De laatste eindigde met een multi bij Tébar. Zullen we die eindcache vinden? Daarna reizen we door naar de Molino del Saltador voor een geocache en we hebben het daar zo naar ons zin, dat GEOrg besluit daar een Adventure Lab aan te leggen.
Onze volgende stop met de camper is in Águilas, waar we de Embarcadero de el Hornillo bekijken en naar de markt gaan.
Dan reizen we door naar San Juan de Los Terreros waar we wat klusje aan de camper uitvoeren, lekker luieren en natuurlijk geocachen.
En als laatste gaan we naar Aledo, waar we de kloof van Arboleja bezoeken en genieten van de amandelbloesem. Veel leesplezier!
 |
| tussen muren (Arboleja-kloof) |
12-02 Tébar
...
Dan rijden we weer door naar de multi die Georg uitgekozen heeft. Eentje die in 2016 voor het laatst gevonden is, maar waar de CO wel recentelijk een check heeft gedaan. We wandelen naar WP 1 waar we om er te komen een korte maar krachtige klim omhoog hebben. We komen bij een soort grot (of rotswoning?) uit en vinden vlot de aanwijzing: een coördinaat en een sleutel. Het coördinaat ligt bij de ruïne boven. Nu nog zien er te komen.
We gaan rechtsaf de grot uit en een stukje naar boven. Geen pad, niets. En verderop ziet het er nog moeilijker uit. Dat kan niet de bedoeling zijn denken we. Dus weer een stukje naar beneden en het pad dat we daar tegenkomen rechtsom de berg volgen, in de hoop dat het ergens omhoog gaat. We lopen diverse keren dood en proberen wat anders, maar niets brengt ons naar boven. Inmiddels zijn we aan de andere kant van de berg en hier ziet het er nog steiler uit. We komen midden tussen de kassen uit en besluiten terug te gaan, de sleutel terug te leggen en het op te geven.
Maar je kent Georg. Die weet van geen opgeven en gaat linksom. Ik wacht bij de grot. Kort daarop is hij terug. Zo kan het misschien wel zegt hij. Ja, ja, … denk ik. Maar in elk geval niet meer nu, na al een paar uur gewandeld te hebben. Misschien morgen.
We lopen terug naar de camper en besluiten op de plek waar we staan een nachtje te blijven en morgen nog een poging te wagen. We staan hier prima. Op de weg waaraan de P ligt komen misschien 3 auto’s per dag voorbij. De drukke weg horen en zien we wel, maar hij is echt een heel stuk verderop. Het is alsof we midden in de natuur staan. We zien vele konijnen en zelfs een schildpad!
 |
| camper tussen de amandelbloesem |
13-02 Tébar - Molino del Saltador
Het was een heerlijk rustige plek hier, maar ik heb bijzonder slecht geslapen. Komt het door die electriciteitskabels waar we onder staan? Of door de multi die steeds door m’n hoofd spookte? Geen idee.
Niet helemaal uitgerust - althans ik - gaan we vroeg op pad voor poging twee. Eerst weer naar WP1 om de sleutel op te halen. En dan begint het avontuur. Zonder pad als een geit naar boven zien te komen. Het eerste stuk gaat heel vlot: kort maar krachtig omhoog via rotsen. Daarna gaat het een stukje wat minder steil tussen droge struiken door, ook heel goed te doen. Dan komt het laatste echt steile stuk. Waar wij uitkomen, kun je niet omhoog. We lopen iets meer naar rechts en zowaar, daar lukt het. Een pad is hier niet, maar je ziet wel een route die meer mensen gevolgd hebben. We lopen flink te hijgen, maar eigenlijk gaat het vrij simpel en al vlot staan we boven. Was dat alles?
Het is maar een kleine ruïne, meer een soort toren. Hij heeft beneden aan alle kanten een klein raam waar je door naar binnen zou kunnen komen - misschien… Maar we moeten wel, want de hint is “binnen”. Georg doet de rugzak af, anders gaat het nooit passen. Die kan hier wel blijven liggen, hier komt niemand. Al vlot is hij binnen, althans: op één been na. Dan lukt het hem ook z’n tweede been naar binnen te trekken. Ik loop rond de toren om een andere ingang te proberen, die misschien makkelijker gaat. Die is iets groter, maar je moet eerst een stukje langs de muur klimmen voor je er bent. Desondanks lukt het redelijk vlot.
Vervolgens op zoek naar de cache. We zoeken een flinke tijd en zijn bang dat alle moeite voor niets is. Maar opeens: een verdacht steentje. En jawel, geen cache maar een aanwijzing voor het volgende coordinaat. Jippie!
Daarna moeten we weer buiten zien te komen. Eerst Georg. Weer dat ene been maar dan staat hij weer buiten. Vervolgens ik nog. Ik probeer het in allerlei posities, maar ook bij mij blijft een been achter. Ik kom op het lumineuze idee mijn schoen van dat ene been uit te doen, want dat is eigenlijk de boosdoener. En floeps, ik sta buiten op 1 sok en met 1 schoen in de hand. Makkie!
Nu op zoek naar de cache. Die ligt een klein stukje terug. Het is daar vrij steil, zodat moeilijk te bepalen is waar GZ ligt. We zoeken lang en vrezen het ergste. We dalen steeds een stukje verder naar beneden en dan het verlossende woord van Georg: hebbes! Jippieeeee wat zijn we blij. Helaas een tijdelijke cache (wisten we) en de sleutel hebben we dus niet nodig. We doen er nog even een goed logrolletje in; er zit een papieren zakdoekje in. En daarna gaan we terug naar beneden.
Dan slaat de spanning toch weer een beetje toe bij mij. Vinden we dat soort van pad terug….. In eerste instantie niet maar ineens zien we het en daarna zijn we ook weer vlot bij WP1 om de sleutel terug te brengen en kort daarna bij de camper. Wat een avontuur was dat! Blij dat we doorgezet hebben en toch wel een beetje trots.
We brunchen op het gemak en daarna rijden we weer door. Op naar nog een cache van deze CO die bij een oude molen ligt. Er blijkt een mooi aangelegde P bij een picknick gebied en een speeltuintje ergens in the middle of nowhere, hier zou je dat echt niet verwachten. We besluiten direct dat we hier ook wel kunnen blijven slapen.
Maar eerst op zoek naar de cache en de omgeving verkennen. Ondanks dat het mooi aangelegd is, valt het een beetje tegen. Van de molen zie je vrijwel niets. En alle drie de plateaus die hier aangelegd zijn om te picknicken liggen vol vuilnis! Echt afschuwelijk. Georg heeft al heel wat ingezameld en in de hier aanwezige vuilnisbakken gedeponeerd. Zijn actie vuilnis voor kilometers. Maar dan de cache. Dat is echt een pareltje qua verstopmethode! Erg leuk.
We brengen hier verder een rustige tijd door. Er komen maar 2 x mensen. Wel actief geweest, want de video voor vrijdag staat weer online. We eten de lekkere pasta die we nog hebben vanuit de Franse molen en genieten van de avond.
 |
| multi cache lost place oude burcht |
14-02 Molino del Saltador - Águilas
Happy Valentine! Het was een heerlijk rustige nacht! We blijven nog even lekker op dit fijne plekje. Ik start de ochtend met sport. Georg haalt nog meer vuilnis op - echt ongelofelijk hoeveel er hier ligt. Hij spot daarbij een duif die (nog) niet kan vliegen en alweer een schildpad. Dan haalt hij tot mijn verrassing zijn PC te voorschijn. Hij blijkt het plan opgevat te hebben hier een Adventure Lab aan te leggen.
Ik maak alvast wat te eten voor mezelf klaar, want dat bij Georg duurt kennelijk nog wel even. Het is fantastisch weer - zelfs al behoorlijk heet om te sporten - dus ik pak m’n boek erbij en ga lekker aan een picknicktafel zitten eten.
Als ik terug kom, heeft Georg inmiddels ook al gegeten en legt de laatste hand aan de AL en daarna speel ik hem direct. Dan is het toch echt tijd te vertrekken. Het is al veel later dan de planning was, dus ik vrees dat er van dat etentje in Aguilas niets meer gaat komen.
Onze eerste stop is bij de decatlon. Ik heb een nieuw bandje nodig om te sporten. De oude begint scheurtjes te vertonen. Daarna gaan we een overnachtingsplek zoeken in Aguilas. De eerste waar we stoppen ziet er niet bijzonder uit maar goed voor een nachtje. Totdat Georg voorstelt een rondje te gaan lopen. Was ik eigenlijk niet meer van plan en als ik daarover nadenk, voelt het eigenlijk niet zo goed de camper hier achter te laten. Een soort bouwterrein midden in het stadje, verscholen achter een soort lost place. Is dat verstandig? Nee toch maar niet. En we besluiten hier ook niet te blijven slapen. Op zoek naar een andere plek dus.
De volgende ziet er beter uit. En er staan zeker 10 andere campers. We vertrekken ook direct voor een klein rondje. We lopen hier over een voetpad dat is aangelegd langs en over een vervallen spoorbaan, die vroeger gediend heeft om materialen uit de mijnen naar de haven te vervoeren. Nog even een stukje langs het strand en dan weer terug.
Georg stelt voor het gemiste etentje in een supermarkt te gaan gebruiken, voor restaurantjes is het echt te laat. Waarom ook niet. We proberen zowel de Carrefour als de Mercadona, maar ze hebben beide geen restaurant. We eindigen uiteindelijk bij Popeyes - een soort KFC - met een kipburger en een friet. Het smaakte wel lekker, maar die slappe dunne frietjes net zoals bij de MacDo zijn niet zo mijn ding. Gezellig was het wel met een paar andere Nederlanders die net als wij niet helemaal begrepen hoe die automatische bestelschermen en colatap werken…. Ze staan uiteindelijk naast ons op de P.
We hebben verder een rustige avond. En hopen dat die mensen in de auto naast ons zich ook rustig houden nadat we ze allebei een lijntje coke hebben zien snuiven…. Ik ben heel blij als ze kort daarop vertrekken. Kunnen we met een gerust gevoel naar bed. Slaap lekker.
 |
| Águilas pier |
15-02 Águilas - San Juan de Los Terreros
Helaas was de nacht niet bepaald rustig! We liggen allebei diep in slaap als we ineens een dreun tegen onze camper horen en voelen én een brommertje horen. Shit! Gauw een broek en schoenen aan en naar buiten. Tegen de tijd dat wij buiten staan, is de brommer verdwenen. We lopen een rondje rond de camper, maar kunnen in het donker geen schade ontdekken. Dus we duiken weer ons bed in maar de slaap wil niet echt komen. Bij elk brommertje dat ik hoor, schrik ik weer op en ook Georg is onrustig. Later in de nacht parkeert er ook nog een auto achter ons. Heel normaal natuurlijk op een P, maar na het gebeurde geeft dat toch weer onrust. En dan ben ik eindelijk in slaap gevallen, komen ze midden in de nacht de vuilnisbakken legen!
Zoals jullie zullen begrijpen zijn we niet erg uitgerust als ons wekkertje om 7 uur gaat. Een uur vroeger dan normaal, omdat we met vrienden van ons uit België op de markt hebben afgesproken voor een bakkie. Voor die tijd willen we groenten en fruit gekocht hebben.
Het is een gezellige en flink grote mark, maar wij zijn wat verwend met de laatste - de Lemon Tree Market. Daarmee vergeleken is deze klein en rustig. We slaan flink verse producten in en brengen dat even naar de camper. Daarna lopen we een rondje over de rest van de markt, waar ze van alles hebben behalve dus groente en fruit. Het rondje is echter van korte duur want we lopen al snel onze vrienden tegen het lijf. Tijd voor een bakkie en even bijkletsen. Het warme zonnige leven hier in Spanje heeft ook hen goed gedaan. Ze zien er fantastisch uit en genieten van het leven. Het was leuk hen na zo’n anderhalf jaar weer een keer gezien en gesproken te hebben.
We nemen weer afscheid en maken ons rondje over de markt af. Ik scoor nog een ouderwetse pijama voor de koude nachten en we eten nog een churros, hele dikke deze keer, een stuk minder lekker dan de vorige.
Dan is het weer tijd terug te lopen naar de camper, maar eerst nog een kip scoren. Een hele kip met diverse groentes en gebakken aardappeltjes voor 10 euro. En lekker dat het is! Georg kreeg zijn portie niet eens op zoveel was het.
We verlaten de markt en rijden nog even naar de Aldi voor wat laatste producten die er op de markt niet waren. En dan verlaten we ook Aguilas, zonder de stad echt gezien te hebben, maar we willen daar niet nog een keer slapen.
We rijden een stukje zuidelijker langs de kust waar we heel veel campers zien staan. Maar wij hebben voor een rustig plekje gekozen een ietsje van de kust af. Er staat nog één andere caravan op een meter of 40 bij ons vandaan, maar verder is het hier heerlijk rustig en doodstil. Het loopt hier ook dood tegen een berg(je) aan.
Lekker weer even rust na de drukte van de stad.
 |
| op de markt |
16-02 San Juan de Los Terreros
Als we opstaan is min of meer het eerste wat Georg doet water opzetten voor een bakkie. Dus al direct merken we dat de kraan het - alweer - niet doet. Deze keer krijgt Georg hem niet zomaar weer aan de gang. Dat betekent alle lades verwijderen en op onderzoek uit. Het kastje waar de kabels uitkomen, blijkt niet eens vastgezet! Mmmmm….wat moeten we daar nou weer van denken…. De camper was in de garantieperiode al een keer terug bij Bakker omdat de kraan het niet deed…. Maar goed, de kraan doet het weer - voor zo lang het duurt. De kabel is niet vervangen en we hebben ook geen schroef om het kastje vast te zetten. Dus duimen.
Verder genieten we van een relax- en luierdagje hier. Het is nog steeds heerlijk weer en het is hier super rustig. We hadden nog een kletsje met onze Duitse buurman en hebben nog een rondje gelopen om wat caches te zoeken. Helaas 1 DNF. Wel inmiddels een hint van de CO, dus misschien nog maar een keertje terug.
We hebben inmiddels ook een plan voor de komende tijd gemaakt. Nu het wat warmer is, gaan we de kust verlaten en wat meer het avontuur opzoeken in het binnenland. Of we dat morgen al gaan doen? We shall see…
 |
| een van de bruggen in het niets |
17-02 San Juan de Los Terreros
Het was weer een saaie dag! Voor jullie dan, omdat wij niets meegemaakt hebben. Wij hebben genoten van een luierdagje met fantastisch weer, voor Georg zelfs al te heet. Ik heb gesport, Georg de camper schoon gemaakt (de lieverd). Ook de hor is - bijna - af.
We hebben lekker buiten gebrunched en een goed boek gelezen in de zon. Daarna met hint van de CO op zak nog een keertje naar die geocache gaan zoeken. Is helaas weg, dus we hebben een vervangend potje neergelegd. We zien hier voor het eerst dit jaar bloeiende mimosa, helaas niet zo’n mooie struik dus hopelijk komt er nog een herkansing.
Later hebben we nog een intro opgenomen, had heel wat voeten in aarde, want de eerste poging had de camera niet scherp gesteld en de tweede keer had hij alles in versnelde modus opgelopen. Het derde beeld was acceptabel. We hebben de video ook afgemaakt en hij staat nu al (maandag) online. Zouden we eindelijk een beetje achterstand aan het inlopen zijn? Overigens wordt hij voor jullie op de gebruikelijke dag en tijd zichtbaar: vrijdag 17 uur.
Wat een lekker dagje was dit weer!
 |
| geocache vervangen |
18-02 San Juan de Los Terreros
Wat een slechte nacht was dat! Om 5 uur ging de koelkast in storing. We hadden hem vlot weer aan de gang, maar daarna was het moeilijk weer in slaap te komen. We hebben de wekker van 8 uur nog een keer uitgedrukt en staan erg laat op. Georg viel weer in slaap; ik heb wat liggen lezen.
Het is alweer prachtig weer. Als ik - vóór m’n theetje - m’n oefeningen sta te doen (voor het eerst in t-shirt), is het al bloedheet.
We besluiten tot alweer een luierdagje, waarover verder niet veel te melden valt. Morgen reizen we door en gaan we weer wat meer actie en beweging opzoeken.
 |
| rustdagje in de camper |
19-02 San Juan de Los Terreros - Aledo (kloof)
Ik val in herhaling maar het is al weer heerlijk weer! Als ik buiten m’n oefeningen doe, is het al behoorlijk warm. Ik hoor weer een steen de berg af komen rollen, gisteren ook al. Zou dat komen door die aardbeving in Portugal? Schijnt tot in Andalusië voelbaar geweest te zijn.
Vandaag gaan we deze plek nu toch echt verlaten!
Als we halverwege de ochtend vertrekken, is het al 23 graden en zit ik in m’n korte broek. Onze eerste stop is bij een benzinestation om water in te nemen en te lossen. Als dank nemen we ook nog wat - vrij dure - diesel af. En wat een geluk, ze verkopen ook vers stokbrood, dus eerst maar even brunchen. We zien dat je hier ook de camper kunt wassen. Misschien wel beter, even al het zout van onze tijd aan de kust eraf. En wat een geluk. Hij is kennelijk kapot, dus doet het (met sop en al) zonder dat je er geld in hoeft te gooien. Dat was een goeie stop hier zeg!
Dan bereiken we de bergen. De temperatuur daalt, maar het is nog altijd een aangename 19 graden. We hebben een schitterende route en genieten onderweg van de prachtige amandelbloesem.
De plek die we hebben uitgekozen is echt perfect om een nachtje te blijven staan. Het is een heel mooi aangelegde P in de bergen, het startpunt van de wandeling door de kloof die we morgen willen maken. We staan hier op ongeveer 500 meter hoogte.
We lopen een klein rondje en loggen een cache. Daarna zitten we nog lekker even met een boek en een bakkie aan de picknicktafel in de zon. Althans ik: Georg neemt de schaduwkant. We genieten!
‘s Avonds kunnen we wel merken dat we in de bergen staan. Het koelt meer af dan de laatste paar dagen, maar tot na het eten zitten we nog binnen in onze korte broek, niet slecht! Voor we naar bed gaan, hebben we ons dagelijkse ritueel: tanden poetsen en wassen. En tijdens dat wassen…..stopt de kraan in de keuken er ineens weer mee, shit! We gebruiken zo lang even de kraan in de badkamer, maar dit is wel balen zeg. Morgen maar even naar kijken (arme Georg). Nu gaan we eerst slapen. Welterusten.
 |
| nieuwe camper-locatie, nieuwe avonturen |
20-02 Aledo (kloof) - ...
Brrrrr…., dat hebben we geweten dat we in de bergen staan. Het was een koude nacht en ik doe m’n oefeningen in de zon die net achter de bergen omhoog komt met bodywarmer aan. Als ik weer binnen kom, heeft Georg het koud en zet de kachel aan.
De zon geeft al gauw wat warmte en kort voor 11 uur gaan we op pad om de kloof te bekijken. Het is een mooi aangelegd pad, maar het gaat wel even flink naar beneden om de kloof te bereiken. We komen eerst over een bruggetje waar het al flink diep is. Georg gooit een steentje naar beneden om te kijken hoe diep. Gekscherend zeg ik: pas maar op, straks loopt daar iemand. Wij verwachten namelijk dat de kloof verderop is en tussen de bergen daar doorloopt. Daar waar we heen keken gisteren op het uitzichtspunt.
Het gaat verder naar beneden waar we onderaan de rotsen staan mét amandelbloesem. Een prima plek om het intro voor onze video op te nemen. Ik klim over het muurtje om bij de boom te gaan staan. Dan kan Georg op beeld kijken hoe het eruit ziet. En dan zie ik hem. De prachtig bewerkte rots, die we beslist gemist hadden als we hier geen opname waren gaan maken. Kort daarna lopen er diverse mensen langs die er inderdaad niets van zien.
Nadat de opnames gemaakt zijn, gaan we nog kort op avontuur bij 2 grotten of tunnels die we hier zien. En dan gaat het echt naar de kloof. Verrassing: we moeten niet rechtdoor maar terug en lopen kort daarop onder het bruggetje door. Oeps!
De kloof is echt schitterend. En koud! Meestal kun je naast elkaar lopen maar soms is hij heeeel smal. De beelden vertellen waarschijnlijk meer dan de woorden….
Na afloop lopen we nog wel even een stukje rechtdoor en genieten van de prachtige rotsen hier in de bergen. Maar na de spectaculaire kloof is het hier toch een beetje gewoontjes en bovendien heeft Georg honger. Dus terug naar de camper.
Voor we vertrekken wassen we nog even lekker onze haren bij de kraan. Zo, ook weer fris! Dan verlaten we deze mooie plek om een hapje te gaan eten in het dorp. Vooraan de weg hebben we nog een korte stop om de amandelbloesem te fotograferen, ik kan er echt geen genoeg van krijgen zo mooi. Eén van de bomen heeft aan de ene kant roze en aan de andere kant witte bloesem, heel apart. En dan die heerlijk zoete geur! Niet gek dat hier veel bijen rondvliegen. Zou je ook amandelbloesem honing kunnen kopen?
 |
| Arboleja-kloof |
TO BE CONTINUED...
Onze avonturen leggen wij ook vast in vlogs op YouTube. Hier dus het uitgebreide verhaal; in onze vlogs (veel) meer beeld. Wij hopen natuurlijk dat jullie ook op YouTube van de partij zullen zijn!
Al onze overnachtingsplaatsen met omschrijving en foto's vinden jullie op de pagina Overnachtingen met de camper. De camperroutes die wij al eerder maakten, vind je hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Wil je op de hoogte blijven van nieuwe reacties? Zet dan hierboven het vinkje bij "Melding sturen" aan.