herinneringen hebben maar daarover morgen meer. We vinden een mooi plekje op een P bij de kasteeltuinen, waar ook nog 2 andere campers staan. Gelukkig een plekje in de schaduw want de 30 graden wordt vandaag overschreden. Er staat teveel wind voor tropenstand, maar dat komt goed uit, dan kunnen we onze nieuwe tool uitproberen. Een soort kierstandhouder voor de achterklep. Je kunt er ook ‘s nachts mee slapen, want als de camper op slot is, kun je de achterklep niet openen met dat ding.
 |
| een van de herdenkingsmonumenten in Zonnebeke |
Dag 16 + 17: Zonnebeke - Rotterdam (NL) - Den Haag
Voor we ons bed in konden, moesten er eerst 2 teken verwijderd worden bij Georg. We lagen er net in en Georg zegt: een mug. Ik had al eerder tegen hem gezegd: als die krengen maar niet door die kier komen. Dus wel! We gaan er weer uit, fietsen weggeklapt, achterklep open, hor ervoor en we duiken weer in bed. En Georg ziet zowaar direct een mug die hij dood slaat. Hopelijk was dat de enige.
Ondanks de rommelige start van de nacht en de hitte toch redelijk geslapen. Voor mij wat teveel verkeer hier in de straat ernaast. En voor het eerst dit jaar een warme nacht! Zo warm dat de korte broek ‘s ochtends ook direct aangaat, ook voor het eerst dit jaar - voor mij dan.
Na de thee (ja ook voor Georg!) lopen we een rondje door de paleistuinen waar we overnacht hebben. Aan de hand van een AL lopen we langs de vele herdenkingsmonumenten hier. Ze herdenken per land de vele slachtoffers die hier in de eerste Wereldoorlog vielen. Het is echt een schitterend aangelegd park.
Vervolgens pakken we de camper in en rijden 10 minuten verderop om een video op de nemen. Want waarom zijn wij in Zonnebeke? Heb je het langs zien komen in de stories? Zo niet, kijk dan de video!
Daarna moeten we echt gaan rijden! We zetten op ons navigatiesysteem de snelwegen weer aan en vertrekken. Na een uurtje stoppen we om te brunchen. Ja heel romantisch, op een P langs de snelweg….
Daarna zijn we doorgereden naar Den Haag om Georg zijn auto op te halen. We slapen nog 1 nachtje op het terrein bij vrienden in de regio hier, dus daar rijden we heen met 2 auto’s. Vanaf deze locatie vertrekken we met de fiets naar een BBQ-feest, dé reden dat we niet naar Oost-Duitsland gingen én waarom we op zaterdag al weer in de regio zijn. Wat een heerlijk weer voor een BBQ en wat was het goed verzorgd!
Veel te laat fietsen we terug voor een laatste nachtje in de camper. Een zwoele nacht en ook hier zijn diverse feesten aan de gang, dus we horen nog tot diep in de nacht muziek.
Helaas ook weer vroeg wakker, dus echt uitgerust zijn we niet. We besluiten eerst de camper uit te ruimen, nu is het nog koel. Daarna bakken we broodjes op, even lekker ontbijten de laatste dag. En daarna? Tot mijn verbazing kiest Georg voor een rustdag. Dan was z’n nacht echt te kort, want er liggen hier nog een paar caches….. Hij geeft de schuld aan de warmte (ja het is ook echt bloedheet).
 |
| we sluiten onze vakantie af op deze bijzondere plek |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Wil je op de hoogte blijven van nieuwe reacties? Zet dan hierboven het vinkje bij "Melding sturen" aan.